Dagblaðið Vísir - DV - 21.07.2006, Blaðsíða 4

4 FÖSTUDAGUR21.JÚU2006
Fréttir DV
Spila bingó
fyrir Borg
Grímsnesingar halda
bingó á laugardagskvöld til
að safna peningum vegna
endurbóta á Gömlu-Borg.
Að því er segir á upplýs-
ingavef uppsveita Arnes-
sýslu er Gamla-Borg gam-
alt þinghús Grímsnesinga,
byggt 1929. Síðan var þar
barnaskóli. Húsið var þá
kallað Minni-Borg og var
helsti skemmtistaður sveit-
arinnar. Nýtt félagsheimili
var byggt og Gamla-Borg
varð að bílaverkstæði í 30
ár. Húsið komst í niður-
níðslu og var ráðgert að rífa
það fyrir tíu árum.
Verkfaki
byggði
gallaðan skóla
Salvör Jóhannesdóttir
hjá leikskólanum í Vogum
á Vatnsleysuströnd segir
að frá því að byggður var
nýr áfangi við skólann hafi
hann lekið og að illa gangi
að fá úr því bætt. Þetta kom
fram á fundi fræðslunefnd-
ar Voga. „Fram kom að
strax á fyrsta ári hafi verið
gerðar athugasemdir við
frágang við byggingaraðila
og úttekt verið gerð á hús-
inu. Lýsir nefndin undrun
sinni á að byggingaraðili
hafi enn ekki bætt úr ágöll-
um á húsinu," segir í fund-
argerð fræðslunefndar sem
hvetur bæjarstjórn að taka
sem fyrst á málinu.
Lagarfljóts-
ormi verði
bjargað
Bæjarráð Fljótsdals-
héraðs vill að Þróunarfé-
lag Austurlands kanni alla
möguleika á því að halda
fljótabátnum Lagarfljóts-
orminum áfram í relötri á
Lagarfljótinu. Afar illa hef-
ur gengið að reka bátinn
frá því hann var keyptur
til landsins fyrir nokkrum
árum. Eigendur Lagarfljóts-
ormsins hafa auglýst bátinn
til sölu.
Riffilskot við
Lögberg
Skotfélag Kópavogs hef-
ur óskað eftir því við bæjar-
yfirvöld Kópavogs að fá úti-
svæði fyrir riffilskotfimi á
svæðinu íýrir ofan Lögberg
við Suðurlandsveg. Bæjar-
ráðið hefur falið bæjarverk-
fræðingi að ræða við Skot-
félag Kópavogs og kanna
möguleika á því að fara
með málið í umhverfismat.
Alheimsfegurðardrottningin Linda Pétursdóttir hrökklaðist með barn sitt úr leiguhús-
næði á Arnarnesinu. Linda segir hjónin sem leigðu henni kjallaraíbúð í húsi sínu hafa
bolað henni burt með brjálæðisgangi og graðhestatónlist. Hjónin segja Lindu fara með
rangt mál og að þau séu dauðfegin að vera laus við hana. mm-.
Linda Pétursdóttir„/Conan
sagði að efég sætti mig ekki
við þettaþá gæti ég komið
mér útf'skrifar Linda I
Mannlifum samskiptisín við
leigusala á Arnarnesi.
Deilu Lindu Pétursdóttur við leigusala lauk með því að lögfræð-
ingar sömdu um að Linda flytti út.
„Ég vil bara Lindu Pé út úr mínu
lífi. Ég get ekki rætt um hana meir. Ég
er búin að fá mig fullsadda af þessari
konu," segir Jóhanna íris Sigurðar-
dóttír um fyrrverandi leigjanda sinn,
alheimsfegurðardrottninguna Lindu
Pétursdóttur.
1 sínum fyrsta pistli fýrir tímarit-
ið Mannlíf lýsir Linda Pétursdóttir
hremmingum sem hún segist hafa
lent í hjá fyrrverandi leigusala.
Jóhanna (ris Sigurðardóttir
Leigusalinn segir að sennilega hafiLinda
bara viljað sleppa við að borga leigu.
Leiguíbúð í fokheldu húsi
Pistlar Lindu bera yfirskriftína
Linda og lífið. í þessum fýrsta pistli
segir fegurðardrottningin frá því að
hún hafi þurft að fara á húsaleigu-
markaðinn í fýrsta skiptí á ævinni.
Hún hafi þurft að leigja vegna hækk-
andi verðbólgu og hækkandi gengis
dollars.
Linda greinir frá því að hún hafi
loks fundið hentugt húsnæði á Arn-
arnesinu. En það var neðri hæð í
einbýlishúsi. Linda segist hafa lent í
„geggjuðum grönnum" svo við not-
um hennar orðalag.
„Um það bil mánuði eftir að ég
flutti inn í íbúðina - neðri hæð í tví-
býli, (húseigendur búa uppi) ákváðu
þeir að breyta efri hæðinni. Við
framkvæmdirnar varð íbúðin allt að
því fokheld og eigendurnir fluttu út á
meðan," skrifar Linda og segist skilja
eigendurna að flytja út enda fylgi því
hávaði og hnjask að fara út í svona
framkvæmdir.
