Skólablaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 20

- 168 -
gera ekki upp á milli leikhúsanna styðst
Ingólfur einnig lítillega við "Fandó og Lis"
1 Tjarnarbæ. En óg kann nú betur við
Ingólf með teikniblokkina enn sem komið
er, en hann er 1 framför á ritvellinum og
því ovúst hvað seinna verður. En hvað
viðkemur "Frelsisstríði" ólafs, þá verð
eg að segja, að ég skil hvorki upp né nið-
ur 1 þvi, enda slíkt sennilega ætlunin.
Þetta eru sennilega einhverjir smáþreytu-
verkir eða þá hrein afslöppun eftir þær
sögur, sem hann hefur seíit frá sér að
undanförnu.
Ritstjóri hefur upp raust sina að vanda
og áfellist nú þjóð vora fyrir sinnuleysi í
bókmenntum, óhóflegt píþulagningaamstur,
svo og televisionaltrance í rikum mæli og
eru það orð í tíma töluð. Hann minnist í
upphafi á misjafnar viðtökur Atómstöðvar
Laxness, svo og baráttu Brechts x Þýzka-
landi og erjur rússneskra rithöfunda við
þarlend yfirvöld. "Verum þess þvú minn-
ug, að forsenda tilveru okkar er ekki fyrst
og fremst síldin x sjónum, heldur viðhald
þeirra verðmæta, sem í okkur sjálfum
búa"; segir jóhannes í lok greinar sinnar
og vona ég, að lesendur vakni af Þyrni-
rósusvefni srnum og velji lokaorð Jóhann-
esar sér að einkunnarorðum.
Guðrún Helgadóttir ritar greinina "ó,
þér unglingafjöld",eins og hún sjálf segir,
til uppfyllingar. Greinin er fjörlega skrif-
uð, en helzt til mikill samtíningur og hef-
ur ekki ýkja mikinn boðskap að bera. Ég
sakna fyrri ritsmíðarinnar, þvf sennilega
hefur þaraf mikið gott mátt læra, og er
skiljanlegt, að höfundur slíkrar ágætis-
greinar "komist úr stuði", þegar hún fær
ekki betri viðtökur en raun bar vitni.
Sigurður Pálsson og Hrafn Gunnlaugs-
son rita í sameiningu um listamannalaun,
og þykja þeir mér ærið stórtækir að striða
svo gegn ritstjóra sínum. Þarna afhjúpa
þeir reginhneyksli, sem verið hefur látið
viðgangast árum saman, án þess að nokk-
uð væri að gert og hafa þó allir um vitað.
Ef til vill fer maður að eygja endalok
klikuskaparins í þeirri úthlutun og væri
það vel. Smávillur hafa slæðzt með í
greininni, verk Sigurjóns eru í Vejle en
ekki í Esbjerg og heilt torg er nú kannski
eilítið orðum aukið, en slíkt rýrir ekki
boðskap greinarinnar.
Blekslettur eru að þessu sinni ritaðar
af tveim fjórðubekkingum. Baldur P.
Hafstað minnist á áhugaleysið varðandi
félagsmálin og birtir okkur spurningar
lagðar fyrir nokkra nemendur varðandi
útgáfustarfsemi Framtiðarinnar og svör
við þeim. Ég verð að segja, að svörin
komu mér á óvart; ég hélt, að fleiri
hefðu áhuga á málfundastarfinu en þar
kemur fram, en fundarsóknin ber þvú
svosem ljóst vitni að svo er ekki. Súðan
víkur Baldur að þeirri þróun, sem virð-
ist færast í* vöxt, þ. e. að fólk geti flotið
í gegn um mennta- og háskóla, án nokk-
urs lesturs að gagni. Það er svo sann-
arlega ískyggileg þróun. Grein Péturs
Kjartanssonar þykir mér bera helzt til
mikinn keim af pexi og rexi, og er það
sennilega af því* að ég er honum ósam-
mála um margt. Ekki veit ég hvað hæft
er í staðhæfingum Péturs um auglýsinga-
skuldir við Skólablaðið, en fróðlegt væri
að frétta meira um það mál.
Nú fer að grynnka á því* efni, sem
ótalið er hér. Viðtal er við inspector
um eitt og annað, eins og vera ber, þeg-
ar svo merkur maður á í hlut.
Halldóra Rafnar ritar grein um mál-
fundafélagið Aþenu. Slíkt hefði verið
ágætis auglýsing, og hvatning þeim, er
áhuga hafa, ef málfundur hefði siglt í
kjölfarið, en þar eð svo var ekki og
enn, er þessi grein er rituð: hefur ekki
örlað á slíku, þá tel ég greinina algjör-
lega hafa misst marks. Baldur Guð-
laugsson, verðandi inspector, ritar grein-
ina "Að vori" og áminnir þar nemendur
um að kjósa ekki út í loftið eins og
mjög vill tiðkast hjá þriðja bekk. Vona
ég, að þeir hafi látið sér greinina að
kenningu verða og kosið nú af slíkri
skynsemi, að við megum óhrædd treysta
embættismönnum komandi vetrar, með
allri virðingu fyrir fráfarandi embættis-
mönnum.
Ármann Sveinsson ritar tvo greinar-
stúfa um lagabreytingar, fjallar annar
þátturinn um laun inspectors, en hinn
um skipun nefnda. Vona ég, að menn
íhugi efni þeirra, sjálfum sér og Ár-
manni til sálubótar. Björn Björnsson
ritar um tónlist í menntaskóla og kemur
þar fram með skemmtilega hugmynd,
sem vonandi fær einhvern hljómgrunn
Frh. á bls. 193.