blaðið - 22.07.2005, Page 23

blaðið FÖSTUDAGUR 22. JÚLÍ 2005
VIÐTAL I 23
99..................................
Árin með Jökli voru mikilvægur tími í mínu lífi.
ÞóttJökull væri erfiðurþá var margt fallegt
i þeirri sambúð þótt annað væri miður gott
ekki veita þeim þá örvun sem allir
blaðamenn þurfa,“ segir hún. „Það
er líka vandamál hversu málfari og
stíl fer hrakandi hjá blaðamönnum.
Það eru ekki margir blaðamenn sem
mér þykir sérstaklega til koma núna.
Blaðamennska getur verið hættuleg
af því að menn geta brunnið upp til
agna. Ég held reyndar að það sé ekki
mikil hætta á því hjá blaðamönnum
nú um stundir því þeir gefa sjaldn-
ast mikið af sér. Kannski kunna þeir
það ekki. Ég alhæfi núna og veit að
þetta nær ekki yfir alla.“
Hvaðfinnst þér um gulu pressuna,
Séð og heyrt og DV?
„Séð og heyrt er skondið og fyndið
blað sem sérhæfir sig í myndum af
fólki sem hefur ekki unnið nein af-
rek önnur að birtast reglulega í blað-
inu. DV hefur fitjað upp á ýmsum
málum sem það hefur hlotið gagn-
rýni fyrir en oft hefur það gerst að
önnur blöð hafa tekið upp mál sem
DV hefur fjallað um og greint frá
þeim á virðulegri hátt. DV hefur að
sumu leyti gert góða hluti en stund-
um farið yfir strikið. Ég er ekki alls
kostar sátt við DV en það er í lagi að
gefa því tækifæri.“
Númera ekki ástina
Jóhanna á íjögur börn sem öll hafa
fengist við blaðamennsku eða ritstörf.
Elísabet er rithöfundur, Illugi og
Hrafn hafa starfað sem blaðamenn
og Kolbrá er bókmenntafræðingur.
„Ætli þetta sé ekki „genatiskt““, segir
Jóhanna. „Þau ólust upp við það að ég
var blaðamaður og faðir þeirra rithöf-
undur og blaðamaður. I ætt Jökuls
var margt skrifandi fólk og í minni
ætt var mikið af skrifandi fólki þótt
það væri ekki þekkt. Ég hélt að börn
mín myndu fá andstyggð á blaða-
mennsku því þau voru mikið ein
meðan ég var að vinna. En þau fóru
út í þetta að meira og minna leyti. Ég
er ánægð með það og finnst þau hafa
staðið sig vel. Ég tel mig bera tölu-
vert mikla umhyggju fyrir börnum
mínum og hef áhuga á þeim og sömu-
leiðis barnabörnunum sem eru að
spretta úr grasi. Ég mundi ekki lýsa
sambandi okkar þannig að við vær-
um inn á gafli hjá hvert öðru nótt og
nýtan dag. En ég er meira og minna
dús við það sem þau gera og við erum
vinir. Það er gott.“
Á sínum tíma skrifaði Jóhanna end-
urminningabókina Árin mín með
Jökli þar sem hún lýsti sambandi
þeirra Jökuls Jakobssonar rithöfund-
ar og leikskálds. Þegar hún er spurð
hvort hann hafi verið stóra ástin í lífi
hennar segir hún: „Hann var stór ást,
það hafa verið fleiri ástir en ég ætla
ekki að númera þær. Árin með Jökli
voru mikilvægur tími í mínu lífi.
Þótt Jökull væri erfiður þá var margt
fallegt í þeirri sambúð þótt annað
væri miður gott.“
Þegar þú lítur til bakafinnst þérþá
að þú hafirfórnað miklu fyrir Jökul?
„Eg held að ég hafi ekki fórnað
neinu. Ég hef sjálfsagt sveigt mig að
honum en ég er ekkert viss um að ég
hafi litið á það sem fórn á þeim tíma.
Það getur verið að einhverjir sem lesa
bókina eða þekktu til sambandsins
líti svo á að ég hafi fórnað mér. Ég tel
ekki svo vera. Ég held ég hafi yfirleitt
gert það sem mér fannst réttast. Nei,
ég fórnaði engu.“
Var erfitt að jafna sig á dauða
hans?
„Hluti af því að vera manneskja er
að missa. Manneskjan jafnar sig á
öllu en ber kannski ör einhvers stað-
ar. Svoleiðis er það bara.“
Nýt frelsisins
Á betur við þigað vera ein en í sam-
búð?
„Það hlýtur eiginlega að vera, ann-
ars hefði ég væntanlega reynt að
gera eitthvað í því. Ég er búin að
vera ein í mjög mörg ár og held að
ég sé komin fram yfir það að geta
verið í sambúð. Það er ánægjulegt
ef fólk getur búið saman en ég hef
ekki þörf fyrir sambúð með ann-
arri manneskju."
Flestir binda sig yfir eignum og
fjölskyldu. Þú nýtur frelsis og hefur
séð heiminn. Margir hljóta að öf-
unda þigafþví. Erfrelsiðþér mikils
virði?
„Mér finnst skipta miklu máli að
við viðurkennum rétt hvers og eins
til að njóta frelsis. Ég á við frelsi til
að vera eins og maður er og lifa því
lífi sem maður kýs. Eitt það ánægju-
legasta sem ég hef gert á seinni ár-
um var að hætta sem blaðamaður á
Morgunblaðinu fyrir tiu árum - þó
svo að Moggaárin mörgu hafi verið
dýrmætur tími- og fara til Arabíu-
landa til að læra arabísku. Ég var
ekki bara að takast á við arabískuna
heldur við sjálfa mig. Þetta kostaði
töluverða áreynslu og býsna mikla
þrjósku en þetta tókst. Nú koma
konur til mín og segjast dást að
mér fyrir að hafa gert þetta og óska
þess að þær hefðu sama kjarkinn.
En þetta er ekki spurning um kjark
heldur það að vera ekki hræddur.
Ég hef ekki unnið afrek en ég hef
náð tökum á þessari tegund af lífi
og mér finnst það gott. Auk þess er
það ákveðin hugsjón i mínu lífi að
kynna íslendinga fyrir Arabaheim-
inum.“
kolbrun@vbls.is
SUMAR RAÐGATU R
A Ð UPPLYSA!
DARK WATE R
KOMIN I BIO!
REYKJAVÍK - KEFLAVÍK - AKUREYRI