Litli Bergþór - 01.12.2001, Blaðsíða 13

Eins vildi hann alls ekki leggja þjóðveginn upp
Grímsnes, heldur um Mosfellsheiði. Átti
Grímsneshreppur að borga hluta brúarframkvæmdanna
við Sog og fannst honum það ástæðulaust. Er til saga af
því að hann harðneitaði að nota brúna yfir Sogið eftir að
hún kom, heldur vildi láta ferja sig yfir ána eins og áður.
Bóndi og ferjumaður á Alviðru var þá Árni Jónsson og
játaði hann hvorki né neitaði að flytja Stefán yfir ána, en
bauð honum í bæinn og veitti honum vel. Þegar karl var
orðinn vel við skál, var komið myrkur og bauðst Árni þá
til að fylgja honum niður að ferjunni. Þótti Stefáni að
vísu leiðin nokkuð löng og hafði orð á því, en þá segir
Árni: Jæja Stefán minn, þá erum við nú komnir yfir ána.
Kvöddust þeir þar og var ekki minnst á ferjuna frekar.
Sigríður: Önnur saga af honum er frá því hann var
prestur á Ólafsvöllum á Skeiðum, en þar var hann í 10 ár,
áður en hann kom að Mosfelli. Átti hann í einhverjum
útistöðum við sóknarböm sín. Einhverju sinni, þegar
menn vissu að hann hafði riðið til brúðkaups austur í
Rangárvallasýslu, fjölmenntu Skeiðamenn til kirkju, því
gert var ráð fyrir að hann næði ekki í tæka tíð til baka til
að messa og þá væri lag að kæra hann. En þessu reiknaði
karl með og reið hvað af tók og náði til kirkju, rétt þegar
allir vom komnir inn. Mætti hann einu sóknarbarni sínu í
dyrunum með pottlokið í hendinni og spurði hvort hann
fyndi engan krók til að hengja hatt sinn á. Og snaraði sér
að svo mæltu fyrir altarið í reiðfötunum.
L-B: Hvernig var þínum uppvexti í Skipholti háttað?
Sigríður: Uppvaxtarárin í Skipholti eru kannski saga
út af fyrir sig. Móðir mín dó 1931, þegar ég var fjögurra
ára og tók þá Þórunn amma mín við og sá um bú og börn
með syni sínum, meðan hún lifði. En hún dó 1941. Árið
eftir að mamma dó, flutti föðursystir mín, Sigrún líka í
Skipholt, svo þarna var tvíbýli. Hún og maður hennar,
Jón Bjarnason frá Reykjadal í Hrunamannahrepp, höfðu
þá áður búið í Núpstúni og í Gróf. (Eða Skollagróf, eins
og það var síðar nefnt.) Þarna var því mikill krakkaskari
á hlaðinu þegar ég var að alast upp, eða 8 í allt. Sigrún
og Jón áttu 3 dætur á okkar aldri og einn son, sem
reyndar var miklu yngri, fæddur 1940. Og við vomm 4
systkinin. Ég er elst, hin era Þómnn, fædd 1928,sem býr
í Kópavogi. Hún á 3 dætur og var gift Haraldi Jenssyni,
t a 4

m m. w.1
z. L
Systkinin frá Skipholti: frá vinstri:
Kjartan, Sigríður, Guðmundur, Þórunn.
en hann dó 1981. Kjartan, fæddur 1929, sem býr í
Svíþjóð, giftur sænskri konu, Thelmu og þau eiga dóttur
og son og svo er Guðmundur, fæddur 1931, sem býr í
Skipholti. Hans kona er Margrét Karlsdóttir og eiga þau
2 dætur og 2 syni. Guðmundur afi minn átti heimili hjá
Sigrúnu dóttur sinni síðustu árin, en hann lifði til 1949.
L-B: Hvernig búskapur var í Skipholti?
Sigríður: Við vorum með kýr og kindur og nokkra
hesta á báðum bæjum. Pabbi var alltaf með heldur fleiri
kýr, ætli þær hafi ekki verið 10-11, sem var meira en
gengur og gerðist í þá daga, meðan öll mjólk var unnin
heima. Síðustu árin, eftir að mjólkursala hófst voru þær
orðnar um 15 og auk þess var mikil ræktun og heysala.
Kindurnar voru ekki margar, mig minnir að þær hafi
verið 31 og þaraf bara ein hyrnd. Ég man að ég öfundaði
alltaf heldur þau á hinum bænum, sem voru með fleiri
kindur og færri kýr að mjólka.
L-B: En skólagangan ?
Sigríður: Já, við gengum auðvitað í Flúðaskóla sem
böm. En það vildi svo til, að móðursystir mín, Unnur
Kjartansdóttir, kom þá nýr kennari að Flúðum, þegar ég
var að byrja í skóla 1937. Vildi sjálfsagt reyna að hjálpa
til við að troða einhverju í okkur systurbörn sín!
Ég var heima í Skipholti til 1952, en eftir að amma
dó, sáum við systumar um heimilið. Skiptumst við
þessvegna á að fara í skóla. Veturinn 1945-46 var ég í
Héraðsskólanum á Laugarvatni, en var svo heima
veturinn eftir, meðan Þórunn systir mín var í
Héraðsskólanum. Síðan fór ég í húsmæðraskólann á
Laugarvatni veturinn 1947-48 og systir mín veturinn
eftir.
Sumarið 1952 fór ég kaupakona í Hvítárholt, en
húsráðendur þar voru þá Elín Kristjánsdóttir og Sigurður
Sigurmundsson. Og um haustið fórum við báðar systur
til Reykjavíkur og fórum að vinna á barnaheimilinu
Laufásborg, sem var að taka til starfa. Það var reyndar
ekki búið að opna þegar við komum til starfa og smiðir
og múrarar enn að störfum. En það var mikið fjör og
gaman að vera þar þennan vetur. Næsta sumar fór ég
aftur í Hvítárholt og svo aftur suður að vinna á
Laufásborg veturinn eftir. Ég hafði kynnst Sveini
veturinn sem ég var í Héraðsskólanum og vorið 1954
flutti ég hingað í Bræðratungu. Við giftum okkur 17.
júní það ár og það var Ásmundur Guðmundsson frændi
minn, þá nýorðinn biskup, sem gifti okkur.
Séð heim að Brœðratungu. Gamla íbúðarhúsið (byggt 26)
og kirkjan.
Litli - Bergþór 13