Bræðrabandið - 01.03.1979, Blaðsíða 16

aði hann honum. Hann vildi ekki taka
við neinu sem gerði hugsun hans óskýra.
Trú hans yrði að vera staðföst á Guði.
Það var hans eini styrkur. Yrði hugsun
hans óskýr, væri það ávinningur fyrir
Satan.
Óvinir Jesú svöluðu reiði sinni á
honum þar sem hann hékk á krossinum.
Prestar, höfðingjar og skriftlærðir
gáfu múgnum ekkert eftir í háðglósum
til hins deyjandi frelsara. Við skírn-
ina og ummyndunina hafði hljómað rödd
Guðs, er lýsti Jesúm son hans. Og enn
hafði faðirinn talað, rétt áður en hann
var framseldur, og vottað guðdóm hans.
En nú var röddin af himnum þögul. Eng-
inn vitnisburður heyrðist í þágu Krists.
Einn þoldi hann háð og lastmælgi vondra
manna.
"Ef þú ert sonur Guðs," sögðu þeir,
"þá stíg niður af krossiniam." "Bjargi
hann nú sjálfum sér ef hann er hinn
smurði Guðs, hinn útvaldi." í óbyggð-
inni hafði freistarinn sagt: "Ef þú ert
Guðs sonur, þá bjóð þú að steinar þess-
ir verði að brauðum." "Ef þú ert Guðs
sonur, þá kasta þér niður" af þakbrún
musterisins. Matt.4,3.6. Og Satan var
þarna við krossinn ásamt englum sínum
í mannlegri mynd. Erkióvinurinn var
þar með liðstyrk sinn prestunum og
höfðingjunum til fulltingis. Kennarar
lýðsins höfðu æst upp heimskan skrílinn
til að fella dóm yfir honum sem margir
þeirra höfðu aldrei séð fyrr en þeim
var sagt að vitna gegn honum. Prestar,
höfðingjar, farísear og forhertur
skríllinn höfðu sameinast gegn honum í
djöfullegum ofsa. Trúarleiðtogar tóku
höndum saman við Satan og engla hans.
Þeir voru verkfæri hans.
í þjáningu sinni, og að dauða kom-
inn, heyrði Jesús hvert orð, þegar
prestarnir sögðu: "Öðrum bjargaði hann,
sjálfum sér getur hann eigi bjargað.'
Hann er konungur ísraels.' Stígi hann
nú niður af krossinum og vér skulum
trúa á hann." Kristur hefði getað
stigið niður af krossinum. En sakir
þess að hann vildi ekki bjarga sjálfum
sér hefur syndarinn von oom fyrirgefn-
ingu og hylli hjá Guði.
í háðglósum sínum oom frelsarann
voru mennirnir sem töldu sig vera túlk-
endur spádómanna að endurtaka sömu orð-
in sem Andinn hafði sagt fyrir að þeir
mundu viðhafa á þessari stundu. En í
blindni sinni sáu þeir ekki að þeir
voru að uppfylla spádóminn. Þeir sem
háðslega mæltu þessi orð: "Hann treysti
Guði. Hann frelsi hann nú ef hann hef-
ur mætur á honum því að hann sagði: Ég
er sonur Guðs," hugieiddu síst að
vitnisburður þeirra mundi hljóma um
allar aldir. En þó að orðin væru sögð
til háðungar urðu þau til þess að menn
rannsökuðu ritningarnar nákvæmar en
nokkru sinni fyrr. Vitrir menn heyrðu,
leituðu, hugleiddu og báðust fyrir.
Sumir þeirra unnu sér ekki hvíldar fyrr
en þeir með samanburði ritninganna
hverrar við aðra skildu merkinguna í
boðskap Krists. Aldrei fyrr var þekk-
ingin á Jesú jafn almenn og þegar hann
hékk á krossinum. í hjörtu margra sem
voru sjónarvottar að krossfestingunni
skein ljós sannleikans.
Einn huggunargeisli barst til
Jesú í kvölunum á krossinum. Það var
bæn hins iðrandi ræningja. Báðir menn-
irnir sem með Jesú voru krossfestir
höfðu í fyrstu spottað hann, og annar
þeirra varð í þjáningu sinni enn ill-
kvittnari og ofstopatyllri. En öðru
máli gegndi um félaga hans. Þessi
maður var ekki forhertur afbrotamaður.
Hann hafði látið afvegaleiðast af
félagsskap vondra manna, en hans sök
var minni en margra þeirra sem stóðu í
námunda við krossinn og atyrtu frels-
arann. Hann hafði séð Jesúm og heyrt
til hans, og hann hafði látið sannfær-
ast af kenningu hans, en hann hafði
látið prestana og höfðingjana snúa sér
frá Jesú. Hann reyndi að kæfa sannfær-
ingu sína og við það hafði hann sokkið
æ dýpra í syndina uns hann var hand-
tekinn og leiddur fyrir rétt sem glæpa-
maður og dæmdur til að deyja á krossi.
í dómhöllinni og á leiðinni til Golgata
hafði hann verið samferða Jesú. Hann
hafði heyrt PÍlatus segja: "Ég finn
enga sök hjá honum." JÓh.19,4. Hann
hafði hrifist af guðdómlegri reisn
hans og aumkandi fyrirgefningu i garð
kvalara hans. Á krossinum sér hann
hina mörgu og miklu trúmálafrömuði
hreyta út úr sér lastmælum og háðsyrðum
til Drottins Jesú. Hann sér þá skaka
höfuð sín. Hann heyrir félaga sinn í
sökinni taka undir illmælgina: "Ert þú
ekki hinn smurði? Bjargaðu sjálfum þér
og okkur." Meðal vegfarenda heyrir hann
marga verja Jesúm. Hann heyrir þá
endurtaka orð hans og segja frá verkum
hans. framhald í næsta blaói