Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1940, Blaðsíða 12

8
an byrjar, gjöra skriflegan samning við nemandann,
þar sem hann skuldbindur sig lil að vinna aldrei hjá
öðrum, hjer á landi, en fjelagsmönnum eða fyrir þá,
og heldur ekki að fara með sjálfstætt starf í þeirri
gein. Fjelagið ákveður námskjör.
Ef kennarinn óskar, skal nemandinn hafa unnið
minst þrjú ár hjá honum, áður en skift er um hús-
bónda.
Ef fjelagsmaður ræður til sín „Tekniker", sem lært
hefir hjá utanfjelagsmanni, ber að gera samning við
hann, þar sem hann skuldbindur sig á sama hátt og
nemendur fjelagsmanna. Samningaformin samþykkir
fjelagið og gefur út.
Sektir fyrir brot í þessum efnum ákveður fjelags-
sljórnin, og renna þær í fjelagssjóð.
7. gr. öllum meðlimum fjelagsins skal skylt að
vera varkárir og viðhafa „takt“ í dónnun sinum og
umtali við „C.lienta“ og utanfjelagsmenn um verk og
framkomu fjelagsmanna. Ef fjelagsmaður leitar ráða
til collega viðvíkjandi starfinu, skal viðkomanda skylt
að greiða úr málinu, svo sem föng eru á.
8. gr. Enginn fjelagsmaður má bjóðast til að vinna
accords-vinnu, en ber að fylgja sameiginlegri gjald-
skrá á þeim stað, er hann starfar. Enginn má gefa
sjúklingum í skyn, að hann vinni fyrir lægri taxta
en aðrir collegar eða afla sjer viðskiftafólks með þvi
móti.
Fjelagsmenn skulu reyna að forðast að svara fyrir-
spurnum i síma um verðlag á tannlæknisverkum. Þeir
mega ekki gefa prócentur frá taxta, nema um stofn-
anir eða fjelög sje að ræða, sem tryggja skilvísa
greiðslu, eða venja fólk á afborgunarsystem.
9. gr. Fjelagar skulu forðast að gera áætlun um
kostnað við sjerstakar aðgerðir nema eftir nákvæma
rannsókn og þó helst hliðra sjer hjá sliku, svo sem
unt er, en aftur á móti reyna að venja fólk á stað-
greiðslur, eftir því sem við verður komið.
10. gr. Enginn fjelagsmaður má gefa fólki í skyn,
að hann geti frekar en aðrir collegar tekið ábyrgð
á verkum sínum. — Verður slíkt að teljast ósam-