Dagblaðið Vísir - DV - 20.08.2005, Side 33

32 LAUGARDAGUR 20. ÁGÚST2005
Helgarblað DV
Annað hvort ertu dýramanneskja eða ekki. Margir geta ekki hugsað sér lífið án
þessara loðnu vina sinna sem þeir líta á sem hluta af fjölskyldunni. DV heyrði í
nokkrum fjölskyldum þar sem börn alast upp með dýrunum. Mæðurnar eru allar
sammála um að umgengni við dýrin geri börnunum gott, þau fái síður ofnæmi auk
þess sem dýrin veiti börnunum félagsskap og hlýju.
„Ef hann sefur í rúminu sínu þá situr hún oft á
hjónarúminu og fylgist með honum," segir Oddný
Jóhanna Zophomasdóttir sem, ásamt kærastanum
sínum Baldri Hólm, á litla soninn Breka Hólm og
kisuna Mirru. Breki Hólm er aðeins þriggja vikna
og veit því lítið af Mirru sem er tveggja og hálfs árs
blandaður persneskur köttur. Oddný segist ekki
hafa misst áhugann á kisunni þegar Útli sonurinn
fæddist. „Mér þykir alveg jafn vænt um hana,“ seg-
ir hún en bætir við að þau hafi orðið vör við smá af-
brýðisemi þegar Breki Hólm kom í heiminn. „Ég er
ekki frá því að ég sjái á feldinum hennar að hún er
vansæl. Hann er meira hnökraður en áður. Hún
lætur dótið hans og rúmið samt alveg vera en finn-
ur greinilega fýrir að athyglin hefur minnkað."
Oddný segir að Mirra láti Breka alveg vera, hún
þefi kannski af honum en ekkert meira. „Hann á
samt örugglega eftir að rífa í hana þegar hann
stækkar en vonandi venst hann að hafa hana í
kringum sig."
Oddný segir að það hafi aldrei komið til greina
að losa sig við kisuna þó ungabarn væri komið á
heimilið. „Ég passaði mig bara að koma ekki ná-
lægt kattasandinum á meðan ég var ófrísk en ég
hef fulla trú á að Breki verði bara hraustari fyrir vik-
ið og fái síður ofnæmi með Mirru í kringum sig."
Orlítil afbrýði-
semi í gangi
nayii
Gun
„Hann var ekkert ailt of
hrifinn fyrst en nú eru þau hin-
ir mestu mátar," segir fris
Ragnarsdóttir sem á soninn
Ragnar Gunnar, þriggja ára, og
labrador-tíkina Birtu sem er
fjögurra mánaða. íris segir að
Ragnar Gunnar hafi ekki verið
hrifinn af hundum en nú sé
það gjörbreytt. „Fyrst mátti
hún ekki koma of nálægt hon-
um en í dag leika þau sér sam-
an allan daginn. Þau em bara
eins og systkini og Birta er heil-
mikill félagsskapur fyrir hann
auk þess sem núna hefur hann
fengið áhuga á fleiri dýrum og
kann nú að umgangast þau."
íris var ekki alin upp með
dýrum en fór reglulega í sveit
þar sem hún kynntist þeim og
var fljót að fá sér gæludýr þeg-
ar hún flutti að heiman. „Eg er
algjör dýrakerling og hef átt
marga hunda, einn kött og
kanínu. Ég held samt að ég láti
Birtu duga mér í einhvem
tíma en við eigum örugglega
eftir að fá okkur annan hund
síðar meir."
Birta á að vera veiðihundur
og þarf því strangt uppeldi.
„Hún fær ekki að fara inn í
herbergin eða upp í sófa og
sefur alltaf í búrinu sínu. Ef
hún er ein heima er hún líka í
bælinu sínu enda væri hún lík-
lega annars búin að rústa
heimilinu."
Esja Mörk er hluti áffjölskyJduflfli
„Við fengum þessa áður en gamla tíkin okkar lést úr
elli," segir Björk Jakobsdóttir leikkona. Björk, Gunnar
Helgason og synir þeirra, Ásgrímur og Óli Gunnar, eiga
tíkina Esju Mörk sem verður eins árs í október. Björk
segir að fráfall gamla hundsins hafi reynt mikið á fjöl-
skylduna enda um fjölskyldumeðlim að ræða. „Við feng-
um Esju áður en gamla dó til að dreifa sorginni. Strák-
arnir hafa aldrei þekkt annað en að hafa hund á heimil-
inu og ég held að það yrði skrítið að vera allt í einu hund-
laus."
