Freyr - 15.01.1971, Blaðsíða 22

Leiðin frá Litlahamri norður yfir heiðar til Austurdals var forn ferðamannavegur — Birkibeinavegur
— en það var ekki fyrr en 1968 að hún var opnuð fyrir bifreiðir. Áletrun á steininn segir frá því. Við
hann standa íslendingarnir og Bartneshjónin frá Steinkjer, sem voru gestgjafar m. a.
víðernin. Og þegar komið er yfir í Austur-
dalinn, langt í norðaustur frá Litla-Hamri,
er raunar ekki hægt að segja, að þar sé
öllu búsældarlegra en á heiðunum. Þar eru
skógar og aftur skógar. Um allar aldir hafa
þeir veitt þjóðinni byggingarefni og elds-
neyti og um langt skeið eftirsótta verzl-
unarvöru, en fyrirhafnarlaust eru þau
verðmæti ekki fengin. Það er mikil vinna
og erfið að breyta skógartrjám, langt inni
í landi, í handhægt byggingarefni á verzl-
unarstað við ströndina. Bót í máli að elfan
rennur til sjávar og Glomma hefur skilað
mörgum trjábol til strandar við Frederiks-
stað um liðnar aldir.
Klukkustund eftir klukkustund er ekið
með góðum hraða niður Austurdalinn. Á
aðra hönd er elfin, á hina óteljandi urmull
furu- og grenitrjáa, en á leiðinni aðeins
stöku bændabýli með löngu millibili, fáar
skepnur á beit en miklir skógar umhverfis.
Okkur er tjáð, að þarna sé búið við svín,
en ekki um að ræða mjólkurframleiðslu
nema til heimilisþarfa. Líklega er landið
lítt til akuryrkju fallið enda undirlendi
lítið, sumstaðar ekkert nema árfarvegur-
inn. En þegar komið er allt suður á svið
Heiðmerkur opnast víð sýn og fagrar lend-
ur. Þar er sumarkvöldið dásamlegt og blá-
móða fjallanna í Opplandi töfrandi í suð-
vestri.
Á Stensby og Björke gárd
Tvo viðkomustaði er sérstakt tilefni að
nefna vegna þess, að starfsemin þar er
nátengd íslenzkum athöfnum.
Það var sjálfsagt að hitta Oddmund
Filseth, á Stensby, en það var hann, sem
48
F R E Y R