Litli Bergþór - 01.04.1989, Blaðsíða 20

A Tungnamannaafrétt 1967
Eftir Ingvar R. Ingvarsson, Hvítárbakka
Fjallskilareglugerðin kveður svo
á um að það skulu gerðar þrjár
leitir á afréttinn á hverju hausti.
Þessu hefur verið ffamfylgt frá
alda öðli að ég best veit og á að
vera búið að ljúka þessu viku
fyrir vetur. Hreppsnefndin
ákveður fardaga fyrstu leitar-
manna og eftirsafnsmanna, en
ekki er ákveðið hvenær farið er í
síðustu leit. Reynt er að sigta
upp gott veður og helst að sé
tunglsljós. Þetta eru fjórir menn
sem fara (hefur verið fjölgað um
einnnúhinsíðariár). Núerfarið
með matinn og heyið á bíl svo
þetta er allt annað heldur en áður
var þegar farið var með þetta á
hestum. Það gat verið kaÍdsamt
að búa upp á hestana, oft í snjó
og frosti. Svo var einn maður
bundinn með hestana á milli
náttstaða á daginn, svo það voru
ekki nema þrír menn sem gátu
leitað. Égætlaaðsegjafráeinni
slíkriferð. Húnersvosemekkert
frábrugðin út af fyrir sig, og þó.
Þeir sem fóru þessa ferð voru
eftirtaldir menn: Ingvar
Ingvarsson, Hvítárbakka, Jón
Karlsson, Gýgjarhólskoti, Hár-
laugur Ingvarsson, Hlíðartúni og
Guðjón Gunnarsson, Tjörn. Þá
voru öll trippin rekin inn í
Hvítárnes og höfð þar yfir
sumarið. Þau voru afgrit þar.
(Illu heilli er nú búið að banna
þetta og að mínum dómi er
Hvítárnes verr farið fyrir
bragðið. En það er önnur saga
sem ekki verður rakin hér.)
Trippunum var smalað í fyrsta
safni. Svovareinnigíþettasinn,
en hvemig sem það hefur verið,
þá tókst nú ekki betur til en svo
að þau sluppu út í veður og vind.
Sum fóru inni Fróðárdal upp
Baldheiði, önnur austur á
Hreppamannaafrétt. Þeim var
nú náttúrulega veitt eftirför og
náðust flest, en eitt tapaðist al-
veg, stökk inn úr og þar með var
það úr leik. Þegar upp var staðið
þá reyndist þetta vera hryssa frá
EinaribóndaíKjamholtum.Mig
minnir að hún hafi verið tveggja
vetra,frekarenveturgömul. Svo
var nú ekki fengist meira um
þetta. Svovarkomiðmeðsafnið
af fjalli og réttað eins og lög gera
ráð fyrir. Það var föst venja að
fara í eftirsafn daginn eftir
Tungnaréttir og var svo í þetta
sinn. Töldu nú allir víst að þeir
myndu finna trippið. En það fór
á annan veg, þeir sáu ekkert af
því. Þáleistmönnumekkertáað
það væri ofanjarðar. Þá var nú
seinasta leitin eftir. Það var
venj an að fara um miðj an október
eða þar um bil. Þótti betra að
búið væri að grána í fjöll, þá
rynni féð betur saman ef eitthvað
væri eftir, því þetta er mikil
yfirferð af svona fáum mönnum.
Við fómm viku fyrr en venj ulega,
því Einar var órólegur úr af
trippinu. Það áttum við að finna
annað hvort dautt eða lifandi.
Svo lögðum við af stað með
okkar trússahesta, fómm fyrsta
daginn inn í Hvítames eins og
allarleitirfara. Næstadagfórum
við þrír út yfir Fúlukvísl, tveir í
Karlsdrátt og inn í Hrútsfellkrók
og einn leitaði Hrefnubúðir og
Baldheiði og inn í Þverbrekkur
oghittumstþar. Síðanfórumvið
austur í Fossrófur því þar lágum
við næstu nótt. Einn fór með
trússana beinustu leið í Fossrófur.
Ekkert bar til tíðinda þann dag.
Við vorum árla á fótum
morguninn eftir, því nú átti að
Höfundur í afrétli.
leita Austurkrókinn, inn að
Kjalargirðingu og út á Hvera-
velli, og er það mikið svæði.
Fómm við með mat á einum
hesti og gátu þá allir leitað. Það
var besta veður, auð jörð, en
gránað áfjallatoppa. Þettagekk
allt saman vel, en hvergi sáum
við trippið. Sváfum við vel um
nóttina. Morguninneftirskiptum
við okkur, tveir fóm út í Dali og
Fögmhlíð og áttu að leita út í
Dali og Fögruhlíð, suður í
Þverbrekkur og austur í
Fossrófur, því þar átti að liggja
næstu nótt. Kom það í hlut Jóns
og Guðjóns að fara þetta. Við
Hárlaugur bróðir fórum suður
Hraun. Ég fór fyrir vestan
Kjalfell en hann fyrir austan og
var með trússahestinn og áttum
við að hittast við kofatóft sem er
suðaustaníKjalfelli. Förumvið
núhvorsinaleið. Égvarmeðtvo
hesta, rauðan frá mér sem hét
Vakri, skeiðhestur og brún-
skjóttan frá föður mínum, sem
hét Laufi,^ alveg hörkugóður
brokkari. Ég hugsaði með mér
Litli Bergþór 20