Litli Bergþór - 02.03.1987, Page 28

til hungursvæða í Mali til aó dreifa
mat fyrir einhverja hjálparstofnun.
Voru þær að leita að einhverjum til
aó koma með og hjálpa til, og buðu
okkur. Þáóum við auóvitaó boöið og
fórum spennt að sofa, en leggja átti
af staö snemma daginn eftir.
4.4.
Vöknuðum snemma til aó vera til
þegar þær frönsku kæmu. Er þær komu
leyst okkur nú heldur illa á bilinn,
sem var langur Landrover, ekki hægt aó
loka afturhurðinni, ctartaralaus og
bensíntankurinn lak. Var ákveóið að
rifta samningi vió eigandann og reyna
aó útvega annan. Tókst þaó aó lokum,
en hann gat ekki farió fyrr en daginn
eftir. Notuóum við daginn til að skoöa
listión innfæddra, batik, útskurö,
vefnaó, bronsstyttugeró o.fl.
Um kvöldið fórum viö á mjög frægan
veitingastaó "Lifandi vatniö", sem
nunnur reka og fengum okkur kanínusteik.
Á vissu augnabliki þagnaói allt og
allar nunnurnar birtust og sungu Ave
Maria. Var þaö áhrifarikur og fallegur
söngur. Seinna um kvöldió fórum viö i
teboð, þar sem drukkið var sterkt jurta-
te úr smábollum og viðhaföar alls kyns
seremoniur. Einhver unaðsleg áhrif
átti teið aö hafa, en ég varö aldrei
var vió þau áhrif. Var farið seint i
háttinn.
5.4.
Eftir góóan morgunverö birtust þær
frönsku á flottum bil, með þrjá 50
litra vatnsbrúsa á þakinu. Voru þeir
klæddir meó striga, hann bleyttur og
hélst vatnió þannig svalt i sólskininu.
Var fyrst ekió eftir góðum vegi, en
fljótlega fór hann aö versna. Alltaf
var verið aó stoppa okkur til aö
athuga öll okkar skjöl. Gróöur
breyttist mikió er á daginn leió,
trjám og runnum fækkaði og vorum viö
komin inn i eyðimörk um kvöldió.
Á leiöinni stoppuðum vió á einni
lögreglustöö til aö láta fara yfir
pappira okkar og sáum viö þá hvernig
aöbúnaöur fanga er þarna. Var þeim
hrúgað saman, mörgum i smá herbergi,
lágu á steingólfi, þurftu aó gera
þarfir sinar i fötu sem var i einu
horninu, svo daunninn var i samræmi
vió það. Skepnur fá ekki svo slæmt
atlæti á verstu bæjum á Islandi.
Þegar aö landamærum Burkina Faso og
Mali kom, komumst viö heldur en ekki
i vanda. Vió Gottskálk þurftum
vegabréfsáritun til aó komast inn i
landió, en hana höfóum viö ekki. MÚ
voru góö ráð dýr, vió staddir inn i
miöri eyðimörk i 50 stiga hita, mál-
lausir og alls lausir. Þær frönsku
tóku nú til sinna ráða, kölluóu
landamæraveróina afsiðis og sömdu við
þá, réttara sagt mútuöu þeim meó ein-
hverjum lyfjum sem þær voru meó og
ætluóu fólkinu á hungur- og þurrka-
svæðunum. Þetta þurftu þær aó gera
á þremur stöóum, þar sem vió vorum
stoppuö á leiðinni til Mopti, sem er
stór borg i Mali.
Þegar ekió var i gegnum Mali, sá
maóur aö dálitió arabiskur blær var
aó veróa á öllu, auósjáanleg menning-
aráhrif úr þeirri áttinni. Vió ókum
fram hjá nokkrum úlfaldalestum á
leióinni og höfðum reyndar alla leió-
ina frá Ghana verió aö mæta flótta-
fólki frá Mali og Chad, á leið i
suóurátt. Einu þorpi fórum við fram
hjá, þar sem mikil hátiðahöld stóöu
yfir, en þaö var verið aö fagna sól-
komu konungsins. Rióu menn þar um á
fallega skreyttum gæðingum, bæói
hestum og úlföldum.
Þá tókum vió upp mann á reióhjóli i
mióri eyóimörkinni. Var hann með
fullan poka af döólum aftan á reió-
hjólinu, svo þungan, aó teina_rnir i
gjöróinni voru farnir aö bogna.
Settum vió hann úr i þorpi einu, og
var þar afar frumstætt fólk sem auó-
sjáanlega haföi aldrei séö hvitt fólk
fyrr. Hljóp þaó hrópandi aó okkur,
reyndi að snerta okkur og fannst vió
auósjáanleaa mjög furðuleg. Ég tók
upp myndavélina og hvarf þá allt meö
miklum öskrum á augabragöi. Hió sama
geróist seinna þegar bilstjórinn rak
sig i flautu bilsins.
Þegar vió loks komumst til Mopti,
var farið beint aó fá vegabréfsáritun
og gekk þaó vel. Þær frönsku þekktu
fólk viöa þarna, þvi þær höfóu oft
farió á þessar slóóir og áttum vió að
fá gistingu hjá einhverju vinafólki
þeirra. Eftir máltió á góóu veitinga
húsi, fórum vió til svefnstaóarins,
sem var húsagaróur. Lögðumst við þar
til svefns, þreytt eftir erfiöan dag,
innan um hænur, asna, rollur og kýr.
Ekki þurfti aö hafa áhyggjur af mos-
quiotflugum i Mali, allt er svo þurrt
þar.