Freyr - 01.10.1951, Side 30

316
FREYR
annað undrið í ljós. Vömbin var eins og
úr lambi. Fall hennar var 39.5 kg., og þó
litlu betur, því að á jöfnu stóð hvort telja
skyldi 39.5 eða 40 kg. Mörinn var 9.5 kg.
og gæran 8 kg.
Lóa frá Hesti ber af um lifandi þungann,
en lýtur í lægra haldi fyrir hinum báðum,
þegar til afurðanna kemur á blóðvelli.
Samanburður, á þessum þremur ám, er
að því leyti ekki réttur, að forsagan er önn-
ur, einkum Sléttböku, sem var tvígeld. Aft-
ur á móti eru þær Elli og Lóa báðar lamb-
gotur þegar þær eru felldar. Og Lóa er
stríðalin á hverjum vetri eins og vorvigt-
in sýnir. — Hinar bjuggu við harðrétti.
Grímsey 25.6. 1951.
Kristján Eggertsson.
Vænn buröur
Sagður var hann afburða kind, en dó úr bráðapest
ungur. Móðurfaðir hennar Fleygur, I. verðlaun hér
1934. Móðurönnmi hennar, Blökk, -keypti ég lamb
1926 frá Ingimundi Magnússyni á Osi í Strandasýslu.
Var hún kollótt, af Kleifakyni, af hinum fræga Ós-
stofni þess.
Móður Fleygs, er var hyrnd, útvegaði Ingim. ntér
sama ár frá Magnúsi Lýðssyni í Kálfanesi, sömu sveit.
Faðir I'lcygs hét Spakur, frá Magnúsi Sigurðssyni
á Kinnarstöðum í Austur-Barðastrandarsýslu. Þessir
merku nalnar áttu báðir afburða gott fé, að ég ætla.
Þór, faðir Fleygs, átti Gunnlaugur Þorsteinsson,
læknir á Þingeyri. Kom hann ekki á sýningu, en var
afburða niikil og góð kind. Var hann ættaður úr Suð-
ur-Þingeyjarsýslu, því Gunnlaugur fékk kinddur það-
an, frá Stóru-Völlum í Bárðardal(?)
Brotinhyrna er þannig ættuð úr 5 sýslum, því nokk-
uð er af vestur-ísfirzku blóði í henni líka.
Vona ég að dæturnar Búlda og Bletta verði góðar
ær, ef þeim verður lífs auðið, því settar verða þær á
vetur, ef heimtast.
Neðri-Hjarðardal 3. ág. 1951.
Jóhannes Daviðsson.
Brotinhyrna bar 10. júní s.l. Gekk með 149 daga.
Atti 2 gimbrar, fagrar og bústnar. Vógu þær nýfæddar
5 og 4.8 kg. Móðirin vóg sjálf um sumarmál 67 kg og
var þá alllangt til burðar hjá henni.
Brotinhyrna er fædd 1942 og hefir átt 11 lömb.
Einu hrútlambi undan henni hefir verið fargað að
haustlagi, hin öll sett á vetur, og lifa enn, nema einn
hrúturinn. Allar gimbrarnar lifa heima, ásamt þrem
dótturdætrum.
1946 var hrútur undan hcnni seldur í Fnjóskadal.
Vóg hann 51 kg um haustið. Sigurður Davíðsson á
Hróarsstöðum fékk hann og hlaut hrúturinn I. verðl.
á hrútasýningu þar 2ja vetra.
En þar eð Sigurður fékk einnig gimbrarlömbin héð-
an þetta haust, vildi hann ekki leiða hrútinn lengi
til hálfsystra sinna og dætra og lét Arnór Sigurjónsson
á Þverá fá hrútinn 1948, og þar var hann lifandi er
ég síðast vissi.
Annar hrútur undan Brotinhyrnu er hér á næsta
bæ, 3ja vetra. Arnór Sigurjónsson, er keypti hér lömb-
in 1946, sá Brotinhyrnu þá og þótti hún fögur og
fönguleg.
Ætt Brotinhyrnu er góð og stendur víða fótum und-
ir. Faðir hennar hét Gutti, 1. verðl. hér 1940, undan
hrúti frá Hjöllum í Skötufirði í N.-ísafjarðarsýslu.
Námskeið í kjötiðnaði
í ágústmánuði s.l. hófust, í Reykjavík,
námskeið í slátrun og kjötiðnaði, er Fram-
leiðsluráð landbúnaðarins gekkst fyrir.
Til þess að veita námskeiðum þessum
forstöðu og leiðbeina þeim, er námskeiðin
sóttu, voru fengnir tveir Danir, þeir: K. G.
Mikkelsen, ráðunautur, frá Teknologisk
Institut, í Kaupmannahöfn, og Henry Han-
sen, slátrarameistari.
Námskeiðin voru haldin hjá Sláturfélagi
Suðurlands, en bókleg fræðsla í skóla við
Lindargötu í Reykjavík. Stóðu þau tæplega
mánaðartíma. Að þeim loknum ræddi Mikk-
elsen ráðunautur við blaðamenn, gerði
grein fyrir hvernig starfsháttum hafði ver-
ið hagað og hvernig honum virtust viðhorf
í málum kjötiðnaðarins hér og ennfremur
hvað gera bæri.
Má þá fyrst geta þess, að ráðunauturinn
taldi höfuðnauðsyn að menn öðluðust sér-