Bræðrabandið - 01.01.1979, Blaðsíða 3

ÞÚ getur gert líf þitt í framtíðinni
gott eða illt og það mun ákveða fyrir
þig hvort árið sem þu ert að hefja
verður gleðilegt nýtt ár. Það er á
þínu valdi að gera það gleðilegt fyrir
sjálfan þig og þá sem umhverfis þig eru.
Þegar við lítxam fram til ársins
1979 þurfum við að minnast bess að
Guð vill gera allt nýtt í lífi okkar.
"Og ég mun gefa yður nýtt hjarta og
leggja yður nýjan anda í brjóst og ég
mun taka steinhjartað úr líkama yðar
og gefa yður hjarta af holdi." Þetta
er skilyrði þess að um vöxt og framfar-
ir verði að ræða hjá okkur í komandi
tíð. Líf okkar getur endurnýjast, við
getum eignast nýtt hjarta og nýtt hugar-
far en það er á okkar valdi að ráða
hvað ritað verður á óskrifaðar síður
nýja ársins.
"Ég seilist eftir því sem fyrir
framan er" segir Páll postuli "og
keppi þannig að markinu, til verðlaun-
anna, sem himinköllun Guðs fyrir Krist
Jesúm býður." Til þess að svo megi
verða þarf þolgæði, festu og gagngera
helgun. Postulinn leyfði ekki neinu að
draga athygli hans frá markinu. "Himin-
köllun Guðs fyrir Krist Jesúm" var
honum dýrmætari en allt sem heimurinn
gat boðið honum. Hann mat allt sem
sorp í samanburði við dýrðina í Jesú
Kristi. Hér var um að ræða verðlaun
handa honum sjálfum. Ekki var þó um
eigingjarnt mark að ræða. Páll vissi
að grundvöllur þess að vera réttlættur
fyrir trú - að vera meðtekinn af Guði
- er sá að hafa persónulegt og lifandi
samfélag við Jesúm Krist og það sam-
félag verður ávallt hvati þess að
vinna að hjálpræði samferðamannanna.
En það verkefni tók eimitt huga hans
allan. Náð Guðs sem postulinn naut í
ríkum mæli var sá fjársjóður sem hann
bauð samferðamönnum síntm að eignast.
Þökkum Guði fyrir það að árið
1979 er enn eitt náðarár. Við megum
enn njóta náðar Guðs. Lærum að meta
að verðleikum þau forréttindi sem í
því felast. "Eitt gjöri ég," sagði
postulinn. Ekkert megnaði að draga
athygli hans frá markinu. Við skulum
með sama hugarfari keppa að því marki
sem Guð hefur sett okkur og leita þéir
þeirra hæða sem okkur er kleift að ná
fyrir náð Guðs. □
S.B.
GLEÐIOG FRIÐUR
"En Guð vonarinnar fylli yður
öllum fögnuði (gleði) og friði í trúnni,
svo að þér séuð auðugir að voninni í
krafti Heilags anda." (Róm.15,13).
Drottinn hefur ákveðið að hver sú
sál sem hlýðir orði hans muni hafa
gleði hans, frið hans, hinn stöðuga,
varðveitandi mátt hans. Slíkir menn
og koniar færast ávallt nær honum, ekki
aðeins þegar þau krjúpa frammi fyrir
honvim í bæn, heldur er þau takast á
herðar skyldur lífsins. Hann hefur
búið þeim verustað með sér þar sem
lífið er hreinsað af öllum ruddaskap,
ölloam ljótleika. Með þessu órofna
sambandi við hann verða þeir samstarf-
endur hans í lífsstarfi þeirra.
Orð geta ekki lýst þeim friði og
þeim fögnuði sem sá býr yfir er tekxir
Guð á orðinu. Reynslurnar raska honum
ekki, smámunirnir erta hann ekki.
Sjálfið er krossfest. Skyldxir hans
kunna að leggjast þyngra á herðar hans
með hverjum degimam sem líður,
freistingar hans að verða sterkari,
reynslur hans strangari. En honum
skrikar ekki fótur því að hann öðlast
styrk samfara þörf sinni.
Þeir, sem læra við fætur Jesú munu
vissulega sýna lunderni Krists með hegð-
un sinni og tali...Reynsla þeirra ein-
kennist fremur af lotningarfullri gleði,
sem er haldið í skefjum,en af uppnámi
og æsingu. Kærleikur þeirra til Krists
er kyrrlátt, friðsamt en þó allsráðandi
afl. Ljós og kærleikur frelsara, sem
býr hið innra, kemur í ljós í hverju
orði og hverri athöfn.
Dæmi eru þess að Andi Guðs veittist
sem svar við bæn, svo að aðrir hrópuðu
strax og þeir stigu inn fyrir þröskuld
herbergisins: "Drottinn er hér." Enginn
hafði sagt orð en hin blessuðu áhrif
Guðs heilögu návistar fundust greini-
lega. Sú gleði sem kemur frá Jesú
Kristi var þar og í þeim skilningi
hafði Drottinn verið £ herberginu eins
sannarlega og hann gekk um götur
Jerúsalem eða birtist lærisveinunoom í
loftsalnum og sagði: "Friður sé með
yður." n
E.G.W.
3