blaðið - 01.11.2005, Blaðsíða 18

26 I VIÐTAL
ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 2005 blaöiö
Egill Jóhannsson, framkvœmdastjóri Brimborgar:
Spáum 20% samdrætti
á næsta ári en engri
brotlendingu
Bílainnflutningur stendur með
miklum blóma á íslandi um þess-
ar mundir. Eitt þeirra fyrirtækja,
sem náð hefur hvað mestum vexti
á umliðnum árum er Brimborg,
sem hefur umboð fyrir Ford, Vol-
vo, Daihatsu, Citroén, Lincoln og
Mazda, sem var að bætast í safnið.
Andrés Magnússon hitti Egil
Jóhannsson, framkvæmdastjóra,
að máli og spurði fyrst hvernig
væri að reka bílaumboð í þessari
gósentíð.
„Það er auðvitað gaman þegar
svona uppgangstímar eru. Ég var
hérna líka árið 1987 þegar við áttum
aðra eins metsölu. Þá voru 18.500
bílar seldir en nú erum við að spá
20.000 nýjum bílum á göturnar á ár-
inu. Það segir sig sjálft að reksturinn
gengur vel og manni veitist allt létt-
ara þegar það er svona byr.“
En erþetta ekki öðruvísi núna? ís-
land er ekki sama landið og það var
1987.
„Jú, þetta er allt annað. En við
verðum að hafa í huga að 1987 kom
ansi margt til fyrir utan tollabreyt-
ingar. Vextir voru gefnir frjálsir
1986, þannig að fyrirtæki eins og Lýs-
ing og Glitnir urðu til, 1987 var svo
skattlaust ár við upptöku staðgreiðsl-
unnar og efnahagslífið var sterkt.
Nú tæpum tveimur áratugum síðar
búum við í allt öðru þjóðfélagi.
En þó það gangi vel núna þá er
það alltaf yfirvofandi að sveiflan
getur farið hressilega niður á við
eins og við höfum upplifað áður. Eft-
ir uppganginn 1987 datt salan svo
hressilega niður 1988 og 1989. Síð-
an voru 1999 og 2000 mjög góð ár,
en 2001 hrundi salan niður um 50%
og áfram 5% árið 2002. Það er gríð-
arlega erfitt að fást við svona á svo
skömmum tíma. Þó þetta sé sveiflu-
kennd grein, þá er mikið um fastan
kostnað, húseignir og mannskap.
Salan á þessu ári er meiri en menn
bjuggust við, því áður höfðum við
gert ráð fyrir að tindinum yrði náð
á næsta ári. En nú lítur út fyrir að
efnahagslífið hafi hitnað meira og
hraðar en við héldum, þannig að
við séum búin að ná toppinum. Við
teljum þess vegna að 20% samdrátt-
ur á næsta ári sé ekki ólíklegur. Það
hljómar kannski ekki nógu vel, en þá
má ekki gleyma því að við erum þá
að gera ráð fyrir að selja 16.000 bila á
næsta ári. Það er mjög gott ár, hvern-
ig sem á er litið, og ekki hægt að tala
um neitt hrun í því samhengi.“
Búið í haginn fyrir niðursveifluna
Þið hljótið þá að vera orðnir
vanir aðfást við sveiflurnar?
„Já, það skildi maður vona. Hér
hjá Brimborg höfum við með skipu-
legum hætti reynt að koma á kerfi
til þess að koma í veg fyrir birgða-
söfnun, þannig að við lendum ekki í
þessu rugli sem menn voru að lenda
í fyrir nokkrum árum. Ég get nefnt
dæmi: Fyrir fjórum árum vorum
við að selja um 600 nýja bíla á ári, en
áttum allt upp í 270 notaða bíla á lag-
er. Núna erum við að selja meira en
2.300 nýja bíla en erum aðeins með
um 200 notaða á lager. Slík breyting
ein og sér gerir okkur miklu hæfari
til þess að þola hrun í sölu nýrra
bíla.
