Símablaðið - 01.01.1955, Síða 37

SIMABLAÐIÐ
11
acý&cir
Árið 1918 var merkisár í sögu Is-
lands. Langþráðu marki var náð, Is-
land varð frjálst og fullvalda ríki.
Það ár voru frosthörkur miklar um
land allt. Hafís fyllti hvern fjörð og
vík fyrir Norðurlandi, og varð allt ein
samfrosta ísbreiða. Sighngar tepptust
til Norðurlands, Vestfjarða og Aust-
fjarða um lengri tíma.
Katla gaus og dreifði ösku sinni og
vikri um nærliggjandi sveitir. Þá geys-
aði hin mikla drepsótt, sem nefnd var
Spánska veikin, í Reykjavík og víðar
um landið. Lögðust í veiki þessari all-
ir símritunarhæfir menn nema ég, sem
var þá nemandi, og Tómas Stefáns-
son, sem legið hafði í pest þessari á
leiðinni frá útlöndum til Islands, en ég
var einn af þeim fáu, sem slapp við
hana.
Minnisstætt er mér, þegar starfsfólk-
ið var að týnast burt og þeir hörmung-
Sig. Dahlmann.
ar atburðir, sem þá gerðust. Sem dæmi
um hve geyst veikin tók fólk, má geta
þess, að eitt sinn er ég fór til hádegis-
verðar, sá ég eina tvo menn við húsið
laugaveg 11, á hinni fjölförnu leið, frá
Símastöðinni í Pósthússtræti (nú lög-
reglustöðin) og heim á Hverfisgötu
37. Einnig minnist ég þess, er ég var
einn á ritsímanum að deginum, og svo
á miðstöð á nóttinni, með litlum hvíld-
um, í heila viku.
Símritunarskólinn, hinn fyrsti er tók
til starfa hér á landi, var settur í loft-
skeytastöðinni á Melunum í febr. 1918.
Skólastjóri var Friðbjörn heitinn Aðal-
steinsson og kenndi hann verklegt.
Kennarar voru Ottó B. Arnar loft-
skeytafræðingur í „teknik“ og Adólf
hefur verið gott innan stéttarinnar, og
þá var um leið léttara að vinna að á-
hugamálum félagsins. Og mörg hafa þau
mál, sem til heilla hafa horft, einmitt
fyrst borið á góma í blaðinu. Ég tel því
nauðsynlegt, að símastéttin hlúi vel að
blaði sínu, og betur en verið hefur, og
væri æskilegt að það kæmi út reglulega
í hverjum mánuði.
Ég vil nota þetta tækifæri til að færa
öllum gömlum félögum mínum beztu
kveðjur og þakkir fyrir ánægjulegt sam-
starf „í gamla daga“ og sendi um leið
mínar beztu hamingjuóskir í tilefni 40
ára afmælis F.I.S. og óska því giftu-
sams starfs á ókomnum árum síma-
mannastéttinni, jafnt sem landssím-
anum til heilla.
Gunnar Schram.