Eins og að búa á verkstæði
Linda segir að það sé ekki ein-
angrað á milli hæða og hún hafi orð-
ið vör við framkvæmdirnar. Linda
segir að þetta hafi ekki verið ósvip-
að og að búa á verkstæði. Linda seg-
ist svo hafa fengið nóg einn morgun-
inn en þá um nóttina hafði hún þurft
að fara með dóttur sína ísabellu á
„Það ersvo vond ára í
kringumþig að ég vil
ekki hafa þig í húsinu
mínu"
bráðamóttökuna vegna veikinda.
Barsmíðar og læti hafi vakið þær og
hún hafi hringt í leigusalann til að
biðja um að hávaðinn yrði stöðvað-
ur. Linda segist hafa fengið óblíðar
móttökur frá leigusalanum.
„Konan sagði að ef ég sætti mig
ekki við þetta þá gæti ég komið mér
út," segir Linda frá og vitnar svo í
leigusalann, sem hún nefnir ekki en
er Jóhanna íris Sigurðardóttir: „Það
er svo vond ára í kringum þig að ég
vil ekki hafa þig í húsinu mínu," á
Jóhanna að hafa sagt.
Gargaði minna en konan
Linda segir áru sína þó ekki hafa
verið verri en svo að leigusalinn hafi
tekið við frá henni um 700 þúsund
krónum í leigu. Hún segist svo hafa
hringt í Pétur Sigurðsson, mann Jó-
hönnu:
„Hann gargaði þó ekki jafn hátt
og hún. Sagði mér að koma mér bara
út úr húsinu."
Vildi Linda fá fría leigu?
Jóhanna og Pétur segja Lindu
hafa verið greint frá væntanlegum
framkvæmdum. Linda hafi þá sagst
mundu skreppa í sveitina á meðan.
„Ég hef ekki hugmynd hvað vakti
fýrir manneskjunni. Sennilega hefur
hún viljað leiguna fría. Vildi fá að búa
þarna frítt," segir Jóhanna og segist
vera fegin að vera laus við Lindu.
Graðhestatónlist beitt sem
vopni
Linda segir að þótt hún hafi haft
leigusamning upp á eitt ár og átt
hálft ár eftír hafi leigusalarnir reynt
að hrekja sig út með illu. Pétur og
Jóhanna hafi til dæmis sett hátalara
upp við hurðina að íbúð hennar og
stillt allt í botn með „graðhestatón-
list" eins og hún kallar það: „Fínar
græjur en afleitur tónlistarsmekkur,"
útskýrir Linda.
Hefur ekkert til síns máls
Eftir þrjár klukkustundir af tón-
listarflutningi við dyr Lindu segist
hún hafa hringt á lögregluna því þær
mæðgur hafi ekki geta sofið. Lög-
reglan hafi mætt og gert skýrslu.
Linda segist vera flutt því fólk-
ið hafi hrakið sig burt með brjálæð-
isgangi sem það hafi fengið borgað
120 þúsund krónur fýrir á mánuði.
Hjónin Jóhanna og Pétur segja á
hinn bóginn fyrir sitt leyti að mál-
ið hafi farið í gegn um lögfræðinga
og að því sé lokið í þeirra huga. Þau
bæta við að ef Linda hefði eitthvað til
síns máls þá byggi hún enn í íbúð-
inni.
Ekki náðist í Lindu Pétursdóttur.
Áðan flugu tvær, þrjár álftir aust-
uryfir.
Himbriminn baulaði einmana-
lega á Þingvallavatni þegar Svart-
höfði læddist þar um á bakkanum
nýliðna sumarnótt. Silungur bylti
sér letílega í yfirborðinu og gleypti
ósynda flugu sem fyrr um daginn var
aðeins grunlaus lirfa.
Þetta var allt geysilega smart að
sjá. Ekki spilltí fyrir að hæga breyti-
lega áttin gældi hlý og viðmótsþýð
við Svarthöfða þar sem hann lá þá
stundina afvelta og lygndi aftur aug-
um innan um sætukoppana í lyng-
inu. Fyrir utan himbrimann rauf
ekkert kyrrðina nema einstaka ang-
urvær ropi frá Svarthöfða.
Þetta var auðvitað of gott til að
vera satt. Það var ekki um að villast.
Það skrölti. Og báturinn kom fýrir
nesið.
Um borð voru tveir menn, hvor
með sína veiðistöngina slútandi
CT Svarthoföi
aftur úr bámum. „Er maðkurinn
nokkuð af?" æptí annar þeirra gegn-
umvélardyninn.
Aldan skolaðist á land við fætur
Svarthöfða sem nú var risinn upp við
dogg og tók vænan slurk af koníaks-
pelanum þar sem hann horfði á eft-
ir maðkadorgurunum stímandi inn
með vatninu. En fátt er svo með öllu
illt að ei boði gott.
Þá einmitt gerðist það. Skvamp
í vatninu og stöngin bognaði og
setti letingjann nærri um koll þar
sem hann var skorðaður í grjótínu.
Þriggja punda fiskur var dreginn að
landi.
Það stóð á endum að þegar Svart-
höfði var búinn að losa fluguna frá
drapst á utanborðsmótor útí á miðju
vatni.
Fuglar og fiskar og furðufuglar
Andskotinn, æpti maðkamaður
númer eitt. Já, djöfullinn, tók núm-
er tvö undir. Ekki nóg með að það sé
enginn fiskur heldur þurfum við nú
líka að róa í land!
Himbriminn settist aftur og sendi
frá sér ámátlegt gól svo undir tók alla
leið upp í Hrafnabjörg.
Þeir fiska sem róa.
Svarthöfði.