Litli Bergþór - 01.12.1993, Blaðsíða 18

Niðjamót frh.
Ef ég ætti aö lýsa lyndiseinkunnum móöur minnar
í sem stystu máli, þá er tvennt sem mér finnst bera
hæst. Réttlætiskennd, sem aldrei sætti sig viö lygi
eöa sýndarmennsku og miskunnsemi viö þá sem
minna máttu sín.
Og hjá fööur mínum var þaö heiðarleiki sem aldrei
brást og trúmennska sem aldrei leyföi sér að níðast
á neinu sem honum var til trúaö og spuröi ekki alltaf
um laun.
Viö ykkur, unga fólk sem væntanlega hafiö fengiö
sem flestar þessar dyggöir í arf vil ég segja þetta:
Hlúiö aö þeim og ræktiö þær meö ykkur eins og
þiö getiö því þetta fólk er verðugar fyrirmyndir.
Erindi flutt á ættarmóti aö Hótel Geysi 30.6.1990.
Ragnhildur Einarsdóttir.
- Niðjabragur-
Lag: Frjálst er ífjallasal.
Hópast nú hingað skal
harðsnúið niöjaval.
Þaö er svo þjóðlegt og gaman.
Ungir og aldnir meö,
upphefja nú sitt geö,
kveöa og syngja hér saman.
Komum aö Koöralæk,
kætist þá æskan spræk.
Hvaö skal nú helst fyrir taka?
Glápa og góna á
græn tún og fjöllin blá.
Hlusta á heiðlóur kvaka.
Labba um laut og hól,
líta hiö gamla ból.
Þarna bjó afi og amma;
kýrnar og kindurnar,
kálfar og hænurnar.
Hentist á hestbaki hún mamma.
Héöan svo höldum brott,
harla var þetta gott,
og hittast og heilsast og kynnast.
Heitum því hér og nú,
hópurinn - ég og þú-
fljótlega aftur aö finnast.
Dórothea S. Einarsdóttir.
Ljóðið um Ættarmótið
Ó, þú kæra ættin mín,
ættin mín af Högna kyni.
Mun ég ætíö minnast þín
meðan sól á Bláfell skín.
Já, ættin mín er ekkert grín,
meö ótal dætur, marga syni.
Yndislega ættin mín
er af Presta-Högna kyni.
Ættin dreifðist aö og frá,
enda er lífsins straumur þungur.
Inn til dala og út viö sjá,
anga af henni finna má.
Ýmist beint eöa út á ská
hún æxlaðist um landsins klungur,
og hún nær eins og hér má sjá
aö Holtakotum austur í Tungur.
Krakkarnir í koti því,
komust fimm á manndóms aldur.
Uxu upp meö hopp og hí
um holtabörð og keldudý.
Lóan söng hér dirrin dí
í dældum urpu spói og tjaldur.
Hver saga forn er saga ný,
svona er rammur lífsins galdur.
Svo fæddust börn, aö Frónskum siö,
þaö fjölgaði í herrans nafni,
eftir skipting út á viö
hér árangurinn sjáiö þiö.
Ef þiö brúkiö sama siö
mér sýnist víst aö ættin dafni.
Allra best er ungviðið
á ættartrésins greinasafni.
Veröi ævin viö oss góö,
svo vafstur okkar komi aö notum,
svo viö megum sæl og rjóö
svamla um lífsins Kjóaflóð.
Viö munum hlúa mild og hljóö
að minninganna tóftarbrotum.
Nú sungið er á enda Ijóö,
um ættarmót í Holtakotum.
Ingigerður Einarsdóttir.
Litli - Bergþór 18