Björk er þess fullviss að börn hafi gott af því að alast
upp með dýmm. „Það er margsannað og ég held að dýr
séu besta forvörnin gegn ofnæmi. Hundarnir hafa líka
haft góð áhrif á strákana varðandi umgengni við dýr,
þeir er hvorki hræddir né of ákafir auk þess sem það er
hollt fyrir þá að umgangast eitthvað annað en mannkyn-
ið." Björk segir að hundurinn gefi drengjunum ákveðna
hlýju. Ef hún sé upptekin þegar þeir komi úr skólanum
leggist þeir oft niður með hundinum. „Þeir eru tengdir
hundinum og upplifa einhvers konar nánd með hon-
um."
Björk og fjölskylda búa í Hafnarfirði og eru dugleg að
fara út í göngutúra með Esju Mörk sem Björk segir þó
verða sífellt erfiðara. „Hér er verið að herða öll boð og
bönn varðandi hundahald. Við hundaeigendur erum
mikið útvistarfólk og það segir sig sjálft að maður fer eldd
út að ganga án þess að hafa hundinn með. Við verðum
að eiga rétt á fallegum svæðum þar sem hægt er að
ganga en eldd vera kastað á einhvem bala þar sem eng-
inn vill vera."
„Hún fór bara að hlæja þegar hún sá
hann fyrst," segir Sunna Hlín Jóhannes-
dóttir sem á litlu dótturina Jakobínu og
border collie-hundinn Dolla. Hundurinn
er nýkominn í fjölskylduna sem flutti ný-
lega frá Akureyri i sveitina.
„Dolli er aðeins átta vikna hvolpur og
það er því mikill leikur í honum," segir
Sunna og bætir við að Jakobína hafi gam-
an af því að leika við hann. „Hann er alveg
brjálaður í dótið hennar og þau fara oft í
eltingarleik sem getur þó farið úr böndun-
um," segir hún og bætir við að leikurinn
endi oft á því að Dolli fari að narta í fætur
hennar. „í eitt skiptið endaði það með því
að hann reif hana úr sokkabuxunum. Hún
hefur samt bara gaman af þessu þangað til
hann er farinn að narta í tásurnar."
Sunna og kærastinn hennar, Hjörvar,
vom bæði alin upp með dýmm en hvort á
sinn mátann. „Hjörvar er með allt aðrar
hugmyndir um þetta og vill leyfa hundin-
um að vaða um allt húsið og upp í rúm á
meðan ég vil hafa hann sem sveitahund. Á
meðan hann er svona lítili má hann vera
hér inni hjá okkur en um leið og hann er
farinn að eyða öllum deginum úti við
verður hann settur fram."
Hún segist hafa haft áhyggjur af þvi til
að byrja með að Dolli myndi bíta Jakobínu
en að þær áhyggjur hafi verið ástæðulaus-
ar. „Ég hélt að ég yrði að hafa þau meira
aðskilin en hann er voðalega góður við
hana. Hún á engin systkini en þau leika
sér mikið saman og nú þarf ég ekki að hafa
hana eins mikið á handleggnum og áður
en hundurinn kom á heimilið. Við eigum
örugglega eftir að fá okkur kisu líka en ekki
alveg strax. Það er nóg að vera með tvö lít-
il kríli á heimilinu."
saman eins og systkini
DV Helgarblað
LAUGARDAGUR 20. ÁGÚST2005 33
„Við vorum búin að velta þessu lengi fyrir okkur," segir Dóra Sif Sigtryggsdóttir um þá
ákvörðun fjölskyldunnai' að fá sér hund. Labrador-hvolpurinn Tryggur varð fyrir valinu en
fjölskyldan sótti hann upp í sveit. Hulda Björg, dóttir Dóru, sem verður fimm ára í september
var yfir sig ánægð með Trygg en hún valdi nafnið. „Hulda hafði mikinn áhuga á hundum
þannig að þetta var mjög spennandi," segir Dóra en bætir við að Tryggur eigi einnig eftir að
hjálpa húsbóndanum í veiðinni. Hún segir að það gangi vel að siða hann til og að Tryggur sé
orðinn hlýðinn og góður. „Þau Hulda eru mjög góðir vinir. Hann var svo h'till þegar hann kom
til okkar fyrst og var þá með hvolpalæti en í dag kúldrast þau allan dagirrn saman í eltingar-
leikjum og öðrum leikjum."
