Ljósmæðrablaðið - 15.12.1999, Blaðsíða 19

Þau voru öll ryðguð með einhverri ömurlegri
gúmmídruslu sem þjónar sem undirbreiðsla eða
hlífðarmotta. Fæðingar á þessu sjúkrahúsi voru
mestar um 600 á rnánuði og nýburadauði allt upp í
4-5%, þ.e 20-30 börn á mánuði.
Emma fór með okkur á deildina sína, þ.e krabba-
meinsdeildina. Þar vildi hún skilja eftir afgangsmat
sem við vorum með úr ísskápnum okkar á hótelinu.
Hún sagði að stundum fengju sjúklingamir lítið að
borða. Þetta var ekki sjúkrahús fyrir fátækt fólk en
við vorum miður okkar eftir þessa heimsókn og vor-
um fegnar að þetta var síðasti dagurinn okkar á Fil-
ippseyjum.
Þarna var klukkan orðin tvö að filippískum tíma
og áttum við í raun að vera mættar út á flugvöll, því
dvöl okkar á Manila var á enda. Eiginmaður Emmu,
sem er hermaður, ætlaði að keyra okkur út á flugvöll
sem venjulega tekur ca. 15 mín. Hins vegar vildi
þannig til að þennan dag voru „Jeepney" bílar í verk-
falli og tepptu umferð. Af þeim sökum var ekki auð-
velt að komast út á flugvöll. Eiginmaður Emmu ók
ýmist á móti umferðinni eða upp á umferðareyjar til
þess að koma okkur sem fyrst út á flugvöll svo við
misstum ekki af flugvélinni, sem átti að fara kl.
16:20. Við náðum á flugvöllin kl. 16.10 og var vélin
farin að bíða eftir okkur. Ekki var nema litlum
áfanga náð þrátt fyrir að við værum komnar út á
flugvöll. Við þurftum að fara í gegnum átta tékkhlið
til að komast út í vél og tók það sinn tíma þrátt fyrir
að við reyndum að koma starfsfólkinu í skilning um
að við værum að missa af flugvélinni. Vélin beið eft-
ir okkur og þegar hún hóf sig á loft voru það fegnar
íslenskar ljósmæður sem yfirgáfu Manila og héldu
áleiðis til Kuala Lumpur til þriggja daga afslöppunar
áður en haldið var heim til íslands.
íslenskar ljósmæður með ljósmæðrum frá írak.
Snúum okkur nú að ráðstefnunni sjálfri. Á ráð-
stefnunni voru um 1000 ljósmæður frá 85 löndum
héðan og þaðan um heiminn og fylltumst við bæði
stolti og lotningu að tilheyra þessum glæsilega fjölda
ljósmæðra. Á opnunarhátíðinni, sem var haldin
fyrsta kvöldið, voru flestar í þjóðbúningum sinna
landa. íslenski þjóðbúningurinn fékk mikla athygli
og vorum við mikið myndaðar. Á þessu kvöldi
sýndu Filippeyskar ljósmæður m.a. dans sem þær
höfðu æft lengi fyrir ráðstefnuna.
Listaverk utan við ráðstefnuhúsið.
Ráðstefnuhöllin var stór og öll úr gráum steini,
frekar dimm að okkar mati. Á ráðstefnunni í Osló,
sem haldin var fyrir 3 árum, var sýnt auglýsinga-
myndband varðandi þessa ráðstefnu. Umgjörðin átti
að vera svo fín og flott en það var nokkuð annað sem
kom í ljós og ekki eins mikill íburður og af var látið.
Það var þó undravert í þessu landi fátæktar hvað fil-
ippísku ljósmæðurnar höfðu getað gert þetta veglegt.
Styrktaraðili ráðstefnunnar var fyrirtækið John-
son og Johnson. Kynningarbásarnir voru fáir. Löndin
áttu að skiptast á um að vera með kynningu hvern
dag, t.d. með því að kynna menntun ljósmæðra og
það sem þær eru að gera í sínu heimalandi. Talsvert
var um að innfæddir væru með bása að selja fil-
ippískan varning.
Þema ráðstefnunnar var, eins og áður hefur komið
fram: „Ljósmóðurfræði, öryggi móður og barns árið
2000“. Engan skyldi undra því mæðradauði í heim-
inum er sagður um 585.000 á ári og 99% af því er í
þróundarlöndum. Orsakir eru m.a. mengað vatn, há
tíðni smitsjúkdóma, erfiðleikar við að komast til
LJÓSMÆPRABLAUIÓ
19