Freyr - 01.03.1947, Blaðsíða 36

116 FREYR
Frá Finnlandi
Finska utanríkisráðuneytið hefir til-
kynnt erlendum sendisveitum yfirlit yfir
ástæður landbúnaðarins þar í landi.
Er þess á meðal annars getið, að árin
fyrir stríðið hafi mjólkurframleiðslan ver-
ið að meðaltali 2465 miljónir kg., en árið
1944—’45 var hún 1596 miljónir kg.
Fyrir stríð var meðal-ársnytin nálægt
1850 kg. á kú, en nú í kring um 1400 kg.
Fjöldi nautpenings hefir minnkað um 19
af hundraði á stríðsárunum. Kraftfóður
fæst naumast eða ekki.
Fyrir stríðið var rúmlega y2 miljón
svína í Finnlandi en er nú um 205 þús-
undir. Hænsnastofninn er aðeins helming-
ur á við það sem áður var, eða um 1,4
miljónir á móti tæpum þrem áður. Hrossa-
fjöldinn er aftur á móti því nær óbreyttur
eða um 380 þúsundir.
Fóðurskortur er mjög tilfinnanlegur í
Finnlandi og innfl atningur fóðurs hlýtur
að verða takmarkaður um sinn sökum
skorts á gjaldeyri.
Þar í landi er skortur á ýmsum nauð-
synjum og þjóðin verður að gera sér það
að góðu að búa við þröngan kost. Kjöt-
skammturinn er sáralítill. Feitmetis-
skammturinn er y2 kg. á mann um mán-
uðinn. Sykurskammturinn er einnig y2 kg.
á mann. Egg fást á frjálsum markaði, en
sökum skorts á þeim eru þau í geypi-
verði. Mjöl- og brauðskammturinn er lít-
ill sökum þess að uppskerubrestur var ár-
ið 1945.
Auk þess að það veldur miklum erfið-
leikum að sjá þjóðinni fyrir brýnustu lífs-
nauðsynjum er annar vandinn sá, að
finna verustaði fyrir þær 436.000 manna,
sem urðu að flýja land fyrir Rússum í
Austur-Finnlandi. Megin þorri þessa hóps
var bændafólk, sem nú er verið að útvega
land til ræktunar með þvi að skipta jörð-
unum niður í smá býli og ryðja og brjóta
óræktað land.
Kartöfluneyzla
íslendingar borða miklu minna af kart-
öílum en ýmsar aðrar þjóðir og mun minna
en bæri að neyta, því að kartöflur er holl
fæða
Vísindamenn hafa staðfest með næring-
arefnarannsóknum og efnaskiptaathugun-
um, að fólk getur lifað mánuðum og árum
saman á kartöflum og smjöri eingöngu.
Þó er það ekki fullnægjandi fæði handa
þeim, sem vinna erfiðisvinnu.
Kartöflur innihalda svo mikið af stein-
efnum, að þær mynda lútkennd efni, er
vega á móti sýrum þeim sem myndast af
korntegundum, kjöti og fiski, þegar þessar
fæðutegundir meltast. Einkum eru kart-
öflurnar auðugar af kalí.
Þær innihalda venjulega 75—90% vatn.
Þess vegna eru notkunarmöguleikarnir
takmarkaðir. Það mundi því kostur ef hægt
væri, með góðu móti og á ódýran hátt, að
þurrka þær eins og Suður-Ameríkumenn
gerðu fyrir mörgum öldum síðan þegar
Evrópuþjóðir komu þangað fyrst.
Fyrir stríðið var sums staðar farið að
selja þurrkaðar kartöflur á markaði er-
lendis. Voru þær seldar sem mjö’, er var
búið til á þann hátt að þær voru þurrkaðar
og muldar. Þetta mjöl var allt annað en hið
vel þekkta „kartöflumjöl,“ en það er aðeins
sterkja sem greind er frá með sérstökum
aðferðum og síðan þurrkuð,
Það kartöflumjöl, sem hér var um að
ræða, var að efnainnihaldi mjög svipað og