Símablaðið - 01.12.1943, Blaðsíða 30

36
S í M A B L A Ð I Ð
1 öllum kristnum löndum eru jólin hald-
in heilög, heilög til minningar um fæSingu
frelsarans. Helgi jólanna í hugum manna
er all mismunandi. Hver einstaklingur á
ekki einungis undir sjálfan sig að sækja
hversu hugur hans snvst viö jólunum. Allar
ytri aSstæður eiga ríkulegan þátt í því,
hvort jólin verða gleðileg eSa sorgleg. Sú
helgi, sá máttur og sú dýrð, sem sórhver
sannkristinn maöur hlýtur aS finna i hug-
skoti sínu í sambandi viS jólin, veröur end-
urnæring anda hans, sannkölluS gle'ðihá-
tið. Fvrir slíka menn eru jólin ómissandi,
vegna þess. aS sá lífsþróttur og gleði, sem
tíminn færir smátt og smátt á braut með
sér, endurnýjast og nærist, og sá stað-
bundni og óumflýianleei hversdagsleiki,
sem margir verSa við a'ð búa, breytist í há-
tíSleik í huga þeirra á jólunum. Þeir eru
ungir í annaS sinn, ungir til næstu jóla, og
sú æska getur lengi varað, þótt háriS sé
tekiS aS grána og bakiS aS bogna, undan
seigþungri bvrSi, Elli kerlingu, og í bar-
áttunni við lífið. Til þeirra, sem ekki trúa
á guð og helgi jólanna, en trúa aöeins á
krónur, ,,atom“ og „íónir“, nær helgi jól-
anna aöeins til munns og maga. Hugur
slíkra manna dvelur eftir sem áSur í heimi
hversdagsleikans. Jólin eru þeim ekki and-
leg hátíð, heldur varpa þau ofur einföldu
og viSburSasnauöu blæbrigði aukinna anna
og breytts mataræSis á líf þeirra. Þó eru
jólin slíkum mönnum nokkurt tilhlökkun-
arefni, — tilhlökkunarefni vegna þess, aS
þeim fylgir óvenjuleg peningavelta, af auk-
inni sölu þeirra vara, sem sumir þeirra
hafa á boSstólum, og jólin útheimta aS til
séu á hverju heimili, svo aS helgi þeirra
megi jafnt gæta hiS ytra sem hiS innra.
Þessi fullyrSing útheimtir enga sönnun.
Hún sannar sig sjálf. LítiS í búöarglugg-
ana, lesið auglýsingarnar í blööunum og
hlustið á þær í útvarpinu. Helgi jólanna
er þannig tekin í þágu gróSafíkninnar, og
viShorf alltof margra manna til þeirra er
of hversdagslegt og hinn raunverulegi há-
tíSleiki þeirra drukknar í önnum og aura-
græSgi. Fyrir þá eru jólin „hátíS marnm-
ons“, en ekki frelsarans.
Eins og gróandi vordagsins heimtar starf
og ósérplægni, eins boSa jólin öllum aS
„vaka og vinna og vonglaSir taka sumrinu
mót“. Jólin eru fyrst og fremst hátíS ljóss-
ins, hátíð hins rísandi dags. Myrkrið, sem
grúft hefir yfir öllu, svift oss sýn og vopn-
um og gengiS á forSa vorn, er hrakiö úr
veidisstóli sínum, en keisari ljóssins boö-
ar aukin störf, hækkandi sól og nýjan dag.
BoSum hans ber oss tafarlaust aS hlýta.
Hver, sem ekki hlýSir honum, uppsker
aldrei þá gæfu, sem annars biöur hans. Mót
sumri og sól stefnir hugur vor eftir hið
mikla myrkur.
Langt í fjarska brýzt sólin, hin mikla
Ijósmóöir vorgróandans, gegnum kolsvartan
skýjabakkann, og senn erum við sveipuS
hlýjum og endurnærandi geislum hennar,
lífgjöfum alls þess, sem lifir og hrærist
á jörSunni. JólahátíSinni fylgir sú helgi
hjá kristnum mönnum, sem tengd er viS
fæSingu hins mikla frelsara, og máttur
þeirra orkaSi svo mikils á hugi hinna
stríöandi þjóða í heimsstyrjöldinni 1914
•—18, aS þeir slíSruSu sverö sín og morötól,
meðan jólin gengu um garð, og hermenn-
irnir, sem áður voru engdir til manndrápa,
skiptust nú á vinarkveöjum og heillaóskum
yfir víglínuna úr skotgröfunum. Og þaS
kostaöi herforingjana mikiö erfiði, að fá
hermennina aftur til að berjast..
f þeirri ógnarstyrjöld, sem nú geysar, gat
vopnahlé því ekki komiS til greina.
DýrS jólanna hiS innra er tendruS af
helgi þeirra og mætti. HiS ytra er jóla-
skrautiö sjálft og kertaljósin aðeins tákn-
ræn fyrir það, sem á aS vera hiS innra.
Þannig skil eg jólin í mínum ófullkom-
leika.
Jólin eru líka oft nefnd hátíö friSarins,
hátíS þess boðskapar, sem veitir ljósi og