Fréttatíminn - 01.04.2011, Blaðsíða 28

taka skrefið nákvæmlega í þessa átt.
„Nei, ég hafði ákveðið að stofna
ELLU þegar ég skráði mig í MBA-
námið en einum mánuði síðar hrundi
bankakerfið á Íslandi. Efnahagslegt
umhverfi mótar samt alltaf tískuna.
Á eftirstríðsárunum voru fötin til
dæmis búin til úr þykkri ull og mikið
lagt í saumaskap. Núna þurfum við
meira að reikna dæmið til enda. Ef
flík kostar aðeins meira en dugar
tíu sinnum lengur þá er það sem þú
borgar á hverju ári lægra en ef þú
værir alltaf að kaupa þér nýja flík.“
ELLA-línan verður markaðssett
í þremur borgum til að byrja með:
London, New York og Reykjavík.
„Við erum alþjóðlegt tískumerki af
því að við framleiðum í Evrópu og
erum með fagfólk sem hefur unnið
hjá helstu tískuhúsum í heiminum,“
segir Elínrós.
Blessun að hafa byrjað ævina
með átökum
Elínrós er fædd og uppalin í Keflavík
hjá móður sinni, Sveinbjörgu Har-
aldsdóttur. Hún segir æskuna ekki
alltaf hafa verið dans á rósum en í
hennar huga eru erfiðleikar verkefni
til að takast á við. „Mamma er ein-
stök kona og mér mikil fyrirmynd.
Við vorum miklar vinkonur og stóð-
um saman í gegnum súrt og sætt.
Hins vegar má segja að ég hafi misst
hana frá mér þegar ég var þrettán
ára og hún fór í óreglu. Það tók mig
langan tíma að sættast við þetta og
eins og gengur og gerist varð ég
ráðagóður aðstandandi og tók að
mér að reyna að ala hana upp næstu
tvo áratugina þar á eftir. Í stuttu máli
má segja að það hafi gengið afar illa,
enda erfitt að keppa við það sem átti
hug hennar allan á þessum tíma. En
hún hefur öðlast nýtt líf og er laus
við sinn helsta óvin. Ég hef mikla
trú á þessari konu sem kenndi mér
svo margt gott,“ segir Elínrós og
bætir við að í dag sé hún sátt og þær
mæðgur miklar vinkonur.
„Það er líka annað sem kemur
fyrir okkur „týndu“ börnin og það er
að við eignumst fjölskyldur víða. Ég
var svo lánsöm að eiga ömmu og afa
sem voru alltaf til staðar fyrir mig.
Þau eru nú bæði fallin frá og þeirra
er sárt saknað á degi hverjum. En
ég á líka stóran vinahóp og systkin
móður minnar hafa alltaf komið
fram við mig sem sitt eigið barn, en
þau eru sex talsins,“ segir Elínrós og
brosir.
„Ég þurfti snemma að
byrja að vinna fyrir mér og
hef alltaf unnið mikið.
Ég lít á mig sem afar
lánsama manneskju
og tel það blessun
að hafa byrjað ævina
með átökum,“ segir
Elínrós og bætir við
að það sé fátt sem hún
hræðist. Þegar blaðakona
nefnir að hún hafi heyrt að við-
mælandinn leyni oft á sér, svarar
hún snögg upp á lagið: „Já, og ég
kann að meta það. Að líta út fyrir að
hafa aldrei migið í saltan sjó og vera
svo með hjarta götustelpunnar er fín
blanda að mínu mati.“
Þegar Elínrós er spurð út í hvað
gefi lífi hennar gildi, svarar hún því
til að fjölskylda hennar og synir séu
hamingja hennar. Elínrós hefur fætt
þrjá drengi og fékk einn í kaupbæti
frá eiginmanni sínum. „Við eldhús-
borðið sitjum við oft sjö talsins,
foreldrarnir og synirnir fjórir og svo
tengdadóttirin sem er í miklu upp-
áhaldi.“
Þótt vinnan og foreldrahlutverkið
taki drjúgan hluta af tíma Elínrósar
gefur hún sér líka tíma fyrir áhuga-
málin, sem eru hestar og ballett.
