Unga Ísland - 01.07.1931, Qupperneq 9

UNGA ÍSLAND
57
Þegar hann opnaði bókina, mættu hon-
um þessi orð: »farið og kennið öllum«,
og' »sjá, jeg er með yður alla daga«.
Livingstone hætti við að flýja. Næsta
dag ljet hann flytja menn sína og allan
farangur yfir ána og beið sjálfur, þang-
aó til síðast. Loks var ekki annað eftir
en flytja hann sjálfan yfir, og leist hon-
um ekki á Blámenn þá er ferjuðu. Hann
tók upp úrið sitt og ljet þá hlusta, og
skýrði fyrir þeim, hvernig tíminn væri
mældur. IJann sýndi þeim áttavitann,
stækkunargler og fleira úr vasa sínum,
svo stje hann út í bátinn og kvaddi
villimennina og þakkaði þeim hjálpina.
Þó aó þeir væru allir vopnaðir og hefðu
ógnað honum í fyrstu, ljetu þeir hann
fara i friói. Svo mikil eru áhrif mann-
kærleikans, jafnvel á villimenn.
og var þar nokkrar mínútur. Þegar
hann kom nióur, sagði hann: »Þeir eru
allir komnir á fætur og þjóta um eins
og flugur. Jeg taldi hundrað og sextíu
karlmenn í herklæðum. Konurnar eru
að bera vatn úr lindinni. Enginn er niðri
við bátana nema 7 eða 8 konur, sem eru
að berja í höfuðin á sjer, ef jeg sje rjett.
^ær eru að minsta kosti allar að gera
hað sama«.
»Jeg veit hvað það muni vera, Yil-
hjálmur. Þær eru að særa sig' meó hníf
eða öðru verkfæri. Það er sióur þessa
fólks. Þeir dauðu hafa verið bornir út í
bátana, og konurnar eru að syrg'ja þá.
Hver veit nema þeir sjeu að fara, fyrst
líkin hafa verið borin á bátana. En það
er ómöguleg't að segja«.
Allan þennan dag voru þeir að virða
fyrir sjer athafnir hinna viltu manna
og bjug'gust þá og þegar við árás þeirra.
Fyrripart dagsins sáu þeir úr trjátoppn-
um, að villimenn settust í hring- og
hjeldu hernaðar ráðstefnu. Einn í einu
stóð upp og gekk inn í miðjan hring'inn,
hjelt þar ræðu og barði um sig með