blaðið - 11.02.2006, Page 22

22 I VIÐTAL
LAUGARDAGUR 11. FEBRÚAR 2006 blaöió
Ég hef aldrei gefið eftir
,Ég byrjaði strax sem strákur að fara
einförum í fjöruna í Kleppsholtinu
og teikna,“ segir Einar Hákonarson
listmálari. „Ég ólst upp í listrænu
umhverfi þar sem mikið var rætt
um myndlist. Faðir minn hafði hæfi-
leika á myndlistarsviðinu og ætlaði
sér að verða listmálari. Ég á gamla
blaðaúrklippuþar sem sagt er frá sýn-
ingu hans: Ungur listmálari sýnir í
glugga Málarans í Bankastræti.
Faðir minn vann í mörg ár í Kassa-
gerðinni sem iðnverkamaður. í dag
myndi maður í hans starfi vera
kallaður iðnhönnuður. Hann hann-
aði allar umbúðir sem voru fram-
leiddar í Kassagerðinni, þar á meðal
gömlu ópalpakkana. Sem ungur
drengur varð ég fyrirmynd á frægri
útklipptri auglýsingamynd hans af
kabojdreng sem á voru strekkt axla-
bönd sem fengust í kaupfélögum um
land allt. Allt þar til ég var kominn
um fimmtugt rakst ég öðru hvoru
á þetta auglýsingaskilti, þannig að
auglýsingamyndin af mér hefur rok-
selt þessi axlabönd.
Eftir margra ára starf fannst föður
mínum hann vera vannmetinn af
vinnuveitendum sínum. Eðlilega,
því hann hafði fengið hugmyndir að
hverri hönnuninni á fætur annarri
en á þessum tíma tíðkaðist ekki að
borga fyrir hugverk. Það er gömul
saga og ný að menn vilja spara í
hönnun. Loks gafst hann upp á þess-
ari vinnu og gerðist leigubílstjóri og
var í því starfi of lengi. Þá var eins
og slokknaði á listræna neistanum í
honum. Sem var synd.“
Þurfa skapandi menn ekki rétt um-
hverfi til að njóta sín?
„Það þarf smáklikkun að halda
þetta út því það er engin skynsemi
í því að vera listamaður ef menn
hugsa út frá efnahagslegum hlutum.
Þetta er árátta sem menn verða
gripnir og losna, held ég, aldrei við.
Sjálfur hef ég aldrei gefið eftir.“
Ertu svona þrjóskur?
„Þetta er ekki þrjóska heldur viija-
styrkur. Ég hef þörf fyrir að mála
og mér finnst það óskaplega gaman,
nýt þess á hverjum degi. Menn hafa
verið með sífelldar upphrópanir
um að málverkið sé dautt. Ég skil
ekki þessa staðhæfingu. Að mála
málverk er tjáning. Málverkið mun
alltaf verða til.“
Hundleiðinleg list
Þú hefur verið mjög gagnrýninn
á það hvernig staðið er að vali á
verkum á opinberar sýningar hér á
landi. Hvað er það nákvæmlega sem
þú ert óánægður með?
„Síðastliðinntuttuguárhefurlistin
háskólavæðst og er fyrir vikið orðin
hundleiðinleg. Allt er skilgreint
niður í smæstu atriði með þeim ár-
angri að hinn almenni maður nær
ekki tengingu við listina og getur
ekki speglað sig í henni. Þegar þú
lest bók þá höfðar hún annað hvort

,Ég vil ekki þegja. Ég vil fremur deyja bláfátækur en að afneita skoðunum mínum.
Blaðió/Frikki
Þjálfarastyrkir ÍSÍ | vor 2006
Verkefnasjóður íþrótta- og Ólympíusambands íslands auglýsir hér með til umsóknar
styrki fyrir íþróttaþjálfara til að sækja sér menntun eða kynna sér þjálfun erlendis.
Veittir verða 10 styrkir, hver að upphæð kr. 50.000.-
Við úthlutun verður leitast við að styrkja sem flestar íþróttagreinar. Þjálfarar hvers kyns
hópa (afreksmanna, barna og unglinga o.s.frv.) koma jafnt til greina við úthlutun. Konur
eru sérstaklega hvattar til að sækja um styrkina. Styrkhæfar teljast umsóknir vegna
ferða/námskeiða á tímabilinu 1. janúar 2006 til 30. júní 2006.
Tekið er við umsóknum á þar til gerðum umsóknareyðublöðum sem skal skilað til
skrifstofu ÍSÍ, íþróttamiðstöðinni í Laugardal, fýrir mánudaginn 6. mars nk.
Umsóknareyðublöð er hægt að nálgast á skrifstofu ÍSÍ, íþróttamiðstöðinni Laugardal og á
heimasíðu ISÍ - www.isisport.is
til þín eða ekki, á tilfinningalegan
hátt. Það hvernig höfundurinn raðar
saman orðunum kveikir kenndir
innra með þér. Þetta er nákvæmlega
eins í myndlistinni nema að þar er
notast við myndmál. En það er ekki
hægt að útskýra í smáatriðum og
á tæknilegan hátt af hverju þetta
virkar. Slík krufning gengur bara
ekki upp og ef hún gengi upp fyndist
mér að listin væri svolítið dauð. Þá
erum við komin að uppáhaldsefni
mínu sem eru fræðingarnir.
Hér á landi hafa listfræðingar um-
sjón með opinberum sýningarsölum
og ákveða hvað má koma fyrir augu
almennings. Ákveðin listastefna,
svokallað konsept, hefur verið nær
allsráðandi síðustu árin. Hún er
sýnd í sýningarsölunum meðan mál-
verkinu hefur verið úthýst. Öðru
hvoru réttlæta listfræðingarnir sig
með því að sýna Kjarval og Ásgrím.
Það er smekkur þess listfræðings,
sem er í forsvari íyrir viðkomandi
sýningarsal, sem ræður því hvaða
verk raðast inn í salinn. Ég geri mér
grein fyrir því að val verður að fara
fram en það er hægt að gera það á
lýðræðislegri hátt en að láta einn
mann sjá um það, eins og til dæmis
þriggja manna nefnd sem situr í eitt
ár í senn.
Hvað myndi verða um konseptið
ef ríkispeningarnir yrðu teknir í
burtu? Konseptið myndi hrynja
því enginn kaupir það. Það er ekki
söluvara heldur þrífst einungis á op-
inberum peningum. Á Islandi er til
nokkuð sem heitir opinber list eins
og var í gömlu Sovétríkjunum. Aðrir
eiga ekki aðgang. Ég þoli ekki svona
stýringar.“