Bræðrabandið - 01.01.1979, Blaðsíða 14

Guðs og Guð elskaði okkur svo - jafnvel
á meðan við vorum í syndum okkar - að
hann gaf okkur Jesúm eilíflega. Guð
breyttist ekki frá elsku til haturs
þegar heimurinn kunni ekki að meta hann
og næstum því hafnaði honum, hinni
miklu fórn.
Það rann þá upp í huga mér að skuld
mín gagnvart Guði var svo gífurleg að
þau sárindi sem ég bar í brjósti gagn-
vart óvinum mínum voru óveruleg og
smá og á þessum sjónarhóli var ég knúð
til að láta þetta hverfa fyrir kærleika
föðurins og vegna fyrirgefningar hans
gagnvart mér. Það rann þá upp fyrir
mér kröftugar en áður að sá sem gaf
boðið um að við ættum að "elska óvini
okkar" elskaði sjálfur svo mikið að
hann gaf líf sitt - blóð hans rann á
krossinum á Golgata þegar hann bað:
"Faðir fyrirgef þeim því þeir vita
ekki hvað þeir gjöra." (LÚk.23,34).
Þegar ég kom auga á slíkan kærleika
varpaði ég mér að fótum hans tárfell-
andi og í iðrun og bað: "Guð ég get
ekki gert þaö. Ég get ekki sýnt slíkan
kærleika því að innst inni er ég ennþá
móðguð. En ég beygi mig fyrir þér -
hatriö og allt saman. Ég gef þér
beiskju mína og einnig rétt minn til
þess að ala á henni. Ég þigg kærleika
þinn í staðinn og ég trúi að þú getir
veitt mér hann."
Og þá geröist það undursamlega,
haturskenndin hvarf - ekki um stund,
heldur um eilífð. f þess stað veitti
hann mér fögnuð og kærleika - kærleika
sem hefur veitt mér kraft til þess að
fyrirgefa fortíðinni, hugrekki til þess
að horfast í augu við hvern nýjan dag
og undursamlega von fyrir framtíðina.
NÚna þrem árum eftir þennan örlagaríka
dag get ég sagt af reynslu að Kristur
hefur veitt mér frelsi - fanga sem
einu sinni var fjötraður af beiskju
og hatri. Ég get borið vitni um það
að hann hefur komiö "til að láta hinum
hrelldu í Zíon í té, gefa þeim höfuð-
djásn í stað ösku, fagnaðarolíu í stað
hryggðar, skartklæði í stað hugarvíls.
Og þeir munu kallaðir verða réttlætis-
eikur,plantan Drottins honum til vegs-
emdar."(Jes.61,3).
ÞÚ getur líka lagt líf þitt í hans
hönd. Kraftur hans á sér engin mörk.
Náð hans er yfirfljótanleg. Hann gefur
og gefur svo fögnuð\ir þinn geti verið
fullkominn. □
14
Og ekki má gleyma starfi ungmenna-
og aðventskátafélaga og ungmennamótum.
Allt eru þetta snarir þættir í barna-
starfi safnaðarins. Allt þetta starf
er skipulagt fyrir börnin og foreldr-
arnir þurfa að sjá til þess að börnin
fái notið þess. Minnumst á bamaári
heilræða spekingsins: "Fræðið sveininn
um veginn sem hann á að halda og enda
á gamals aldri mun hann ekki af honum
víkja."
S.B.
□
Okkur væri hollt að eyða kyrrlátri
kliokkustund dag hvern í hugleiöingu um
ævi Krists. Við ættum að taka hana lið
fyrir lið og láta ímynunina grípa
hvert atriði, einkum varðandi endalokin.
Meðan við hugleiðum þannig hina miklu
fórn hans fyrir okkur mun traust okkar
á honum verða staðfastara, kærleikur
okkar örvast og við verðum í ríkara
mæli gagntekin af anda hans. Ef við
viljum að síðustu frelsast, verðum við
að öðlast lærdóm iðrunarinnar og auð-
mýktarinnar við fótstall krossins.
Þegar við komum saman, getum við
orðið hver öðrum til blessunar. Ef
við erum Krists, þá verða sælustu hugs-
anir okkar \im hann. Við munum gleðjast
af að tala um hann, og meðan við töliam
hver við annan um elsku hans,
hjörtu okkar mildast af guðdómlegum
áhrifum. Sjáandi fegurð eðlis hans
munum við ummyndast "til hinnar sömu
myndar, frá dýrð til dýrðar." 2.Kor.3,18.