Um nýju bílana er svipaða sögu
að segja. Við fylgjumst mjög grannt
með birgðastöðunni og tengjum bón-
uskerfið við það. Skipuritinu var
breytt þannig að það er sérstakur
sölustjóri ábyrgur fyrir hverju vöru-
merki og það skapar síðan keppni
innan fyrirtækisins. Þessar tvær
kerfisbreytingar í nýjum og notuð-
um held ég að hafi gert okkur kleift
að takast á við sölufallið þegar þar
að kemur.“
Hefur það ekki áhrif á daglegan
rekstur líka?
„Jú, tvímælalaust. Aðskilnaður-
inn hér innanhúss hefur gert það
að verkum að menn vanda meira
til verka. Hættan er sú, þegar menn
eru með mörg vörumerki, að þeir
leiti einföldustu og auðveldustu leið-
anna. Dollarinn er lágur í dag og þá
gætu menn freistast til þess að leggja
alla áherslu á ameríska Fordinn, en
vanrækja Citroén og Volvo. Síðan
breytist gengið og þá þyrftu menn
að fara að snúa þessu öllu við, sem er
hægara sagt en gert, því maður bygg-
ir ekki upp bílategund á markaði á
einni nóttu, að ógleymdu öllu hinu:
Varahlutum, verkstæðisþjónustu
o.s.frv..
Þetta þýðir líka að menn haga sér
skynsamlegar. Ef sölumaður nýs
bíls ákveður að taka gamlan bíl upp
í gerir hann það ekki eftir einhverri
hugdettu um verðið. Hann verður að
fá sölumann notaðra bíla til þess að
fallast á verðið, sem þýðir það að það
er engin deild fyrirtækisins að bera
aðra, það eru allir að draga sama
vagninn."
Tvöföldun markaðshlutdeildar
Hefur þetta skilað sér?
„Ég held að þessi breyting hjá
okkur hafi gengið ótrúlega vel, sem
kannski sést best á því að frá 2001
höfum við aukið markaðshlutdeild
Brimborgar úr 6,6% í 13%, sem þýðir
að við séum að sækja neytendur til
annarra. Þessi söluaukning hefur
þar að auki verið afar svipuð í öllum
merkjum, en ekki aðeins einu. Það
er lykilatriði enda höfum við verið
að vaxa tvöfalt hraðar en markaður-
inn.“
Maður sér það á götunum að það
hefur orðið hugarfarsbreyting. Marg-
ar fjölskyldur eru með tvo ogjafnvel
þrjá bíla. Finniðþið fyrirþessu?
„Já, meginbreytingin er vitaskuld
sú að þetta er miklu efnaðra þjóð-
félag en var. Fleiri fjölskyldur hafa
efni á tveimur bílum og um leið
sjáum við að það hefur verið miklu
meiri sókn í dýrari bíla. Þetta sjáum
við vel t.d. á hlutfalli jeppa, sem nú
eru að nálgast 40% af heildarmark-
aðnum. Síðan seljast lúxusbílarnir
miklu betur en áður. Þarna er orð-
in breyting og menn eru jafnvel að
seilast í þriðja bílinn. Nýir fjármögn-
unarkostir spila líka inn í og að því
leyti er markaðurinn að taka mikl-
um breytingum."
Hvað veldur? Er kröfuharkan
meiri, er þetta snobb, ásókn í öryggi
eða er þetta bara okkar harðbýla
land, sem kallar á betri bíla þegar
menn hafa efni áþeim?
„Það er ekki hægt að skrifa það á
snobbið, því fólk er skynsamara en
svo. Fólk gerir lágmarkskröfur og
bætir svo í. En ef fólk er efnað þá
gerir það auðvitað meiri lífstílskröf-
ur. En almennt er það skynsemin
sem ræður. Landið er harðbýlt, veg-
irnir eru erfiðir og vegalengdir frek-
ar miklar, almenningssamgöngur
eru með þeim hætti að flestir þurfa
einkabíl og síðan er veðrið eins og
það er.
Menn hafa verið að óskapast yf-
ir jeppunum og t.d. bent á að hér
séu forstjórabílarnir jeppar en ekki
limmósínur. En þar held ég að hinar