Bræðrabandið - 01.01.1979, Blaðsíða 7

ísraels ljós, og hann notaði þau einu
ráð sera hægt var að ná til þeirra með.
í stærilæti sínu mimdu þeir hafa neitað
að viðurkenna að þeir gætu lært eitt-
hvað af öðrum. Ef Jesús hefði virst
vera að reyna að kenna þeim, hefði þeim
þótt sér stórlega misboðið og neitað að
hlusta. En þeir töldu sér trú um að
þeir væru að fræða hann, eða að minnsta
kosti að prófa hann í Ritningunum.
Barnsleg hæverska og yndisþokki Jesú
sló á fordóma þeirra. Óafvitandi opn-
uðust hugir þeirra fyrir orði Guðs og
Heilagur andi talaði til hjartna þeirra.
Þeir urðu að viðurkenna fyrir sjálf-
iam sér að vonir þeirra iim Messías áttu
ekki stoð í spádómunum; en þeir vildu
ekki afneita þeim kenningum sem höfðu
ýtt undir metorðagirnd þeirra. Þeir
vildu ekki viðurkenna að þeir hefðu
misskilið þær ritningar sem þeir töld-
ust vera að kenna. Spurningarnar gengu
frá einum til annars meðal þeirra.
Hvernig hefur þessi unglingur öðlast
þekkingu, hann sem aldrei hefur lært?
Ljósið skein í myrkrinu, en "myrkrið
hefur ekki tekið á móti því." JÓh.1,5.
En á meðan voru JÓsef og María
kvíðin og í mikilli sálarangist. Við
brottförina frá Jerúsalem höfðu þau
misst sjónar á Jesú og vissu ekki að
hann hafði orðið eftir. Landið var þá
þéttbýlt og lestirnar frá Galíleu mjög
stórar. Þegar lagt var upp frá borg-
inni var mikill ys og þys. Á leiðinni
dreifðist athygli þeirra í samfylgd
vina og kunningja, og þau gerðu sér
ekki ljóst að hann var horfinn fyrr en
nóttin skall á. Svo þegar áð var,
söknuðu þau hjálpandi handar barnsins
síns. í þeirri trú að hann væri í
hópi samferðafólksins, höfðu þau verið
ugglaus um hann. ÞÓtt ungur væri,
höfðu þau treyst honirni skilyrðislaust,
fullviss þess, að hann mundi birtast
þegar hans yrði þörf og hann mundi
vita fyrirfram hvað hann þyrfti að
gera eins og jafnan áður. En nú
vaknaði ótti þeirra. Þau leituðu hans
meðal samferðafólksins, en árangurslaust.
Skjálfandi minntust þau hversu Heródes
hafði reynt að tortíma homrni í bernsku.
Hjörtu þeirra fylltust dimmum kvíða.
Þau ásökuðu sig beisklega.
Þau sneru aftur til Jerúsalem og
hófu leit. Daginn eftir, er þau leit-
uðu meðal tilbiðjendanna í musterinu
beindist athygli þeirra að kunnuglegri
rödd. Þeim gat ekki skjátlast; engin
önnur rödd var eins og hans, svo einlæg
og alvöruþrungin, og þó svo hljómfögur.
Þau fundu Jesúm í skóla rabbínanna.
Þrátt fyrir gleði sína gátu þau ekki
gleymt sorg sinni og kvíða. Þegar
hann var aftur hjá þeim, mælti móðir
hans orð, sem höfðu í sér fólgna ásökun:
"Barn, hví gepðirðu okkur þetta? Sjá,
faðir þinn og ég leituðum þín harmþrung-
in. "
"Hvers vegna voruð þið að leita að
mér?" svaraði Jesús. "Vissuð þið ekki
að mér ber að vera í því sem míns föður
er?" Og þar sem þau virtust ekki skilja
orð hans, benti hann til himins. Yfir
ásjónu hans var birta sem þau undruðust.
Guðdómurinn ljómaði um mannkynið. Er
þau fundu hann i musterinu höfðu þau
hlustað á hvað fram fór milli hans og
rabbínanna, og þau undruöust spurningar
hans og svör. Orð hans komu af stað
keðju hugsana sem aldrei mundu gleymast.
Og spurning hans geymdi lærdóm
handa þeim. "Vissuð þið ekki," sagði
hann, "að mér ber að vera í því sem
mins föður er?" Jesús var niðursökkinn
í það verk sem hann var kominn í heim-
inn til að vinna. En JÓsef og María
höfðu slegiö slöku við sitt. Guð hafði
auðsýnt þeim mikið traust er hann fól
þeim son sinn. Heilagir englar höfðu
verið Jósef leiðarljós til að vernda
líf Jesú. En daglangt höfðu þau misst
sjónar af honum sem þau hefðu ekki átt
að gleyma eitt andartak. Og þegar
kviða þeirra létti, höfðu þau ekki ásak-
að sjálf sig, heldur komið á hann sök-
inni.
Foreldrum Jesú var eðlilegt að
lita á hann sem sitt eigið barn. Hann
var daglega með þeim, ævi hans var á
margan hátt eins og ævi annarra barna,
og þau áttu ekki auðvelt með að gera
sér ljóst að hann væri sonur Guðs.
Yfir þeim vofði sú hætta að þau mætu
ekki að verðleikum þá blessun sem þeim
var gefin með nærveru frelsara heimsins.
Sorg þeirra yfir aðskilnaðinum frá
honum og hin milda ásökun sem fólst i
oröum hans voru til þess fallin að
festa þeim i minni hversu heilagt
hlutverk þeim hafði verið falið.
í svarinu til móður sinnar sýndi
Jesús i fyrsta skipti að hann skildi
samband sitt við Guð. Fyrir fæðingu
hans hafði engillinn sagt við Mariu:
"Hann mun verða mikill og verða kallað-
7