Litli Bergþór - 01.03.2005, Side 13

L-B: Þú ert vel hagmæltur Jón, liggur þetta í ættinni?
Jón: Ja, Kristján móðurbróðir minn á Gýgjarhóli
setti saman vísur, og Sigga okkar og Grímur hafa
lfka ort. En ég var kominn þó nokkuð til aldurs
þegar ég fór að hafa tök á þessu, hef samt haft
áhuga fyrir vísum síðan ég var krakki. Páll á
Hjálmsstöðum var nágranni minn í æsku og hann
samdi mikið af tækifærisvísum.
L-B: Hefurðu tekið það eitthvað saman sem þú
hefur ort?
Jón: Ranka hefur verið iðin við að halda því saman
sem ég hef krotað niður. En það er ekki allt á
merkilegum blöðum. Ég get svosum sýnt þér
safnið.
Sýnishom af tréskurði Ragnhildar.
Tölthestur.
námskonunni, sem helgar sér land með kú í eftirdragi.
Allt mjög nosturslega gert og hlutföllin góð. Lítil
listaverk hvert og eitt. -
Satt að segja er þessi útskurðarsjóður Ragnhildar ekki
alveg ókunnur blaðamanni, sem oft hefur gripið til
þess að kaupa tálgugrip hjá henni þegar vantaði tæki-
færisgjafir. -
Jón: Þau eru öll listfeng þessi systkini. Ég var ein-
hvemtíman í Bryðjuholti, var þama eitthvað að rolast
í kringum þau systkinin, sem vom þar með tálgugripi
sína. Helga var nýbúin að tálga út Evu í
aldingarðinum og þá varð mér að orði:
Flestum gerir lífið leitt
lopann meir að teygja,
af því hér er yfirleitt
engu frá að segja.
Ekki er nú blaðamaður alveg sammála því að engu
sé frá að segja. En það er orðið áliðið og Ranka er
farin fram að taka til kvöldmat. Og eftir að hafa
notið þjóðlegs kvöldverðar hjá þeim heiðurshjónum
þakkar blaðamaður fyrir sig og kveður þau Jón og
Ragnhildi í Gýgjarhólskoti.
Geirþrúður Sighvatsdóttir skráði.
Kona sú er keik að sjá,
kætir alla lýði.
En fíkjublaðið framaná
finnst mér engin prýði!
Ranka með gripi sína og smíðaáhöld og að sjálfsögðu í
einni af heimaprjónuðu jurtalituðu peysunum sínum.
Jón skreppur fram og kemur til baka með bunka af
blöðum. Þar í eru líka frásögur, ræður og fleira í
handriti. En því miður verður sá sjóður að bíða
næsta blaðs, þar sem plássið leyfir ekki meira í þetta
sinn.
L-B: Er eitthvað sem þið vilduð segja að lokum?
Jón: Nei, ætli það sé ekki nóg komið.
Litli Bergþór 13