Litli Bergþór - 01.12.1994, Blaðsíða 14

FJALLFERÐ 1994
Undanfarin ár hefur oftast verið farið af stað í
fyrstu leit á miðvikudegi í fyrstu viku
septembermánaðar. Þannig var það líka nú og
lögðu flestir af stað á miðvikudagsmorgni frá
Kjóastöðum og var ferðinni heitið í Árbúðir.
Óhætt er að segja að íhaldssemi fjallmanna er
ekki ýkja mikil því undanfarin ár hefur það færst í
aukana að fjallmenn tygja sig fyrr til fjalls og taka sér
þannig lengri tíma til að komast í fyrsta áfanga. Því
höfðu einir 6 fjallmenn farið deginum áður í
Fremstaver og urðu samferða okkur hinum á
miðvikudeginum frá Geirsflöt en hún er á
Bláfellshálsi ofan við Fremstavershúsið.
Farið var sem leið lá frá Kjóastöðum í
Hólahagana og þar var fyrsta áning eins og venja er.
Síðan var farið um Selhagana og stoppað í sömu
torfunni og alltaf er gert og sprett af hestunum.
Leiðir fjallmanna skildust smáspöl frá línuveginum í
Selhögunum en þá vildu sumir fara hefðbundna leið
gegnum urð og grjót en aðrir vildu nota línuveginn
og fóru sem leið lá á akveginn í átt að Sandánni.
Eyja og Rúna ganga frá eftir
kvöldmatinn í Árbúðum.
Áð var við Sandá, sprett af hestum og
mannskapurinn fékk sér snæðing. Venjulega hafa
Loftur, Eyja og Rúna verið með trússið um sama
leyti og fjallmenn við Sandána en nú bar svo við að
þau voru farin framhjá, enda e.t.v. ekki skrýtið þar
sem Vilborg og Gústaf Loftson höfðu farið af stað
deginum áður og voru því með hestana í
Fremstaveri.
Þegar farið var um Brunnalækina hittum við
Guðjón á Tjörn (þótt e.t.v. ætti ég nú að kenna hann
við Tjarnarkot) en hann var að fara með fjallmann
sinn hana Sigrúnu og hestana hennar í Fremstaver.
Ekki hafði Guðjón góðar fréttir að færa en illa hafði
farið þegar Sigrún fór á bak hesti sínum og endaði
það með því að hún meiddist á hendi.
Litli - Bergþór 14 ---------------------
Riðið var sem leið lá um Bláfellsháls en nú fóru
menn að dragast afturúr enda pelinn farinn að sjást
oftar en fyrr um daginn. Við Hvítárbrú fór hópurinn
að dreifast meir en áður og voru fjallmenn því að
tínast að Árbúðum í eina tvo til þrjá klukkutíma. En
allir komu þeir að lokum, mishressir þó.
Loftur Jónasson sér jafnan um að ræsa
mannskapinn og var farið úr koju kl. 6 næsta
morgun. Loftur er harður húsbóndi að þessu leyti og
sér til þess að fjallmenn komi sér af stað í býtið á
morgnanna. Það dugar því ekki að drolla.
Nú var skipt í leitir og stór hluti hópsins a.m.k. 8
manns var sendur í Austurkrókinn.
Austurkróksmenn nátta í Svartárbotnum næstu nótt
og leita í eystri kanti afréttarins. Þeir sem lengst fara
komast alla leið inn í Jökulkrók þennan daginn.
Margeir hefur séð um þennan hluta leitarinnar
undanfarin ár og svo var einnig nú. Með honum fóru
Sirry, Jakob, Valgeir, Hannes, Gísli frændi, Sigurjón
Sæland og Fjalar bróðir minn. Ekki segir meir af
Austurkróksmönnum fyrr en við hittum þá næsta
kvöld.
Svo fórum við hin af stað en ekki er okkur skipt í
leitir fyrr en við Þverbrekknaverin. Sumir fóru í
Þverbrekkurnar og síðan héldu þeir til Hveravalla og
smöluðu þar. Aðrirfóru í Fögruhlíðina og smöluðu
vestan við Fúlukvísl á leið sinni norður og svo fór
fjórði hópurinn í Þjófadalina.
Þegar lagt var af stað um morguninn var kalt en
bjart og varð veðrið yndislegt þegar leið á daginn.
Útsýnið var alveg stórkostlegt og varla skýjabakka
að sjá. Reyndar fengum við sama veðrið alla daga
fjallferðarinnar og varð þetta því ógleymanleg
fjallferð hvað þetta varðar. Ég hef sjaldan séð eins
víða yfir dag eftir dag á Kili og nú.
Ég var í Þjófadalahópnum ásamt Brynjari,
Guðmundi (Bóbó), Þorsteini, Ásu á Litla-Fljóti,
Gústaf og Hákoni. Ekki var margt fé í Dölunum og
smalaðist vel. Þá þótti okkur við hæfi að hinkra eftir
Fögruhlíðarmönnum en ekki bólaði á þeim svo við
hættum að bíða. Reyndar vorum við farin að halda
að biðin yrði löng enda hafði Jóhanna eiginkona
Einars heitins Þórs sent með Fögruhlíðarmönnum
heila flösku af koniaki sem drekka átti Einari til
heiðurs, enda var hún viss um að hann væri
einhversstaðar með á fjallinu, sennilega ríðandi á
Gými sínum.
Var því riðið sem leið lá yfir Þröskuld um
Stélbratt og til Hveravalla en Fögruhlíðarmenn komu
stuttu seinna.
Og nú kom nýtt uppá teninginn. Fjallmenn urðu
frá að hverfa er þeir ætluðu að koma sér fyrir á
sínum gamla stað í sínum bælum, en verið var að
innrétta gamla Ferðafélagshúsið og því ekki hægt að
sofa þar. Ekki olli þetta eins mikilli óánægju eins og