Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1884, Blaðsíða 33

'nanna sinna undan bardaga. Hugur fylgdi og máii bjá
f^israeli í þetta skipti, eigi svo a& skilja, afe honum vœri
syo annt um korntoliinn, en hann þóttist eiga Peel grátt ab
Qalda. Hann haffci báizt vih, a& Peel mundi taka sig í
'áfcaneyti sitt, en þær vonir brug&ust, og á þinginu hafbi
“eel styggt hann, enda var þaö siöur Peels, aö vera mýkri
yg kurteisari vi& mdtstö&umenn sfna en fyigismenn. Disraeli
°x mjög af þessu máli, og nú sáu jafnt vinir sem óvinir,
hann var frábærlega mælskur. Peel haf&i sitt fram me&
ylgi Yigga og Manchestermanna, og nokkrir af Torýum
'ylgdu honurn og a& þessu máli, og var sú sveit sí&ar kenud
v’& hann. Meiri hluti Torýa var andstæ&ur verzlunarfrelsinu,
°.§ eptir a& Peel og sumir a&rir hinna færustu manna höf&u
^kilizt vi& þá, var enginn jafnfær til þess a& vera brjdst
yr'r þeira á þingi, sem Disraeii; hann bar þó eigi foringja-
r,ofni& fyrgt um sinn, heldur a&alsma&ur nokknr, Bentinclc
j*” nafni, en hann Ijezt 1848. Derby jarl var þá a& nafninu
yosinn foringi íhaldsmanna, en Disraeli var talinn honum
iafn a& vir&ingum. Peel entist eigi aldur til þess a& ver&a
jd nýju foringi Torýa, hann dó voveifiega 1850, og munu
;’a ýmsir úr hans sveit hafa horti& aptur í meginflokk
*)rýa. Eptir 1850 var Disraeli eini skörungurinn í li&i
l0rya, en í Viggali&i voru margir og miklir garpar. þa&
er því engin fur&a, þó a& Disraeli veitti ör&ugt lengi vel
. J'Omast til valda og halda þeim, en hann var fyrir brag&ib
tlnvaldari og einrá&ari í sínum hóp. Disraeli fór vel me&
'^ld sitt; á hinum efri árum sínum var& lionum a& or&i,
hann hef&i ali& upp og si&a& flokk sinn, og var þa&
Sannniæli.
I febrúarmánu&i 1852 fjekk Disraeli í fyrsta skipti
á rá&herrabekknum, Derby jarl stýr&i rá&aneytinu, en
u 'sraeli haf&i fjármál á hendi. Ekki sátu þeir þó a& völd-
v.j nema tæpt ár. I fjárlögunum gat Disraeli eigi me&
n sleppt kröfurn tollverndunarmanna, og þá fjekk hann
r,,a a&ra á móti sjer. Disraeli sá sjálfur, a& úti var um
^‘aneytið, en kaus heldur a& falla vi& gó&an or&stír, en
Sofast þegar upp. Ræ&a hans, er hann fluíti á&ur en
j^.ngi& skyldi til atkvæ&a, er einhver hin ágætasta af öllum
.^jjgræ&um lians; hann lauk máli sínu klukkan tvö um nótt-
> °g var þá víst alls eigi orhinn vonlaus nm a& hann
(99)