Freyr - 01.09.1993, Blaðsíða 11

17.’93
FREYR 587
Hjónin Lára Magnea og Guðmund-
ur Helgi með börn sín Jóhönnu Ester
og Harald Má.
Spurningu um hvernig búskap
fjölskyldan hefur stundað á Hall-
landi svarar Guðmundur: „Við er-
um búin að prófa margt: hænsna-
rækt, fjárbú, svínabú og líka kart-
öflurækt hér fyrir mörgum árum.
Við byrjuðum með hænsnabú um
1950 og vorum með svín í kringum
1960, en þá varð um tíma vont að
losna við svínakjöt og þá líka dýrt
fóður svo að við hættum við þann
búskap. Kartöflur ræktum við til
heimilisnota.“
Niður undir sjó er býlið Hall-
landsnes. Pað var byggt út úr Hall-
landi um síðustu aldamót en fór í
eyði 1968 og þá keyptu þau Guð-
mundur og Hólmfríður það. Þar er
töluvert tún sem Halllandsbændur
nytja en tveir Halllandsbræðra,
sem ekki eru bændur, Haraldur og
Már, eiga nú íbúðarhúsið, hafa
gert það upp og leigja það sem
sumarhús.
Guðmundur og Hólmfríður eiga
18 barnabörn og 10 af þeim eru
heimilisföst á Halllandstorfunni.
Nokkur þeirra voru að leika sér á
túninu. Um 20 manns eru heimilis-
fastir á Halllandsbæjunum.
„Þegar við komum úr sumarfrí-
inu í fyrra, þá lá hópmynd af öllum
Guðmundur og Hólmfríður una sér
vel í garðstofunni.
barnabörnunum inni á borðinu hjá
okkur“, sagði Hólmfríður.
Sunnan við garðstofuna er
blómabeð, þangað sem hún hefur
flutt blóm heiman úr blómagarðin-
um við gamla húsið, steinbrjóta,
valmúa, stjúpur, levesíur o.fl.
Bflskýli er norðan við nýja húsið
á Halllandi án stafnveggjar og
segja þau að ekki komi að sök.
Halllandsbændur eiga bát og
hafa ofurlítil hlunnindi; þeir mega
leggja silunganet og silunginn
Hjónin Máni og Hólmfríður og synir
þeirra Sindri Már og Hlynur Már
(standandi).
reykja þeir til heimilisnota. Færa-
fisk segir Guðmundur horfinn í
fjarðarbotninum.
Nú var kominn fjóstími og Guð-
mundur fór að tygja sig þangað.
Hann hirðir geldneytin og kálfana
og segist alltaf hlakka til að fara í
fjósið. í rauðgrenitré sem stendur
á hlaðinu á Halllandi býr þrastar-
fjölskylda og nú var einnig mat-
málstími fyrir ungviðið sem þar átti
heima.
J.J.D.
Fullvinnsla œðardúns.
Frh. afbls. 590.
ákveðin náttúrleg stærðarmörk
sett sem ákvarðast af möguleikum
til fæðuöflunar öllu öðru fremur,
vistkerfið ber einfaldlega ekki
stofn yfir ákveðna stærð. A vegum
háskólans í Tromsö hafa þegar far-
ið fram viðamiklar rannsóknir á
lífeðlisfræði og vistfræði æðarfugls
sem óþarft væri að endurtaka hér-
lendis. Að framangreindu töldu
má vera ljóst að það er skammar-
legt af íslendingum að fárast yfir
minnkandi útflutningstekjum.
Framþróun kostar peninga og
fagþekkingu, verðmætasköpun fer
ekki fram án skilnings á þörfum
neytenda, vilja og þekkingu til að
vinna með markaðinum í stað þess
að streitast við hann í einhverri
sérvisku. Hvata tilburða til verð-
mætasköpunar ber að viðurkenna
sem heilbrigða, skammlausa á-
batavon, drifkraft markaðshag-
kerfisins og ekki skyldi ætlast til
sjálfboðavinnu, né heldur skyldi
hún veitt í misskilinni fórnfýsi.
Annað væri hvorki réttlátt né í takt
við háttu vestrænna iðnaðarsamfé-
laga sem íslendingar vilja gjarnan
mæla sig við.