Litli Bergþór - 01.12.1991, Blaðsíða 22

Umhverfis jörðina.
6. þáttur
Ferðasaga í nokkrum þáttum,
eftir Geirþrúði Sighvatsdóttur á Miðhúsum.
THAILAND
Eftir stríð við óheiðarlega ferðaskrifstofu og lögreglu
í Penang, veitti okkur ekki af góðu fríi. Við höfðum
heyrt af paradísareyjunni Koh Samui við austurströnd
Thailands, ekki langt frá landamærum Malaysíu, og
héldum þangað í tveggja vikna sólarfrí.
Koh Samui (þ.e. Samui-eyja) er ein af mörgum
paradísareyjum Asíu, þar sem kókospálmarnir haila
séryfirhvítarsandstrendur, sjórinnertærog heitur og
kóralrifin útifyrir, sem brjóta hafölduna, bjóða upp á
litskrúðugakórallaogfiska. Eyjan erfjöllótt um miðbikið
og ekki stærri en svo, að auðvelt er að aka í kringum
hana á mótorhjóli eða bíl á einum degi með stoppum.
í víkunum voru lítil fiskiþorp, en milli pálmatrjánna eftir
endilangri ströndinni hafði skotið upp litlum strákofum
á staurum fyrir ferðafólk. (Bungalows). í þeim var rétt
gólfpláss fyrir tvær dýnur og hægt að standa uppréttur
undir mæninum, ef viðkomandi var ekki of hár í loftinu
Strákofinn okkar á Koh Samui
En þessir kofar voru ódýrir, kannski 50-100 krónur
á dag á núvirði. Það voru ekki nema um 5 ár síðan
fyrstu ferðamennirnir komu til eyjarinnar, þegar við
vorum þar í júlí og ágúst 1982, og flestir þeirra sem
komu voru heimshornaflakkarar á borð við okkur, sem
ekki áttu of mikla peninga og kærðu sig ekki um
lúxuslíf. Engin stórhótel voru þá sjáanleg. En fyrir
stuttu frétti ég að þar hefði orðið breyting á. Nú væri
eyjan undirlögð af lúxushótelum og lítið pláss orðið
fyrir fátæka ferðamenn.
Þarna bjuggum við í okkar “bungalow” og kynntumst
fljótlega mörgu fólki á sörnu bylgjulengd. Lífið og
stemmningin minnti okkur á Kalkudah á SriLanka.
Sólböð, sund, blakseinni partinn og gítarspil og söngur
í kringum bálið á ströndinni á kvöldin. Eldiviður var
nægur með allar kókoshnetuplantekrurnar allt um
kring,enpálmarnirfellasífelltneðstugreinarnarmeðan
þeir vaxa. Við fórum á mótorhjólum kringum eyna og
fórum í göngutúra. - Áður en við vissum af voru tvær
vikur liðnar. Og þá var það að við fengum
“atvinnutilboðið”. - Okkur var boðið að búa frítt hjá
einni fjölskyldunni, sem leigði út strákofa á ströndinni,
gegn því að skreppa í bæinn annað slagið og “veiða”
túrista við ferjuna, þegar kofar losnuðu. Við Anna
slógum til ogfórum aftur suður til Penang til að fá nýja
vegabréfsáritun og breyta flugmiðunum okkar. Gauja
nenntihinsvegarekkkiaðhangalengurábaðströndum
og hélt upphaflegri áætlun, áfram til Indónesíu og
Ástralíu.
"Rútan" var oftast þéttsetin. Best var að sitja á þakinu,
þar var mesta fjörið, nóg af fersku lofti og fínt útsýni.
Okkur hefði aldrei dreymt um að taka slíku boði
neinsstaðar annarsstaðar. - Ef eitthvað angrar mann
Litli - Bergþór 22