Skátablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 32

alþjóðaráðstefnu kvenskáta til umræðu og
ákvörðunar. En eins og við vitum, eru þegar
nokkrar þjóðir með sameiginleg bandalög, m. a.
ísland, Indland og ísrael.
Framtíðaráætlanir eru margar, m. a. að taka
þátt í móti UNESCO (Menningar- og vísinda-
stofnun Sameinuðu jtjóðanna), þar sem jsátttak-
endur ættu kost á gagnkvæmum kynnum aust-
rænna og vestrænna menningarverðmæta.
Alþjóðaerindrekaráðstefna verður haldin að
Our Chalet, æfingamót fyrir jtá foringja, sem
vinna fyrir bæklaða skáta, og ýms önnur for-
ingjamót. Einnig var mikill áhugi fyrir að hafa
alheimsmót í náinni framtíð. Akveðið var að
Quo Vadis ráðstefnan yrði óskiptur hluti af
næstu alþjóðaráðstefnu. Mikill áhugi var hjá
sumum Evróupþjóðum fyrir því, að haldið yrði
Evrópumót, 5 daga mót, þar sem ábyrgir for-
ingjar, eingöngu úr Evrópu, ræddu sín vanda-
mál; það gæti styrkt starfsemina. Ákveðið var,
að hver fulltrúi ræddi það lieima í sínu banda-
lagi og léti vita um undirtektir fyrir 1. nóv 1960.
Þau lönd, sem bjóða dvalarstað fyrir mótið eru:
Our Chalet í Sviss, Foxlease í Englandi og Italía.
Allir fulltrúar voru sammála um það, að er-
indrekstur væri ákaflega mikilvægur og ætti að
efla hann á alla lund. Ákveðið var að skipta um
káputeikningu á The Counsel Fire og leggja
enn meiri áherzlu á vekjandi og fræðandi grein-
ar um skátamál.
Japan sótti um full réttindi innan heims-
bandalagsins, og var umsóknin samþykkt ein-
róma, enda mjög gott skátastarf þar. Svo ánægð-
ir voru fulltrúarnir, að þær grétu af gleði.
Samþykkt var að veita 250 pund úr „Thinking
day“-sjóði til styrktar landflótta kvenskátum,
sem leitað hafa hælis í Grikklandi.
Mér fannst fundarsetan stundum dálítið
Jrreytandi. Eg varð alltaf að sitja, en Jregar
fleiri fulltrúar eru frá hverju landi, geta þeir
skipzt á. Á kvöldin fengum við oft að sjá kvik-
myndir. Við sáum kvikmyndir frá alheimsmót-
unum þrem 1957, mjög góða mynd úr þjóðlífi
og sögu Grikkja og síðast, en kannski ekki síst,
skátakvikmynd frá fslandi, tekna í tilefni af
komu L. B. P. 1956. Eitt er víst, að flestir full-
trúar komu til mín á eftir og Jtökkuðu mér með
handabandi fyrir að ég skyldi hafa komið með
hana. — Annars byrjaði sýningin ekki vel hjá
mér. Þegar ég var að byrja að útskýra myndina,
hentust margir smávaxnir, íslenzkir hestar yfir
sýningartjaldið, og fjörgamlir íslenzkir bændur
sundriðu straumharðar ár. Mér brá ónotalega í
brún, en jafnaði mig fljótt og sagði, að það
gæti verið að ég hefði tekið skakka mynd með
mér, en þetta væri þó að minnsta kosti íslenzk
mynd. Allar fóru að skellihlæja og virtust vera
hinar ánægðustu, en ég þurfti ekki að vera
svona áhyggjufull, Jrví að eftir dálitla stund
kom hin eiginlega skátamynd í Ijós. Þetta hafði
bara verið aukamynd.
Eitt kvöldið heimsótti okkur stór sýninga-
flokkur og dansaði hann marga gríska þjóðdansa
okkur til mikillar ánægju. Annað skipti heim-
sótti okkur grískur svannahópur. Hann kom
frá þjónustumóti (service camp), sem haldið var
á sama tíma og alþjóðaráðstefnan og voru tjald-
búðirnar stutt frá. Þetta mót sóttu svannar víða
að úr Grikklandi. Þær höfðu til sýnis ýmislegt
úr atvinnulífinu, sem er mest einkennandi fyrir
hvert hérað fyrir sig. Gaman var að heyra þær
segja frá starfseminni. þarna læra þær t. d.
heimilishjúkrun, ungbarnameðferð, saumaskap
og að útbúa ýmsa gagnlega hluti. Seinna fara
þær og tjalda í nágrenni við eitthvert smáþorp-
ið og miðla af þekkingu sinni og gefa það, sem
þær hafa útbúið o. m. fl. íbúum þorpanna til
gagns og gleði. En þess ber að gæta, að erfið-
leikar eru víða miklir í Grikklandi og hætt er
við að almenn velmegun eigi þar langt í land.
Nú verð ég að fara fljótt yfir sögu, en þó get
ég ekki lokið við þessa grein án þess að minnast
einhvers af öllu því, sem Grikkir gerðu okkur
til yndisauka. — Eitt kvöldið fórum við upp á
Akropolishæð í glaða tunglskini (Acropolis by
moonlight). Þar gat að líta rústir af hofum, lif-
andi minningar hins löngu liðna tíma. Þar sem
ég stóð þarna, fannst mér mig vera að dreyma.
Mér hefði næstum ekki komið á óvart þótt ég
hefði séð Sókrates eða Platon ljóslifandi fyrir
framan mig. Með sjálfri mér óskaði ég, að það
væri ekki alveg svona langt síðan ég hefði lesið
um fornsögu Grikkja. En Grikkir hafa ekki
gleymt sínum forfeðrum frekar en við fslend-
ingar okkar. — Konungshjónin buðu öllum
hópnum til hallarinnar einn daginn til mið-
degisverðar. Mikið var nú hlakkað til og mikið
var gaman, enda stendur maður ekki á hverjum
degi augliti til auglitis við svo tigið fólk, hvað
þá heldur að maður fái tækifæri til þess að tala
við það. En það bezta af öllu var, hve eðlileg
og alúðleg þessi fjölskylda virðist vera. Konungs-
88
SKATABLAÐIÐ