Símablaðið - 01.12.1943, Síða 37

SÍMABLAÐIÐ
43
Kristinn Sigurðsson
stöðvarsjtóri á Skriðulandi.
Pann 5. október síðastliSinn andaSist aS
heimili sínu Kristinn SigurSsson, áöur bóndi
á Skriöulandi, rúmlega áttatíu ára aS aldri.
Hann var fæddur 28. júlí 1863 aS Flögu í
Hörgárdal. ÁriS 1872 fluttist hann meS for-
eldrum sínum aS SkriSulandi.
Snemma þótti Kristinn atorkumaSur, enda
og afdrif jarSlífsins verSi eitthvaS svipuS
því, sem hér var lýst, þá er þaS eitt víst,
aS hættan er ekki nálæg. ÞaS munu HSa
um 150000000000 ára, áSur en sólin hefir
misst 3%af ljósstyrk sínum. ÞaS er mikill
tími, en horfurnar eru þó margfalt betri,
því fleira kemur hér til greina en hitalát
sólar. SólkerfiS rennur, ef svo mætti aS
orSi kveSa, ekki þverbeint á hengiflugiS,
heldur næstum samhliSa því og ekki all-
tæpt á barmi þess. ÞaS geta liSiS miljónir
áramiljóna, áSur en þessi stórviSburSur
gerist. — ÞaS getur hugsast, aS einhverjir
þeir atburSir, sem nú var getiS, bindi enda
á lífis á jörSunni, en allar líkur benda til
þess, aS þaS fái enn aS þróast um því nær
óteljandi aldaraSir.
Ásgeir Magnússon.
varS hann ungur fyrirvinna hjá foreldrun-
um. Hann kvæntist áriS 1894 eftirlifandi
konu sinni, HallfríSi Jónsdóttur, ágætri
skýrleiks konu, ættaSri frá BrúnastöSum í
Fljótum. Er hún nú blind orSin og rúm-
föst, hjá syni þeirra, Kolbeini og konu hans,
Kristínu, búendum á SkriSulandi. Kristinn
og HallfríSur voru fyrstu tvö búskaparár
sín í Þúfum í ÓslandshlíS, fluttust þar næst
aS SkriSulandi og hafa síSan búiS þar ó-
slitiS til þess tírna, er sonur þeirra tók alla
jörSina. Kristni og HalifríSi varS eigi fleiri
barna auSiS en þessa eina sonar, en fóstr-
uSu einnig annan pilt, Þórhall Traustason,
sem nú er bóndi á Hofi í Hjaltadal. SkriSu-
lands-heimiliS er víSa kunnugt vegna þeirr-
ar góSúSar og risnu, er þeim lijónum,
Kristni og HallfríSi, var svo eiginleg, og
margan mann bar þar aS garSi. Kristinn
var og alþekktur hér um norSlenzkar slóSir
fyrir dugnaS og ráSkænsku viS leiSsögu um
fjöll og héruS. Hann var prýSilega náttúru-
greindur og athugull, enda hafSi hann num-
iS, þekkt og vissi margt þaS í skóla lífsins,
sem ýmsum lærSum mönnurn er óvitaS. —
Alla tíma fylgdist hann af athygli og skiln-
ingi meS héraSs- og landsmálum frarn á
síSustu stund og lét hag almennings sig
miklu varSa. Kristinn var maSur vænn á
velli, sviphreinn, bar höfuSiS hátt, og aS-
sópsmikill, skemmtilegur í viSræSum, glaS-
lyndur, óvenju frjáls í trúarefnum sem gam-
all maSur og vildi ekki byggja andlega af-
komu sína á ímyndunum, svo sem títt er.
En þaS, sem virtist einkenna þenna mikla
búhöld einna mest í framkomu og starfi
út á viS, var hin djarfmannlega einurS hans
og áræSi, samfara stefnufestu og karl-
mennsku, þegar á hólm var komiS. Hann
var eitt kjörviSartré úr mann-skógi íslands
byggSa, ef svo mætti aS orSi komast. Um-
hleypingar áttatíu ára megnuSu aldrei aS
láta þetta tré lúta, en þaS brotnaSi aS lok-
um.
Þegar landssíminn var byggSur áriS 1906
var símastöS sett á SkriSulandi í Kolbeins-
dal. Kristinn var þá sjálfsagSur stöSvar-
stjóri og eftirlitsmaSur símalínanna frá
SkriSulandi aS sýslumörkum SkagafjarSar
og EyjafjarSar á HeljarheiSi. ÞaS varS
fljótt ljóst, hversu áhugasamur og ötull