Bræðrabandið - 01.03.1979, Blaðsíða 15

Jesúm og veita honum viðtöku sem frels-
ara. Sumir þeirra sáu synd sína síðar
og endurfæddust. Sumir þeirra mundu
með forherðingu sinni koma x veg fyrir
að bæn Krists þeirra vegna yrði svarað.
En engu að síður var áform Guðs að kom-
ast í framkvæmd. Jesús var að vinna
sér inn réttinn til að verða málsvari
manna í návist föðurins.
Þessi bæn Krists fyrir óvinum hans
tók til alls heimsins. Hún varðaði
alla syndara sem uppi höfðu verið eða
fram mundu koma, allt frá upphafi ver-
aldar til endaloka tímans. Á öllum
hvílir sektin fyrir krossfestingu sonar
Guðs. Öllum er boðin ókeypis fyrir-
gefning. Hver sem það vill, getur
öðlast frið við Guð og erft eilíft líf.
Jafnskjótt og Jesús hafði verið
negldur á tréð lyftu því sterkir menn
og stungu með miklu afli niður í grópið
sem gert hafði verið fyrir það. Þetta
var syni Guðs óbærilega kvalafullt. Þá
útbjó PÍlatus yfirskrift á hebresku,
grísku og latínu og festi hana á kross-
inn fyrir ofan höfuð Jesú. Þar var
skráð: "Jesús frá Nazaret konungur Gyð-
inga." Þessi yfirskrift vakti gremju
Gyðinganna. í garði PÍlatusar höfðu
þeir hrópað: "Krossfestu hann.'" "Vér
höfum engan konung nema keisarann.'"
jóh.19,15. Þeir höfðu lýst yfir því að
hver sá sem viðurkenndi nokkurn annan
konung væri landráðamaður. Yfirskrift
PÍlatusar var í fullu samraani við full-
yrðingar þeirra. Ekkert afbrot var
nefnt annað en það að Jesús væri kon-
ungur Gyðinga. Yfirskriftin var raun-
veruleg viðurkenning á samþykki Gyðinga
á stjórn RÓmverja. HÚn lýsti því að
hver sem kynni að telja sig vera konung
yfir ísrael skyldi af þeim talinn
dauðasekur. Prestarnir höfðu gengið
lengra en þeir ætluðu. Þegar þeir voru
að brugga Kristi banaráð, hafði Kaífas
talið heppilegt að einn maður dæi til
að bjarga þjóðinni. NÚ var flett ofan
af hræsni þeirra. Til þess að fyrir-
koma Kristi höfðu þeir verið fúsir að
fórna jafnvel tilveru þjóðar sinnar.
Prestarnir sáu hvað þeir höfðu
gjört og báðu PÍlatus að breyta yfir-
skriftinni. Þeir sögðu: "Skrifa þú
ekki konungur Gyðinga, heldur að hann
hafi sagt, ég er konungur Gyðinga."
En Pílatus var reiður sjálfum sér fyrir
ístöðuleysi sitt og hann fyrirleit
innilega hina afbrýðissömu og ísmeygi-
legu presta og höfðingja. Hann svaraði
kuldalega: "Það sem ég hef skrifað, það
hef ég skrifað."
Æðri máttarvöld en PÍlatus eða
Gyðingar höfðu ákveðið yfirskriftina
yfir höfði Jesú. Fyrir forsjón Guðs
skyldi hún vekja hugsanir um ritning-
arnar og rannsókn á þeim. Staðurinn
þar sem Kristur var krossfestur var í
nánd við Jerúsalem, og yfirskriftin
sem lýsti Jesúm frá Nazaret Messías
mundi draga að sér athygli íbúanna.
Hún var lifandi sannleikur, festur á
blað af hendi sem Guð hafði stýrt.
Með þjáningu Krists á krossinum
rættist spádómur. Mörgum öldum fyrir
krossfestinguna hafði frelsarinn sagt
fyrir þá meðferð sem hann ætti að
hljóta. Hann sagði: "Hundar umkringja
mig, hópur illvirkja slær hring um mig,
hendur mínar og fætur hafa þeir gegniom-
stungið. Ég get talið öll mín bein,
þeir horfa á og hafa mig að augnagamni.
Þeir skipta með sér klæðum mínum og
kasta hlut um kyrtil minn." sálm.22,17
17-19. Spádómurinn um klæði hans rætt-
ist án samráða eða afskipta af hendi
vina eða óvina hins krossfesta. Her-
mönnunum sem lögðu hann á krossinn voru
gefin klæði hans. Kristur heyrði menn-
ina karpa meðan þeir skiptu klæðum hans
á milli sín. Kvrtillinn var ofinn í
einu lagi og saximlaus og þeir sögðu:
"Skeriam hann ekki í sundur, köstum
heldur hlut um hver skuli fá hann."
í öðrum spádómi hafði frelsarinn
sagt: "Háðungin kremur hjarta mitt svo
ég örvænti. Ég vonaði að einhver
mundi sýna meðaumkun, en þar var enginn,
og að einhverjir mundu hugga, en fann
engan. Þeir fengu mér malurt til matar
og við þorstanum gáfu þeir mér vínsýru
að drekka."Sálm.69,21-22. Leyfilegt var
að gefa deyfandi drykk þeim sem liðu
dauða á krossi, til þess að draga úr
kvölunum. Jesú var boðin slík deyfing
en er hann hafði bragðað drykkinn hafn-
BRÆÐRABANDÐ
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
SIGURÐUR BJARNASON
Útgefendur
S.D. AÐVENTISTAR Á ÍSLANDI
15