Litli Bergþór - 10.12.1987, Side 16

15
alhr komu
Þaö var á útmánuðum 1953, aó Ferða-
skrifstofa ríkisins auglýsti hópferð
til útlanda, nánar tiltekiö til
Frakklands og Spánar. Fljúga skildi
meó einum Faxanum, mig minnir Gullfaxa
og að sjálfsögóu meó millilendingu i
Prestvík, því flugvélar á þeim timum
höfóu ekki flugþol i einum áfanga svo
langa leió án mil1ilendingar. Hvaö
ætli fólki fyndist um slikt i dag.
Tveir ungir menn i Biskupstungunum
sem og margir aórir sáu þessa auglýs-
ingu, undirritaóur og Höröur Ingvars-
son frá Hvitárbakka, sem nú er látinn
fyrir aldur fram. Vió höfóum unnið
saman á skurógröfu um nokkurt skeió og
vorum góöir vinir. Þetta var talin
uppgripa atvinna i þá daga, þó aldrei
kæmumst viö i þau uppgrip að vinna i
svokölluóu akkorói. Vió vorum þó
yfirborgaóir og höfóum lengst af 25-
30kr. á timann. Þar sem bæöi vió og
aórir töldu okkur stór rika, ákváóum
vió að fara i þessa feró.
Mágur minn Guöni heitinn Þorfinnsson
sá um allan undirbúning vióvikjandi
feróina, hann vann á Feróaskrifstof-
unni og þar sem vió vorum i orösins
fyllstu merkingu sveitamenn, kom þaó
sér vel. Fljótlega varö þetta á allra
vörum i sveitinni og uröu umræður lif-
legar um tiltæki ungu mannanna, sumir
töldu okkur gengna af göflunum og
aðrir töldu okkur ekki eiga aftur-
kvæmt i sveitina og vorum viö þvi
kvaddir meö miklum virktum, þegar vió
fórum. ...
"En allir komu þeir aftur og enginn
þeirra dó',' eins og þar stendur.
Svo rann upp hinn langþráói dagur,
gengió um borö i Faxann, svolitió
hikandi, en þó spenntir aó fara i
ævintýraferóina. Til Frakklands
var komió eftir margra tima flug
og lent nokkru fyrir utan Paris.
í Paris var dvalið i þrjá sólar-
hringa, borgin skoóuó, kirkjur og
Versalahöllin og næturlifió aö
sjálfsögöu af unga fólkinu. Þetta
voru stórbrotnir sólarhringar. Þá
lá leiöin til Spánar sem var aöal_
feróalandió okkar. Flogiö var frá
Paris til Barcelona. 1 Barcelona
var dvalist i nokkra sólarhringa og
skoöaö þaó helsta þar. Ég var
heillaóur af þeirri borg, borgin er
fögur hrein og björt, og ekki
skemmir útsýnió og feguröin. Pýr-
eneafjöllin i fjarska, tignarleg og
fögur. Mér er minnisstætt þegar
sumt unga fólkió hljóp nióur aö Mió-
jaróarhafinu i 25-30 stiga hita,
reif af sér fötin bak vió stein og
henti sér i hafið, lygnt og fagurt.
beír afíur.
Sveitamennirnir úr Tungunum létu
sér nægja aó fara úr sokkunum,
bretta upp buxurnar og vaða út i.
Eftir dvölina i Barcelona var farió
i rútu og nú skyldi aka alla leió
til Madrid. Þaö var þá óravegur i
bil og tók langan tima, vegir mjóir,
brýr þröngar og beygjur krappar,
enda yfir háa fjallgaröa aó fara á
þessari leió. Viöa var stoppað og
gist i borgum og bæjum og má þar
nefna meófram ströndinni sem fyrst
var farió t.d. Valencia, Granada
innar i landinu, farió yfir Granada-
hálendió, komió var til Malaga, sem
þúsundir útlendinga koma til nú á
timum til aó sleikja sólskinió.
En það sem mér fannst stórbrotn-
ast var aó koma til Gibraltar, þar
var mikil feguró. Gibraltarsundió,
sem skilur aö Spán og Afriku, viróist
örmjótt, svo meó berum augum má
grilla i húsaþústir i hinni svörtu
Afriku. Þá var haldió upp á leió
til höfuöborgarinnar Madrid, en hún
er inn i miöju landi, eins og allir
vita, stendur langt ofar sjávarmáli.
Á leióinni til Madrid gistum vió i
tvær nætur i borginni fögru Sevilla
vió Andalúsiu. 1 einum ágætum nætur-
klúbb sem viö heimsóttum, sáum viö
fagrar meyjar stiga mikinn stripdans
meó gullband eitt klæóa, um sig miója,
en þegar út var komiö voru sömu
stúlkurnar klæddar tötrum, málaóar
skitugar i framan, báru sig aumlega og
betluóu. Kunnugir sögóu laun þeirra
ekki minni fyrir betlió en dansinn.