Bræðrabandið - 01.01.1979, Blaðsíða 6

Drottins." 2.MÓS.12,11. Um miðnætti
voru allir frumb\irðir Egypta deyddir.
Þá sendi konungurinn ísraelsmönmm boð:
"Takið yður upp og farið burt frá minni
þjóð,... farið og þjónið Drottni eins
og þið hafið um talað." 2.MÓs.2,31.
Hebrear fóru út af Egyptalandi sem
sjálfstæð þjóð. Drottinn hafði skipað
svo fyrir, að páskar skyldu haldnir ár
hvert. "Og þegar börn yðar segja við
yður: Hvaða siður er þetta, sem þér
haldið? Þá skuluð þér svara: Þetta er
páskafórn Drottins sem gekk framhjá
húsum ísraelsmanna í Egyptalandi þá er
hann laust Egypta." Þannig skyldi sag-
an um þessa undursamlegu frelsun geym-
ast frá kynslóð til kynslóðar.
Eftir páskana kom sjö daga hátíð
hinna ósýrðu brauða. Á öðrum degi
hátíðarinnar voru fyrstu ávextirnir af
uppskeru ársins bornir fram fyrir
Drottin. Öll viðhöfn hátíðarinnar var
táknræn um starf Krists. Frelsun
ísraelsmanna frá Egyptalandi var hlut-
læg áminning um endurlausnina sem
páskarnir áttu að geyma í minni. Hið
slátraða lamb, ósýrðu brauðin, bundinið
af fyrstu uppskerunni, allt voru þetta
táknmyndir frelsarans.
Flestum mönnum á dögum Krists var
þetta hátíðahald orðið formið tómt.
En hvilík var merking þess syni Guðs'
Barnið Jesús virti í fyrsta skipti
fyrir sér musterið. Hann sá prestana
í hvítum skikkjum sínum fremja sína
hátíðlegu þjónustu. Hann sá blæðandi
fórnardýrið á fórnaraltarinu. Hann
laut í bæn ásamt tilbiðjendunum meðan
reykelsisskýið steig upp frammi fyrir
Guði. Hann fylgdist með hinum áhrifa-
miklu helgiathöfnum páskaþjónustunnar.
Með hverjum degi sem leið urðu honum
ljósari merkingar þeirra. Sérhver at-
höfn virtist tengd hans eigin lífi.
Nýjar hugsanir kviknuðu í huga hans.
Þögull og niðursokkinn virtist hann
vera að vinna að lausn mikillar ráð-
gátu. Leyndardómur ætlunarverksins
að ljúkast upp fyrir frelsaranum.
Gagntekinn íhugun þessara atriða
varð hann viðskila við foreldra sína.
Hann leitaði einveru. Að páskaþjónust-
unni lokinni dvaldist honum í musteris-
görðunum, og þegar tilbiðjendurnir
hurfu frá Jerúsalem varð hann eftir.
í þessari heimsókn til Jerúsalem
óskuðu foreldrar Jesú að hann færi á
fund hinna miklu lærifeðra í ísrael.
6
ÞÓ að hann væri hlýðinn Guðs orði í
öllum greinum, áttu athafnir og venjur
rabbínanna ekki við hann. JÓsef og
María vonuðu að hann fengist til að
virða hina lærðu rabbína og gefa nánari
gaum að boðum þeirra. En í musterinu
hafði Jesús lært af Guði. Og þá lær-
dóma tók hann þegar að boða.
Á þessum tímum voru salarkynni í
tengslum við musterið notuð sem skóli
í helgum greinum að dæmi skóla spámann-
anna. Þar söfnuðust háttsettir rabbín-
ar saman ásamt lærisveinum sínum, og
þangað kom barnið Jesús. Hann settist
við fætur þessara alvarlegu, lærðu
manna og hlustaði á fræðslu þeirra. Svo
sem sá er leitar visku spurði hann
þessa lærðu menn um spádómana og þá
viðburði sem nú voru að gerast og bentu
til komu Messíasar.
Jesús kom fram sem ungmenni er
þyrsti í fróðleik um Guð. Spurningar
hans gáfu ábendingar \am djúp sannindi
sem skuggi var fyrir löngu á fallinn,
en voru þó lífsnauðsynleg sálunum til
frelsunar. Rabbínarnir töluðu um þá
dásamlegu upphafningu sem koma Messías-
ar mundi boða Gyðingaþjóðinni. En
Jesús benti á spádóm Jesaja og spurði
þá um merkingu þeirra ritninga sem
benda á þjáningar og dauða Guðs lambs.
Lærifeðurnir beindu til hans spurn-
ingum og þá undraði svör hans. Með
barnslegu lítillæti flutti hann þeim
orð Ritningarinnar og gæddi þau djúpri
merkingu sem hinir vitru menn höfðu
ekki fundið. Ef eftir þeim hefði verið
farið, hefðu þær sannleiksgreinar sem
hann benti á valdið endurbót á trú
þeirra tíma. Djúpur áhugi á andlegum
málum hefði vaknað, og þegar Jesús
hæfi hirðisstarf sitt yrðu margir
reiðubúnir að veita honum viðtöku.
Rabbínarnir vissu að Jesús hafði
ekki hlotið uppfræðslu í skólum þeirra,
og þó tók skilningur hans á spádómunum
langt fram þeirra skilningi. í þessum
íhugula Galíuleudreng sáu þeir mikinn
efnivið. Þeir 'vildu fá hann sem læri-
svein til þess að hann gæti orðið
kennari í ísrael. Þeir vildu hafa
eftirlit með námi hans, því þeim fannst
að svo frumlegar gáfur yrðu þeir að
móta.
Orð Jesú höfðu hrært hjörtu þeirra
meir en þeir höfðu nokkurn tíma komist
við af orðum af mannlegum vörum. Guð
var að reyna að gefa þessum leiðtogum