Dóra Sif segir að Hulda Björg hafi aldrei verið hrædd við hann og að þau hafi ekki þurft að
hræðast að hann myndi bfta hana. „Hann var bara sjö vikna þegar við fengum hann og hann
var voðalega hrifinn af henni strax. Hann beit hana þó einu sinni í eyrað en það gerðist ekki aft-
ur. Þetta var náttúrulega óvart og gerðist í hita leiksins og hann skammaðist sín mikið á eftir.“
Dóra segir það mikla vinnu að vera með hund á heimilinu en að það sé vel þess virði. „Mig
langaði alltaf í hund þegar ég var h'til og lét því drauminn rætast núna. Þetta er samt mikil
vinna því þeir þurfa mikla hreyfingu. Maðurinn minn er sjómaður og við Hulda erum mikið
einar heima og Tryggur veitir okkur mikið öryggi. Það er ofsalega notalegt að hafa hann til að
knúsa á kvöldin við sjónvarpið."
„Þær eru ekkert að fikta í honum en bera hins vegar mikla virðingu fyrir honum," seg-
ir Kristín Bjarnadóttir um kisurnar sínar tvær, Safír og Ottó, og litla soninn Jón Skorra.
Jón Skorri er þriggja og hálfs mánaðar en Kristín og eiginmaður hennar, Símon, hafa átt
kisurnar í um eitt ár. Kristín hefur alltaf verið mflcil kisumanneskja og segir það ekkert
hafa breyst síðan litli sonurinn kom í heiminn. „Ég sé ennþá ekki sólina fyrir þeim," seg-
ir hún brosandi og bætir við að þær láti vöggu Jóns Skorra og dótið alveg vera. „Þær eru
farnar að venjast honum núna og koma til mín þegar ég er að gefa honum sem mér finnst
bara notalegt. Þeim hefur aldrei verið haldið frá honum og því eru þær ekkert afbrýði-
samar. Við höfúm passa okkur á því að leyfa þeim að skoða hann enda þarf að sinna þeim
eins og öðrum eldri systkinum," segir Kristín brosandi.
„Ég hef fulla trú á að það sé hollt fyrir börn að alast upp með dýrum og að þau börn
verði hraustari fyrir vikið og fái síður ofnæmi," segir hún og bætir þó við að hún ætli að
láta kisurnar tvær duga. „Ég fæ mér líklega ekki fleiri dýr en krakkarnir mínir eiga líklega
eftir að fá öll þau dýr sem þau vilja. Jón Skorri er náttúrulega svo lítill en hann er rétt far-
inn að sýna þeim áhuga. Hann er farinn að taka eftir hreyfingunnni og heldur ábyggilega
að þær séu tveir stórir bangsar."
„Þeim líst vel á hana núna en þetta var aðlögun fyrir alla fjölskylduna til að byrja
með,“ segir Sandra Hauksdóttir sem á litlu dótturina Sögu sem er sjö vikna og hundana
Sunnu Sól og Mána. Sandra segir að hundarnir hafi ekki áttað sig strax á að barnið væri
ekki gestur heldur komið til að vera en fjölskyldan fékk góðar ráðleggingar, frá bæði
dýralækni og ljósmóður. „Okkur var ráðlagt að koma fram við hundana eins og þeir væru
eldri systkini enda geta þeir tekið afbrýðisköst eins og aðrir. Þetta gengur samt voðalega
vel hjá okkur," segir Sandra og bætir við að Sunna Sól og Máni passi vel upp á Sögu litlu.
„Þeir eru alveg búnir á því á kvöldin. Sunna Sól vælir alltaf þegar heyrist í henni og fylg-
ir okkur hvert fótmál á meðan Máni er meira í vcuðhlutverkinu. Fólk verður að fá leyfi hjá
hontnn til að fá að halda á henni."
Sandra segir að hún og Magnús kærastinn hennar hafi haft áhyggjur af samkomulag-
inu á heimilinu þegar barnið var komið í heiminn en að þær áhyggjur hafi reynst óþarf-
ar. „Við vildum búa þau sem best undir breytingamar og vorum dugleg við að leyfa þeim
að sjá hana og lykta af henni án þess að hleypa þeim of nálægt. Ég er líka dugleg að segja
þeim að njóta þessa tíma því það líður ekki að löngu áður en Saga verður farin að nota
Mána sem hest og Sunnu til að greiða og klæða upp."
Hundarnir passa upp á li