Símablaðið - 01.01.1955, Qupperneq 38

12
SIMASLAÐIÐ
Guðmundsson í frönsku. Kennslubækur
voru: Elektricitetslære, Telefoni og
Telegrafi eftir Hermod Pedersen og
Maalelære (utgit av Telegrafstyret i
Norge), sem þóttu mjög góðar kennslu-
bækur á sínum tíma. Nú er komin út
bók eftir Bjarna Forberg, bæjarsíma-
stjóra, í talsímafræðum, og vonandieiga
eftir að koma út jafn góðar bækur í
ritsíma-, loftskeyta- og mælingafræði.
Kennt var til vors og svo aftur í árs-
byrjun 1919.
Það var langt hjá mér að ganga í
skólann hvern dag, frá Hverfisgötu 37
og suður í loftskeytastöð, þá voru eng-
ir strætisvagnar, svo að „postularnir"
urðu að duga. Flestir okkar réðust til
starfa sem símritarar hjá landssíman-
um að námi loknu og vorum við skipað-
ir 1. marz 1919. Af þessum hópi mun
ég vera hinn eini, sem stundað hef störf
óslitið hjá landssímanum frá skipunar-
degi (36 ár 1. marz 1955).
Sumarið 1918 var ég sendur til Seyð-
isfjarðar. Þar hófust kynni mín og síð-
an vinátta við núverandi ritsímastjóra
í Reykjavík, Ólaf Kvaran, og hefur
aldrei fallið blettur eða hrukka á vin-
áttu okkar. Kvaran á 40 ára starfs-
afmæli 1. sept. 1955. 1 öllum okkar frí-
stundum vorum við saman og oft á
heimili hans í Firði. Var þá „grammó-
fónninn" settur í gang, spdað t. d.
„Home sveet home“, en Kvaran tók
fiðluna sína og lék undir. Það voru
ánægjulegir og áhyggjulitlir dagar. Eitt
atvik úr samveru okkar hefur oft komið
mér í hug. Við vorum miðfirðis í smá-
kænu á fiskveiðum, þegar við sáum
heljarmikið skip sigla inn fjörðinn. En
er það nálgaðist bryggjuna, jók það
ferðina áfram og strandaði í vík einni
rétt við. En við ætluðum einmitt að
leita vars í þessum krók, en sáum að
við yrðum of seinir og horfðum því á
þessa „manuering", að er skipið nálg-
aðíst bryggjuna tók það fulla ferð á-
fram. Skipstjórinn bar það fyrir rétti,
að hann hefði hringt í vélarúm: „fulla
ferð aftur á bak“, en vélstjóri, að boð
hefði komið til sín um „fulla ferð á-
fram“.
Á Seyðisfirði kynntist ég einnig elzta
starfsmanninum, prúðmenninu Þor-
steini Gíslasyni, sem nú er „nestor“
umdæmisstjóra á Islandi.
Þegar ég byrjaði að vinna í Reykja-
vík, voru varðstjórar: Otto Jörgensen
og Gunnar Schram. Þegar Otto Jörgen-
sen varð stöðvarstjóri á Siglufirði, varð
ég varðstjóri og var það, unz ég varð
stöðvarstjóri á Borðeyri, við brottför
míns góða vinar, Ólafs Kvaran, þaðan,
sem varð þá ritsímastjóri í Reykjavík.
Nokkru eftir að við símritararnir frá
símritaraskólanum fengum stöður okk-
ar, eða 1. sept. 1919, kom til starfa
hjá landssímanum Andrés G. Þormar,
sem segja má, að borið hafi þungann
af störfum F.l.S. og símablaðsins allan
sinn langa starfsferil. Þó að við værum
honum lítið hjálpsamir í fyrri daga, þá
vonaði ég að úr því myndi rakna, þeg-
ar starfsmönnum fjölgaði. En svo hef-
ur þó ekki orðið. Nú myndi Þormari og
blaðinu bezt launað fyrir hans erfiðu
störf í þágu símamanna með aukinni
aðstoð, og á ég þær óskir heitastar blað-
inu og ritstjóranum til handa, við
þessi tímamót, að óska blaðinu áfram-
haldandi góðs gengis.
Sig. Dahlmann.