Skátablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 18

FERÐIR
UTAN
tAÐ er óskadraumur allra skáta
að komast á skátamót erlend-
is og auðvitað allra helzt á
Jamboree. Margir bíða eftir til-
kymungu í Skátablaðinu um, að nú verði
haldið mót í þessu eða hinu landinu og að
íslenzkum skátum sé boðið.
Nú er það hins vegar svo, að Jamboree
er aðeins haldið á fjögurra ára fresti og séu
haldin önnur minni mót, þá komast þangað
færri en vilja. Þeir, sem eftir sitja heima,
hugsa þá e. t. v. með sér, að nú séu öll
sund lokuð. Það sé óviðráðanlegt að fara
upp á eigin spýtur, vegna kostnaðar, ókunn-
ugleika og alls kyns annarra erfiðleika.
En hvernig er viðhorfið hjá öðrum þjóð-
um? Sért þú staddur t. d. í Englandi á járn-
brautarstöð eða fjölfarinni götu, fer varla
hjá því, að þú rekist fljótt á skáta frá ein-
liverju nágrannalandinu, Frakka, Þjóð-
verja, eða ef til vill Dana. Það úir og grúir
af útlendum skátum, á þjóðvegunum, í
borgarösinni, á söfnum og sýningum. Hvern-
ig stendur á því að þeir geta veitt sér
þetta? Eru þetta allt ríkisbubbar, sem geta
leyft sér hvaða útgjöld sem vera skal. Nei,
ríkja meðal annarra hjálparsveita og Hjálp-
arsveitar Hraunbúa í Hafnarfirði, eins og
verið hefur hingað til.
Með skátakveðju.
Guðjón Sigurjónsson
sveitarforingi
rannsakir þú málið nánar munt þú komast
að þeirri niðurstöðu, að þeir eru eins og þú
og ég, bæði hvað efni og menntun snertir.
Þeir eru skóladrengir, verkamenn eða iðn-
aðarmenn. Þú munt jafnframt komast að
raun um, að þeir af þeim, sem vinna fyrir
sér, fá í flestum tilfellum lægri laun en
greidd eru fyrir sambærilega vinnu hér
heima. Og þeir, sem enn eru í skóla, fá
aðeins um 6 vikna leyti, sem þeir nota til
íerðalagsins og hafa þar af leiðandi ekki
tíma eða tækifæri til að vinna sér inn drjúg-
an skilding við sumarvinnu, eins og íslenzk-
ir námsmenn. Samt ferðast þessir skátar til
útlanda, og það meira að segja ár eftir ár.
Galdurinn er einfaldlega sá, að þeir ferð-
ast sem skátar og aðrir e. t. v. sem farfugl-
ar eða á vegum annarra ungmennafélaga,
og þeir kunna að ferðast.
Tökum dæmi og segjum að þýzkur skáti
ætli sér að ferðast frá heimalandi sínu til
Bretlands og síðan heim aftur að skólaleyfi
loknu. Hann eyðir þá sennilega ekki krónu
í ferðir áður en hann kemur að ströndum
Ermasunds. Nei, hann annað hvort fer á
reiðhjólinu sínu, eða bara á „puttanum"
(sbr. mynd). Á leiðinni er gist á einhverju
„ungmennaheimili“ (Jungendherberge,
Youth Hostels), sem eru mjög víða. Þar
kostar gisting ekki nema 1 þýzkt mark (3
sh) yfir nóttina og málsverð er hægt að fá
enn ódýrari, en verða samt saddur af. Vana-
lega er fjöldi skáta, farfugla og annarra
ferðalanga þar saman komnir og á kvöldin
sitja menn og rabba saman um viðburði lið-
ins dags, syngja söngva og bindast vináttu-
böndum. Heimili þessi eru flest rekin af
liinu opinbera og umgengnisreglur ríkja
jiar strangar, en jafnframt sannur félags og
skátaandi.
Ekki verður hjá því komizt, að kaupa
far yfir hafið til Englands og er þá sótzt
eftir sem hagkvæmustum kjörum, oftast á
36
SKÁTABLAÐIÐ