Litli Bergþór - 01.12.1991, Blaðsíða 23

Litli Bergþór - 01.12.1991, Blaðsíða 23
á ferðalögum um Asíu, þá eru það þessir æpandi og gargandi hótelagentar, sem taka á móti manni í hvert sinn, sem stigið er út úrfarartæki. En við treystum því að kofarnir myndu fylla sig sjálfir að mestu, enda fór það svo. Það var ekki mjög mikið fyrir okkur að gera. En við kynntumstþarnafjölskyldunniog starfsfólkinu,oglærðum eitthvað um hugsunarhátt og menningu Thailendinga, sem er töluvert öðruvísi en okkar. Og næstu 3 vikur liðu ásvipaðan hátt og hinartvær. Þann 22. ágúst héldum við aftur áleiðis til MALAYSÍU. Við ferðuðumst á átta dögum suður austurströnd Malaysíu á puttanum og vorum mjög heppnar með för. Stoppuðum m.a. 5daga í Kota Bharu, litlu þorpi nálægt landamærumThailands.semþekkterfyrirþjóðaríþróttir, svo sem flugdrekaflug “snælduspuna” og batik. Þar bjuggum við hjá enskri fjölskyldu, kunningjum okkar frá Koh Samui. Til SINGAPORE komum við 1. sept. til að sækja bakpokanaokkarogfljúgatil Indonesíu. Litlu munaðiþó að ég yrði innlyksa þar, því þegar ég ætlaði að fá Indonesíska vegabréfsáritun í passann minn, reyndist passinn vera fullur. Engin hei! síða eftir í honum og þeir Indonesísku neituðu mér um stimpilinn. Það er ekkert íslenskt sendiráð í Singapore frekar en öðrum löndum Asíu, en eftir miklar símhringingar hafði ég uppá íslenskum athafnamanni, sem hafði tekið sér einhverskonar konsúlsnafnbót, en hafði þó ekki réttindi til að gefa út passa, nésinna öðrum konsúlsverkum. Sá hét Ingvar Nielsson og framleiddi kælivélar! - Hann kunni samttökin á þeim indónesísku, hringdi í indónesíska sendiráðið, belgdi sig út sem mest hann mátti og skammaði þá fyrir að láta mig ekki hafa áritunina. Leysti mig svo út með bréfi með íslenskum sendiráðsstimpli, þarsem sagði að heimiltværi að setja vegabréfsáritunina innan á framkápu passans. Og það fékk ég. Ef þetta hefði ekki gengið, hefði ég þurft að bíða þær 2-3 vikur, sem tók að fá nýjan passa gegnum danska sendiráðið. Við vorum í Singapore í byrjun 7. tunglmánaðar, sem þarsuðurfráerkallaðurmánuðurhinnahungruðudrauga. En þá trúa kínverjar því, að andar framliðinna snúi aftur til heimaslóðanna og velgengni lifenda fari eftir því, hversu vel sé tekið á móti þeim. Kínverjar halda því miklar veislur draugunum til heiðurs, með fórnum (hrísgrjón, blóm og reykelsi), mat, drykk og uppboðum, þar sem safnað er inn til hátíðahalda næsta árs. Það fer ekki sögum af því hvernig draugarnir skemmta sér, en kínverjar skemmta sér allavega vel. Borðað er undir tjöldum á götum úti, miklar skreytingar og húllum hæ. Ég hef víst lýst Singapore áður. Þetta er borg verslunarkauphalla og skýjakljúfa og því ekki staður til að vera á auralaus, enda létum við búðarráp að mestu eiga sig. Okkur var reyndar aftur boðin vinna í Singapore. - í hvert skipti sem við minntumst á að við hefðum ekki efni á hinu eða þessu, var viðkvæðið: Því fáið þið ykkur ekki vinnu sem “escort-dömur”? (fylgikonur). Vinnan var fólgin í að fara út með bissneskörlum og borða með þeim kvöldmat á fínum stöðum og fara með þeim á næturklúbba. - Nei, nei, ekkert vændi innifalið, bara brosa! - En þó þetta væri vel borgað, völdum við frekar að gefa bros okkar þegar okkur langaði til og afþökkuðum gott boð. Það þurfti enginn að segja okkur, að fylgidömur lentu ekki stundum í vandræðum með þessa sveina sína. INDÓNESÍA Ég var áður búin að segja frá ferð okkar til Sumatra, sem er stærst hinna u.þ.b. 3000 eyja Indónesíu. Nú ætluðum við að skoða eyjarnar Jövu og Bali. Við flugum til Jakarta á Jövu þ. 10. sept. Jakarta, höfuðborg Indónesíu er ein af þessum yfirfullu Asísku miljónaborgum, þar sem fólksfjölgunin hefur orðið svo ör að borgin hefur sprengt allt utan af sér. Hávaðasamt umferðaröngþveiti og mengun var það semmættimanni.viðbrigðieftirhinahljóðlátu.hreinu og skipulögðu Singapore. Stoppuðum aðeins eina nótt þar, rétt til að ná í póstinn okkar á American Express, og tókum svo næstu lest til Yogyakarta á mið-Jövu. Yogya (eins og Yogyakarta er yfirleitt kölluð) var hinsvegarmunánægjulegri borg, miðstöðmenningar og handiðnar, svosem batik og leðurvöruiðnaðar. Við stoppuðum þó aðeins í tvo daga þar, áður en við héldum áfram lestarferð okkar til Bali, vinsælustu ferðamannaparadísar Indónesíu. Á leiðinni þangað gáfum við okkur tíma til að klífa eldfjallið Bromo (= hinn rjúkandi). Það var létt verk, því akvegur liggur næstum alveg upp undir gígbarminn. Komum þar seint um kvöld og vöknuðum svo skjálfandi kl. 3 um Litli - Bergþór 23

x

Litli Bergþór

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Litli Bergþór
https://timarit.is/publication/884

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.