Litli Bergþór - 01.12.1994, Blaðsíða 15

ætla heföi mátt og ráðskonurnar voru mjög sælar
yfir skipan mála. Eldhúsvagninn hafði verið skilinn
eftir í Svartárbotnum en eldhúsaðstaðan í nýja
Ferðafélagshúsinu var að þeirra sögn mikilu betri en
í því gamla. Því undu allir glaðir við sitt farið var í
heita pottinn og menn rökuðu sig og snyrtu.
Næsta dag var snemma ræst eins og venjulega
og voru allir komnir í hnakkinn rétt fyrir kl. 8:00 og
farnir í leitir. Þetta var eini dagurinn sem þoka var í
byrjun dags og er það reyndar alvanalegt að þoka
sé í Hrauninu þegar lagt er upp frá Hveravöllum.
Vaninn er að fjallmenn reyna að fylgjast að í
gegnum Hraunið og tókst það svona nokkurnveginn
í þetta sinni þótt illa sæist oft á milli manna. Ég lenti
í vandræðum með fjallmann Tjarnar, ég hafði verið
svo vitlaus að hafa hana ekki alveg við hlið mér en
hún dróst stöðugt afturúr og stefndi stíft til vesturs
hvernig sem ég reyndi að draga hana til mín. Ég
var því fegin þegar ég frétti af því seinna að hún
hafði flækst í veg fyrir vestanmennina og orðið
samferða þeim fram í Gránunes.
Um kvöldið hittust allir fjallmenn aftur í
Að í Gránunesi.
Frá vinstri: Geirharður, Magnús, Olafur, Kjartan,
Brynjar, Guðmundur, Gústaf og Hákon.
Svartárbotnum, en heldur var aumt að gleymst hafði
að laga hestagirðinguna áður en farið var á fjallið
svo ekki var óhætt að sleppa hestunum þar í
nátthagann og varð því að hafa þá í þröngri girðingu
og á gjöf þessa nótt.
Miklar sögur fóru af hrotum Austurkróksmanna
og hafði að sögn verið mikill hrotukór nóttina áður.
Kviðu menn því talsvert fyrir komandi nótt og var
rifist yfir tilvonandi svefnstæðum einstakra manna.
Sumir töldu sig eiga sín bæli en þeir sem nýir voru
vildu að sjálfsögðu ekki undirgangast slíkt. En allir
náðu að sofna að lokum og ekki var ég vör við mikil
eftirköst vegna næturhrotanna þessa nótt.
Næsta morgun fóru flestir í áreið eins og venja
er en þeir fjallmenn sem fara í Karlsdrátt og
Hrefnubúðirnar fóru áleiðis í sína leit og riðu eins og
leið lá vesturyfir afréttinn. Einnig yfirgáfu
Hvítárnesmenn hópinn og riðu beint í sína leit en
þeir smala Hvítárnesið strax og þeir ná þangað.
Veðrið var yndislegt eins og fyrri daginn en mér
finnst alltaf að á þessum degi ættu fjallmenn að fara
lengra fram með féð en þeir gera margir hverjir því
óneitanlega myndi það létta mikið á næsta degi og
féð ekki renna eins hratt innúr eins og oft vill verða.
Nú var
kominn
laugardagur og
oft hefur það
verið svo að
fjallmenn eru
sóttir heim af
vinum úr byggð.
Sá hópur sem
kom nú var
afskaplega
hæverskur en
nú brá svo við
að fjallmenn
gerðu sé glaðan
dag með
allskonar
uppákomum.
Fjallkongur
okkar,
Guðmundur
Sigurðsson,
sýndiá sér
nýjar hliðar
og var með
tilþrif við að
standa á höndum og tókst vel. Þetta hvatti ýmsa
aðra til að sýna listir sínar og komu ýmsir fram á
sjónarsviðið með hæfileika sem þeir höfðu ekki
verið að flagga áður. Menn stóðu á höndum og
glímdu en ekki var það alltaf jafn leikur og voru
ýmsar afleiðingar eins og sennilega rifbeinsbrot
og þessháttar þótt flestir hafi farið sæmilega útúr
leiknum. En gleðin og kátínan réði ríkjum og var
þetta mjög skemmtileg tilbreyting frá því sem
áður hefur sést á fjallinu eftir að ég fór að njóta
þeirra ferða.
Nú kom sunnudagurinn en frost varfarið að
valda vandræðum með vatnið í krönum og dælu.
Ekki var það þó stórvægilegt og tók Loftur að sér að
sjá um það mál. Komu menn sér sem endra nær
brátt í hnakkinn og farið var í áreiðina.
Einn fjallmaður var kominn með hita svo hann
ákvað að koma hestunum sínum að Hvítárbrúnni en
þar tók Loftur hann í bakaleiðinni eftir að hafa farið
með vistir í Hagavatnshúsið fyrir þá fjallmenn sem
skyldu nátta þar næstu nótt, en það voru
Guðmundur (Bóbó), Valgeir og Hannes sem fóru
með Sandvatnshlíðinni þennan dag.
Enn brást veðrið ekki og var farið sem leið lá yfir
Hvítárbrú með allt safnið og síðan fram með
Bláfellinu. Þennan dag er smalaður Bláfellshálsinn
að norðanverðu og eins er farið inní Jökulkrók.
Þegar öllu safninu hefur verið komið fram fyrir
Miklagil er snúið til baka og riðið að Hvítárbrúnni og
hestarnir skildir eftir þar yfir nóttina en fjallmönnum
Guðmundur á höndum.
Olafur og Sigurjón fylgjast
spenntir með.
Litli - Bergþór 15