Skátablaðið - 01.12.1972, Blaðsíða 31

Hrópin skulu vera margbreytileg, og
helzt skal kenna eitt nýtt hróp í hverri
útilegu, ekki nota alltaf 'rikk, tikk. Eitt
stórt atriði varSeldastjórans er aS
koma meS hrópin á réttu augnabliki,
láta ekki líSa neitt frá því atriSi líkur,
og þar til hrópiS kemur. ÞaS missir
annars alveg marks. Skátarnir eru þá
e.t.v. farnir aS tala saman eSa klappa.
Munum því aS gefa gott hróp strax, og
hrópa hátt og snjallt.
Hugvekja. í lok varSelds finnst mér
nauSsynlegt aS hafa stutta hugvekju, en
hún kemur ekki aS gagni, nema róleg
stemning ríki meSal skátanna, og hún
næst helzt meS rólegum söngvum. En
muniS aS þessistund má alls ekki vera
löng, ca. 5 mín, og ekki torskilin. Til
er sænsk bók, sem heitir„En stilla
minut” r henni er aS finna frásagnir
eftir skáta, og eru bær flestar stuttar
og auSskildar. En einnig eru aS sjálf-
sögSu Biblían og Skátahreyfingin bæk-
ur, sem alltaf standa fyrir sínu. A eft-
ir slíkri hugvekju errás aS hafa hljóSa
stund, og slíta síSan meS BræSralags-
söngnum eSa einhverjum ættjarSar-
söng, t. d. Ég vil elska mitt land, Eld-
gamla Tsafold. A þennan hátt finnst mér
viS komast bezt í samband viS náttúr-
una og GuS, og á eftir slíkri stund er
dýrSlegt aS ganga heim í tjaldbúSir meS
sínum skátavinum. Þá ríkir hinn sanni
skátaandi.
ValgerSur Jónsdóttir.
Þannig er bálköstur hlaðinn.
Tóta litla tindilfætt sa-kir egg til ömmu siixuar.
SKÁTABL AÐIÐ
31