Freyr - 01.10.1951, Qupperneq 31

PRE YR
317
K. G. Mikkelsen.
menntun á því sviði, sem snerti þessar
greinar og ekki mætti láta við svo búið
standa að hin faglega fræðsla væri sú sama
og þeir öðlast, sem stunda byggingaiðnað
eða önnur fjarskyld efni. Slátrun og kjöt-
meðferð væri sérgrein sem annars staðar
krefðist mikillar sérþekkingar, og svo
þyrfti einnig að vera um búið hér, að menn
gætu hlotið hana. Kvaðst hann, ásamt
fleirum, hafa átt tal við fulltrúa úr land-
búnaðarráðuneytinu, um þessi mál og
mætti gera ráð fyrir íhlutan um betri
menntun manna á þessum sviðum áður
langt líður.
Þá gat MikJcelsen þess, að hér mundi
mega hagnýta, betur en raun er á, vissar
sláturafurðir, einkum einstök líffæri
skepnanna, svo sem innyfli úr stórgripum,
sem menn hér teldu ekki hafa verðgildi og
hirtu því eigi. Um innyflin sagði hann, að
þegar þau eru rétt með farin geymi þau
mjög mikil verðmæti, sem aðrar þjóðir
leggja mikið kapp á að hagnýta.
Hið sama er að segja um blóð, sem ráðu-
nauturinn taldi að engan veginn mætti láta
tapast sökum hins mikla verðgildis þess, og
því bæri að athuga á hvern hátt það yrði
bezt varðveitt og notað.
Um kjötiðnaðinn gat ráðunauturinn þess
aö vitanlega stæði hann til bóta, enda eðli-
legt, því hvernig ættu þeir að vera leiknir
kjötiðnaðarmenn, sem ekki öðluðust mennt
un á því sviði. Hitt kvaðst hann fullyrða,
að þátttakendur í iðnaðarnámskeiðinu
hefðu verið bæði ötulir og áhugasamir og
því væri enginn efi á að þeir gerðu sitt
bezta t'l þess að efla þessa grein. Kjötiðn-
aðarnámskeiðið var sótt af 22 mönnum.
Um slátrunina kvaðst hann annars fátt
hafa að segja, svo og um kjötið almennt,
nema svínakjötið, er væri það lélegasta
sem hann hefði nokkurntíma og nokkurs
staðar séð, en það mundi eiga sínar ástæð-
ur í því tvennu, að fóðrun svínanna væri
allt önnur en vera ber og ef til vill ætti
skyldleikarækt stofnsins sinn þátt í því.
Nautgripakjötið taldi hann nokkuð betra
en útlit skepnanna benti á.
Um árangur námskeiðanna verður auð-
vitað ekkert sagt strax, en reynslan verð-
ur að leiða hann í ljós. Hinsvegar kvaðst
ráðunauturinn fara héðan öruggur í þeirri
trú, að þessi námskeið yrðu upphaf að örri
þróun þessara efna hér á landi, og með
þeirri ósk bað hann Frey að bera kveðju
sína öllum þátttakendum í námskeiðun-
um og öðrum þeim, sem þessum málum
væru velviljaðir.
Friedrich Mörtzch
heitir þýzkur ritstjóri við stórblaöið Die Welt, í
Hamborg. Hann dvaldi hér á landi um tíma í sumar,
ásamt teiknara blaðsins, í þeim tilgangi að kynna sér
land og þjóð með tilliti til skilyrða fyrir ferðatólk, og
með þeirri ætlan að skrifa bók um ísland. Maður þessi
hefir áhuga fyrir hrossarækt, og til þess að kynnast
henni hér á landi ferðaðist hann ríðandi um landið,
ásamt Gunnari Bjarnasyni, hrossaræktarráðunaut.
Atti ritstjórinn tal við fréttamenn áður en hann
hvarf héðan og sagði þá, að sér litist vel á íslenzka
hesta, taldi þá mjiig við hæfi þýzkra smábænda og vildi
stuðla að ræktun íslenzkra hrossa, með tiiliti til þessa.
Ef þetta kæini til framkvæmda mætti búast við að
markaður opnaðizt fyrir nokkur íslenzk hross til kyn-
bóta og viðhalds stofni þar, en ólíklegt hinsvegar að
slxk framkvæmd opnaði almennan markað fyrir is-
lenzk hross, því að hver þjóð vill jafnan búa að sínu.
En miðað við, að efnt yrði til ræktunar íslenzkra
hrossa í Þýzkalandi, ætti það að vera kappsmál okkar
íslendinga, að eiga nokkra úrvalsstofna, hreinræktaða
og langræktaða, svo vænta mætti þess, að héðan yrði
hægt að selja óbrigðular kynbótaskepnur.