Geislinn - 01.09.1930, Blaðsíða 12

Getur friður orðið á jörðunn
ætt Kaii
Degar jeg gekk heim til að borða kvöldmat-
inn, sá jeg tvo smádrengi, nálægt átta
ára gamla, sem flugust á af öllum kröftum.
Peir slóu hvor annan beint í andlitin með
hnefunum, klóruðu hvor annan með neglun-
um, spörkuðu hvor í annan og rifu í hárið
hvor á öðrum o. s. frv. Fyrst fjell annar til
jarðar, og síðan hinn. Degar annar fjell, kast-
aði hinn sjer yfir hann og barði hann af öll-
um mætti í bakið eða andlitið.
Nú heyrði jeg að peir fóru að kastast á
stóryrðum, og svo fór annar peirra að gráta.
Blóðið rann út af nefi annars en munni hins.
Petta var hræðileg sjón. Jeg komst á snoðir
um, að petta voru leikbræður og áttu heima
í sama nágrenninu.
Nokkrir menn stóðu á götuhorni og brostu
að aðförunum. Hópur af stærri drengjum hróp-
uðu til peirra eggjunarorðum. Jeg sá marga
menn og konur í gluggunum, sem augsýni-
lega höfðu gaman af pessum leik. Þroskað-
ann dreng bar par að, sem ætlaði að reyna
að skilja pá, en pað var auðvelt að sjá, að
ekki var eítir geðpótta áhorfendanna. Deim
langaði að sjá endalok áfloganna. Þegar vesl-
ings drengirnir voru orðnir svo aðframkomnir
Hiö stóra enska herskip „Nelson“. sem hefir veríö gefiö þetta n
Þaö er 35 000 tonn aó stœrö. og er eitt af hinum stœrstu hersi
meó þrem turnum, og hefir hver þeirra þrjár 16 þuml
Á afturþilfari þessa
eyöilagða herskips
sjást hrœöilegar af-
leiðingar af einni loft-
sprengju frá óvina-
flugvjel.
að peir urðu að jhætta,
kom stærri strákur og
hrinti peim saman og
reyndi á pann hátt að
halda áflogunum við.
Detta, sem jeg hefi
nú lýst, er ekki nýtl
eða einstætt. Detta
sama hefir pú sjeð
mörgum sinnum, par
sem pú átt heima. Einmitt hinn sami andi,
sem gagntók pessa tvo smádrengi, bardaga-
andinn, er pað sem leiðir mennina út á víg-
völlinn. Vjer tölum um frið, heimsfrið, en eins
lengi og vjer sjáum smádrengi slást á götun-
um í bæjum vorum, eins lengi munu pjóð-
anna vöxnu menn fara út í stríð. Dað er
mannshjartað, sem verður að eignast friðinn.
Dað verður að breytast.