Símablaðið - 01.01.1955, Síða 56

30
SÍMABLAÐIÐ
Um skattamál
I sambandi við síðustu endurskoðun
skattalaganna hafði ég vænzt þess að
sjá einhverjar breytingar, sem miðuðu
sérstaklega að því að draga úr skatta-
byrði hinna eldri, en svo var þó ekki.
Það dylst þó vart neinum, er slitið hef-
ur barnsskónum og á annað borð hugs-
ar eitthvað um þjóðfélagsmál, hve hag-
ur hinna eldri í þjóðfélaginu er oft
þröngur og líf þeirra dapurt, oft fyrst
og fremst vegna fátæktar. Það hefur
verið aðalsmerki hvers Islendings síð-
an land byggðist, að vera ekki upp á
aðra kominn, þurfa tkki að þiggja af
neinum.
Enn í dag er þetta svo. Allt líf hvers
sanns manns, öll viðleitni hans til sjálfs-
bjargar, allt lífsstarf hans, miðar fyrst
og fremst að þessu emu, að sjá sér og
sínum farborða hjálparlaust. En svo,
þegar maðurinn er ekki lengur vinnu-
fær skeður hið óbærilega. Þjóðfélagið
gerir hann að ölmusumanni, með því
að láta undir höfuð leggjast að gera
einhverjar þær ráðstafanir, er geri
mönnum kleift að leggja fyrir af tekj-
um sínum til elliáranna. Sjálfstæðis-
kennd mannsins, lífshugsjón hans, er
þannig stórlega misboðið. Eiga þetta að
vera launin fyrir 50—60 ára starf í
þágu þjóðarinnar? Hvílík kaldhæðni!
Nei, við svo búið má ekki lengur standa.
Ef vel er að gáð má eflaust finna marg-
ar leiðir til úrbóta, en mér hefur dott-
ið í hug, hvort ekki væri fær sú leið,
að þeir, sem náð hafa 65 ára aldri,
greiddu t. d. aðeins 50% af útsvari og
tekjuskatti. Ef þetta yrði gert, opnað-
ist þarna möguleiki hjá fólki, þó aðeins
væri fáein síðustu starfsár æfinnar, til
þess að leggja fyrir af launum sínum
til elliáranna. Hve ánægjulegra yrði
ekki líf gamla fólksins, er það gæti,
þó ekki væri nema fáein ár til viðbótar,
verið efnalega sjálfstætt.
Ég álít það skyldu þjóðfélagsins að
gera eitthvað í þessum málum, skyldu,
sem ætti að vera öllum ljúf, og ekki
vansalaust að bregðast.
----0-----
Ég vildi ekki skilja svo við þetta mál,
að reyna ekki að fá upplýsingar um,
hve hárri upphæð skattgreiðslur þeirra
er náð hafa 65 ára aldri hér í Reykja-
vík, nemi.
Því miður gat fulltrúi sá á skatt-
stofunni, er ég talaði við, ekki gefið
mér þær upplýsingar. Hins vegar upp-
lýsti fulltrúinn, mér til mikillar ánægju,
að við útsvarsálagningu s.l. ár hefði
verið lækkað töluvert útsvarið á þeim,
er náð höfðu 65 ára aldri, og í sumum
tilfellum, þar sem um lágar tekjur var
að ræða, fellt alveg niður.
Skatturinn hefði hins vegar ekki ver-
ið lækkaður.
Nokkur misbrestur mun samt hafa
orðið á því, að allir, er náð höfðu ald-
urstakmarkinu, fengju lækkun. Það er
vissulega gleðilegt að farið skuli hafa
verið inn á þessa braut, og nú vantar
aðeins herzlumuninn; lögfestmgu hins
háa Alþingis, svo þegnarnir eigi óvé-
fengjanlegan rétt bæði til útsvars og
skattlækkunar.
J. G.