Bræðrabandið - 01.01.1979, Blaðsíða 15

þorsteinn Björnsson
1887-1978
Þorsteinn var maður sem fá okkar
þekktu en öll höfðum heyrt um. Hann
var maðurinn sem styrkti sundlaugina
á Hlíðardalsskóla. Þorsteinn var
fæddur 15.maí 1887 í Þingvallasveit.
Hann ólst upp við kröpp kjör meðal sjö
systkina. Þegar hann var 12 ára var
hann t.d. lánaður til annars bæjar til
að létta á heimilinu. Meðan hann enn
var ungur að árim kynntist hann boðskap
Sjöunda dags aðventista af Davíð
Östlund og var skírður niðurdýfingar-
skírn árið 1905. 1908 fór hann til
Skodsborg í Danmörku og nam sjúkraþjálf-
un, við kröpp kjör þvx ekki gat hann
búist við hjálp frá fátækum foreldrum
sínum. Að loknu námi hugði hann til
vesturfarar. Er vestixr kom fékk hann
brátt 'réttindi til að starfa þar, og
starfaði þar að grein sinni í 45 ár.
Um tíma starfaði hann t.d. í Battle
Greek undir stjórn dr. Kellogg.
Hann giftist árið 1935 Louise
Hafner sem flust hafði til Ameríku
1905 frá Þýskalandi. Þau bjuggu fyrst
í Syracuse, New York þar sem hann hóf
sinn eiginn atvinnurekstur. 1959 flutt-
ust þau hjónin til Hendersonville N.C.
þar sem hann og kona hans bjuggu alla
tíð síðan.
Þorsteinn var maður rólyndur og
lét aldrei biturt orð falla í garð
nokkurs manns. Hann og kona hans héldu
kristið heimili þar sem meginreglur
safnaðarins voru hafðar í heiðri, og
starf safnaðarins var þeirra líf og sál.
Eitt dæmi má nefna sem sýnir vel hvern-
ig Þorsteinn lét skynsemina ráða umfram
eigin tilfinningar: Eftir að faðir
hans dó sendi móðir hans honum bréf
þar sem hún bað hann um að koma til
íslands og heimsækja sig. Þorsteinn
safnaði fyrir farinu heim, en þegar
hann var búinn að því hugsaði hann með
sér að það væri ekki rétt að hann eyddi
öllum þessum peningum í að ferðast á
milli meðan móðir hans lifði í fátækt
heima. Það varð úr að hann sendi móður
sinni peningana og fór hvergi.
Ekkert tækifæri létu þau hjón ónot-
að til að styrkja starfið víðs vegar
um heiminn en alltaf var þó hjarta
Þorsteins á íslandi og kunnum við vel
að meta það sem hann hefur gert fyrir
okkar söfnuð.
Hann var alla tíð mjög kirkjurækinn
maður og jafnvel síðustu vikurnar sem
hann lifði fór hann alltaf til kirkju
þrátt fyrir að hann heyrði ekki orð af
því sem fram fór og sá nánast ekkert
fyrir sjóndepru.
Þorsteinn var alla tíð iðjusamur
maður og þrátt fyrir sjóndepru orti
hann ljóð og vann úti við þar til
hann lést. Einn stærsti vitnisburður
um líf Þorsteins er ef til vill það
sem einn af nágrönnum hans sagði við
ekkju hans að honum látnum: "If any-
one will make it, he will." (Ef
einhver eignast eilíft líf, mun hann
eignast það)
Do you sometime fear for your future fate,
with your faulty character you now possess?
Or would you rather appear at heavens admission gate?
With no worry, cheerful, no thought of fear or guess,
Are you coming to enter heaven?
Have you chosen your garment and grip,
Ample promise, instruction, to all is given.
But it is a long and hazardous trip.
The road is long, narrow, curved and steep.
Many desire access, but few are fully fit.
Fundið við sæti Þorsteins í eldhúsi
þeirra hjóna daginn sem hann dó.
Louice Biörnsson
og Árni Þ6r Hilmarsson
BRÆÐRABANDÐ
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
SIGURÐUR BJARNASON
Útgefendun
S.D. AÐVENTISTAR Á ÍSLANDI
15