Unga Ísland - 01.01.1941, Síða 14

ROBIN PALMER:
DRENGURINN Á GRESJUNNI
Þrír litlir drengir lágu á bakinu og
gláptu upp á blöð ombutrésins. Það
var geysistórt tré og ljómandi leik-
staður, því þeir lögðu borð milli greina
þess og höfðu þau fyrir brýr milli
greinanna.
Hjarömaður með kastvopnið „bola“-
En í dag voru þeir orðnir leiðir á að
leika sér þarna.
Það var ákaflega heitt þennan dag
og víðáttumikil gresjan stiknaði í sól-
skininu. Allt í einu bylti elzti drengur-
inn sér við og sá hundinum þeirra, sem
hét Pechicho, bregða fyrir.
„Nú veit ég“, kallaði hann. „Við skul-
um leika reiðskóla. Pechicho verður aft-
ur hesturinn okkar. Komdu hingað,
karlinn".
Tungan lafði út úr Pechicho eins og'
hann væri að hlægja. Hann þekkti leik-
inn vel og t'ifaði til þeirra og beið þess
að Villi, sem var fjögra ára, klifraði á
bak honum.
Svo byrjaði kennslan. Eldri dreng-
irnir voru kennarar og skipuðu fyrir.
„Er ekki mál til komið, að hann læri
að hleypa á sprett?" spurði annar
þeirra.
Hinn féllst á það.
Kennararnir gleymdu hitanum og
hlupu af stað eins og fætur toguðu. Þeir
kölluðu á Pechicho og hann þaut á eftir
þeim fullur af gáska.
En Villi litli var ekki við því búinn
að sætið hans tæki svona snöggt við-
bragð og heritist af baki, en kom svo illa
niður, að hann fótbrotnaði.
Þetta var fyrsta reiðævintýri Willi-
ams Henry Hudsons, sem við köllum
Villa. En það hræddi hann ekki til
lengdar, því þegar hann var sex ára,
gat hann riðið litlu hryssunni sinni ber-
bakt á harðastökki um slétturnar, engu
síður en bræður hans.
Gresjurnar í Suður-Ameríku eru dá-
samlegur leikvangur fyrir börn.
Fyrir hér um bil hundrað árum, þeg-
ar Hudson var drengur, voru þær jafn-
vel ennþá yndislegri en nú, því þá var
þar enn svo fátt fólk. Hugsaðu þér
bara að þú ættir heima í landi þar sem
þú gætir horft á beltisdýrið hoppa í
8
UNGA ÍSLAND