Skólablaðið - 01.10.1947, Blaðsíða 5

5
Við lögðum a£ stað með "Heklu",
flugvél Loftleiða, árla morguns sunnudag-
inn 24» ágúst. Við vorum 15 íog
þar á meðal tveir héðan úr Menntaskolan-
um ég og Örn, hréðir minn. Auk þess var
með £ förinni hinn sænski frjálsíþrétta-
þjálfari í. R., Georg Bergfors. Farar-
stjéri var Þorhjörn Guðmundsson, hlaða-
maður hjá Morgunhlaðinu. Fyrst var ferð-
inni heitið til Qslo, en þar áttum við
að vera 5 daga og keppa, Við flugum beint
yfir Færeyjar, og veðrið var dásamlegt,
glampandi sélskin. Við flugum í 8ooo feta
hæð, Þegar við nálguðumst strönd Noregs,
var okkur tilkynnt að flogið yrði í
llooo feta hæð yfir fjallgarða Noregs.
SÚ sjén, sem hlasti við okkur,
þegar við litum út um glugga flugvélar-
innar og horfðum niður, var áreiðanlega
einhver sú stérkostlegasta og dásamleg-
asta, sem við höfum séð. Það var glamp-
andi sélskin. Einstaka hvítur s’máskýhnoð-
ri harst framhjá, fyrir neðan okkur.
Spegilsléttir firðirnir teigðu sig
langt inn í landið og upp frá þeim voru
snarhrattar, skogivaxnar fjallahlíðarnar.
L stöku stað sáum við skégarelda.
Okkur var ságt síðar, að þeir stöf-
uðu af hinum langyinnu þurkum. En júní,
júlí og ágústmánuöur hafa verið skrauf-
þurrir í Noregi, því að það hefur ekki
komið drppi úr lofti alla þessa þrjá
mánuði. En í Svíþjoð hafa aðeins verið
þrír rigningardagar í sumar, Við lent-
um á flugvelli um 5o km. frá Oslo.
Síðan vorum við keyrðir í stærsta
strætisvagni, sem við höfum nokkurn tíma
ferðast í. Það komust um 6o manns í
hann með gé'ðu méti, Okkur var sagt, að
við ættum að húa á eyju í Oslofirði,
sem heitir Kjeholmen, en þegar við höfð-
um verið á eyjunni einn dag, breyttum vio
nafninu og kölluðum hana "Paradísareyjuna'1
Norska Frjálsíþréiftasamhandið hafði
leigt þessa eyju handa okkur Islendingun-
\im. Sérstakur fulltrúi úr stjérn samhand-
sins var látinn húa með okkur úti á eyj-
unni, til þess að sjá um að okkur vanhag-
aði ekki um neitt. Auk þess höfðum við
sérstakan ferjumann, sem flutti oklrur ti-
og frá eyjunni, þegar við þurftum á því
að haldá. Ferjumaður þessi hét Ludvik,
og svo hlynntur var hann orðinn okkur
strákunum, að hann næstum tárfelldi,
þegar við kvöddum hann. Sendiherra
fslands í Oslo, Gísli Sveinsson, sýndi
okkur þann mikla heiður að koma í heim-
sékn, ásamt konu sinni, til okkar strák-
anna út í Paradísareyjuna. Næst síðasta
kvöldið, sem við vorum í Oslo, hauð hann
okkur svo að aflokinni keppni, til veizlu
framhald á hls. 6.