Bókbindarinn - 01.04.1973, Síða 3
BÓKBINDARINN
3
í DAGSINS ÖNN
Á undanförnum áratugum hefur
orðið mikil breyting í iðngrein
okkar, bókbandinu. Ný vinnu-
brögð og nýjar vélar og áhöld
hafa komið í stað hinna gömlu
handverkfæra. Þetta fór hægt af
stað í byrjun. Sigfús Eymunds-
son flutti hingað fyrstu gyll-
ingarvélina, en Ársæll Árnason
brotvél og saumavél. En það má
segja að það sé ekki fyrr en
komið er fram á sjöunda ára-
tuginn og þó sérstaklega nú á
síðustu 2—3 árunum að veru-
legrar breytingar fari að gæta.
Það telst ekki fullkomið bók-
bandsverkstæði í dag þar sem
ekki er þrískurðarhnifur eða
brotvél með sjálfsíleggjara,
saumavél af fullkomnustu gerð
eða bindísetningarvél. Það hefur
orðið bylting í bókbandinu á
nokkrum árum.
Nú kynni einhver að spyrja.
Er þá ekki takmarkinu náð? Er
ekki allt orðið gott og blessað?
Starfsfólkið á verkstæðunum,
sem hefur tekið þátt í þessari
uppbyggingu á heiður skilinn
fyrir sinn þátt í því að tileinka
sér ný vinnubrögð og nýja
tækni eftir því sem það hefur
getað. En hver er þá árangur-
inn?
Frá mínum bæjardyrum séð,
þá fylgir þessari þróun eða
tækni bara ný og breytt vanda-
mál. Með sárafáum undantekn-
ingum heimtar hver hraðgeng-
ari vél meiri afköst hjá starfs-
fólkinu, meiri burð af örkum
inn á verkstæðinu, stress og
þreyta er í hverju horni og
meiri burður er af bókum út.
Nú hefði ný tækni að rét'.u
lagi átt að virka þannig að
raunvinnutíminn hefði átt að
styttast og dagkaup að hækka,
sem næmi meiri afköstum. En
hvert sem litið er inn á bók-
bandsverkstæði í dag þá er
sama sagan f.aillá^fi^S'ar,' yíiffullt
að gera. Bókbindarar eru meira
að segja hættir að spyrja hvern
annan þegar þeir hittast hvort
það sé nóg að gera því að það
er orðið svo sjálfsagt að vinna
aukavinnu.
Þegar á allt þetta er litið er
ekki nema von að bókbindarar
spyrji sjálfa sig að því, hvers
vegna þeir séu lægstir í launum
af öllum bókagerðarmönnum.
Það er talað um launajöfnuð í
dag. Líkar starfsstéttir eiga að
vera með sömu laun. Ég tala nú
ekki um þar sem fjallað er um
sama hlutinn, bókina eða blaðið
og hún eða það unnið af fólki
úr fjórum iðngreinum. Þá ætti
það að vera svo sjálfsagt að þeir
sem eru búnir að læra einhverja
af þessum 4 iðngreinum hafi
sama lágmarkskaup. En það er
nú eitthvað annað. Það er 17%
munur á hæsta og lægsta lág-
márkskaupi í þessum iðngrein-
um í dag. Þegar forskóli prent-