Geislinn - 01.09.1930, Blaðsíða 14

62
Mennirnir geta talað 'um heimsfrið, en f>að
mun aðeins verða umtalið tómt, meðan manns-
hjartað ekki breytist. Heilug Ritning segir:
„Hinum óguðlegu. . . er enginn friður búinn.“
Jes. 57, 21. Friðurinn er gjöf frá Jesú. Pað
var Jesús Kristur, Drottinn vor, sem kom til
að gefa mönnununr frið og stofnsetja einingu
meðal Jrjóðanna. Fyrst pegar hans eilífa ríki
kemur til, mun staðfastur, eilífur friður mynd-
ast, en fyr aldrei.-
Frið læt jeg eftir hjá yður,“ sagði Jesús,
„nrinn frið gef jeg yður; ekki gef jeg yður,
eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist
ekki nje hræðist.“ Jóh. 14, 27.
Maranata.
egar hinir kristnu, á dögum postulanna,
hittust, voru peir vanir að segja hver
við annan: „Maranata". Degar einhver skrifaði
öðrum brjef, endaði hann oft brjefið með orð-
inu: „Maranata". Degar eftirbreytendur Meist-
arans mættu við kveldmáltíðarborðið til að
drekka vínið, sem táknaði blóð Jesú, og til
að eta brauðið, sem táknaði líkama hans, og
sem hvortveggja átti að minna pá á hann,
pangað til hann kæmi sjálfur, var orðið
„Maranata“ notað sem blessunarorð. Degar
lærisveinarnir gengu fram sem hermenn kross-
ins, til að vinna heiminn fyrir meistara sinn,
pá var orðið „Maranata“ notað sem siguróp.
Þegar hinir heiðnu keisarar í Róm hófu hræði-
legar ofsóknir gegn hinum kristnu, og pegar
peir pá hittust í einhverjum felustöðum, á
hinum pöglu stundum næturinnar, til að upp-
örfa hver annan og tala saman um meistara
sinn, pá var orðið'„Maranata“ kveðjuorð.
Dú spyr: Hvað pýðir orðið „Maranata“?
Dað pýðir: „Drottinn kemur“. Þetta viðkvæði
hjelt hinum kristna söfnuði hreinum og glöð-
um. Dað var sá sannleikur, sem hjelt við
kjarki peirra, og hinum innra eldi logandi í
peim, pegar heimurinn lagði alt fram, til að
eyðileggja pá. Dað var pað takmark, sem
knúði pá áfram, til að bera boðskap sannleik-
ans um allan pann hluta heimsins, sem pá
var pektur, á einum mannsaldri.
GEISLINN
Er „Maranata11 lifæðaslátturinn I kristindómi
vorra tíma?
Vissulega er pað ekki; en hvers vegna er
pað svo? Vegna pess, að margir hafa hafnað
orði Drottins, lesa pað ekki framar, og trúa
ekki, að boðskapurinn um endurkomu Krists
eigi neitt sjerstakt erindi til fólks á vorum
tímum. Aðrir skilja petta pannig, að Jesús
nruni koma á einhvern leyndardómsfullan hátt,
á andlegan hátt eins og andi, sem kemur og
fer aftur. Enn aðrir vilja ekki neitt um petta
heyra, vegna pess, að pað er gagnstætt kenn-
ingum vísindanna og franrpróunarinnar.
En hvernig getur sannkristinn maður mist
sjónar af pessu dýrmæta loforði, sem „Mara-
nata“ felur I sjer, og pó orðið til pess, að
uppfylla lrina heitustu ósk Jesú oss nrönnun-
um til handa? Loforð Jesú er skýrt og blátt
áfram: „Ef jeg fer. . . kem jeg aftur“. Og
engillinn sagði við hinn hrygga lærisveina-
hóp: „Dessi Jesús“ nrun koma aftur. Hver
einasta bók Nýja-testamentisins er gagnsýrð af
hinum dýrlegu loforðum um endurkomu Jesú.
í hinum 260 kapítulum Nýja-testamentisins
er alls talað 290 sinnunr um endurkomu Jesú.
Með endurkomu Jesú er til fulls framkvæmd
hin mikla ráðsályktun Quðs, til frelsunar
mönnunum. Fyrri koma hans væri pýðingar-
laus, ef hann kæmi ekki aftur til að fullna
pað verk, senr hann byrjaði pá. Trúin á petta
undursamlega loforð, kemur af stað heinrsvíð-
tækri hreyfingu, sálunr til frelsunar. Hún blæs
hinum kristnu boðberum í brjóst ákafa og
alvöru, sem engan sinn líka á annarstaðar.
Hún hreinsar líf hinna kristnu og býr pá
undir hinn mikla reikningsskapardag. Hún
færir inn í boðskap peirra von, fegurð og
fagnaðaróp, sem vekur alstaðar eftirtekt og
kemur öðrum til að trúa á Drottinn vorn, er
mun koma aftur.
Látum oss ekki vera meðal spottaranna,
sem segja: „Hvað verður úr fyrirheitinu um
komu hans?“ eða meðal peirra, sem segja:
„Húsbónda mínum dvelst“; látum oss heldur
hafa óbifandi traust á loforðinu, sem hann
hefir sjálfur gefið oss, og látum oss lifa eins
og vjer I raun og veru trúum peim sannleika,
sem orðið „Maranata" hefir að geyma.