„Svo hef ég mjög gaman af því að
vera í kringum eldra fólk,“ segir
hún. „Þegar ég var yngri var það
skemmtilegasta sem ég gerði að
vera hjá ömmu og afa, þeim Har-
aldi Líndal og Fjólu Eiríksdóttur
á Framnesveginum. Þau og vinir
þeirra voru hafsjór af upplýsingum.
Kannski er ég bara rosalega gamal-
dags. En ég get upplýst það hér og
nú að ég slaufaði mörgum skemmt-
unum með ungu fólki til að vera með
í grillveislu eldra fólksins á Horn-
bjargi, þar sem amma bjó síðustu
árin. Það líður varla svo dagur að ég
hugsa ekki um það ef ég hefði bara
fengið einn dag eða jafnvel eina viku
í viðbót með ömmu og afa. Að ég
hefði átt að segja þeim aðeins oftar
hvað ég elskaði þau mikið og átt að
spyrja aðeins meira út í ævi þeirra
og sögu. Ég get varla hugsað til
þess að úti í samfélaginu okkar
sitji eldra fólk stundum
eitt á daginn, án þess
að fá heimsókn eða
athygli. Eldra fólk
er auðlind sem við
ættum að nýta svo
miklu betur. Það
á alla okkar virð-
ingu skilda, enda
byggði það upp
landið sem við nú
njótum. Ég veit líka
fátt skemmtilegra
en að sitja og hlusta
á góðar sögur.
Þegar mér
finnst
eitthvað erfitt hjá mér þá hugsa ég til
ömmu sem þurfti, fyrir áttatíu árum,
að sækja vatn út í læk. Ef hún gat
það þá get ég ýmislegt.
Allt mitt líf hef ég verið að takast
á við sjálfa mig. Ég lærði klassískan
ballett í tíu ár og var boðið að dansa
með Íslenska dansflokknum. Mér
þótti ákaflega gaman að dansa og
var einungis níu ára þegar ég fór
að vinna fyrir mér á sviði Þjóðleik-
hússins í hinum ýmsu hlutverkum.
En mig langaði að ganga mennta-
veginn og læra eitthvað sem mér
þótti nauðsynlegt að kunna en lá
ekki vel fyrir mér. Þegar ég ákvað
að verða blaðamaður var það af því
að ég kunni bara ekki að skrifa. En
ég dáðist alltaf að fólki sem var vel
máli farið og var handviss um að
ef ég ekki lærði að skrifa yrði lítið
úr mér. Þegar ég var hins vegar á
fyrsta ári í fjölmiðlafræði kallaði
einn kennari deildarinnar mig upp
á kontór og spurði hvort hann mætti
ekki aðstoða mig í að finna fag sem
ætti betur við mig. Hann sagði: „Ég
kann ekki illa við þig en ljótari texta
hef ég aldrei séð!“ Ég þrjóskaðist
við og fékk leyfi til að halda áfram ef
ég færi eftir ströngum fyrirmælum
hans: Að lesa allt greinasafn Þór-
bergs Þórðarsonar. Ég las og las
og eftir næstu ritgerð fékk ég leyfi
til að halda áfram,” segir Elínrós og
bætir við að ef kennarinn hefði vitað
að næst á stefnuskrá hennar væri að
starfa á Morgunblaðinu eftir námið
hefði hann án efa ekki getað komið
upp einu orði fyrir hlátri.
Morgunblaðinu léði hún krafta
sína í nokkur ár og útskýrir það
þannig: „Ég hef mikla trú á
fólki og treysti því að með
einlægni og vinnusemi
geti maður öðlast traust
fólks til baka. Á Morg-
unblaðinu kynnt-
ist ég Margréti K.
Sigurðardóttur,
mentori mínum og
góðri vinkonu. Hún
sá eitthvað í mér
og síðan þá hef ég
notið þeirrar bless-
unar að geta leitað
til hennar með hug-
myndir mínar
og skoðan-
ir.“ Þess
má
geta að Margrét var ein þeirra sem
komu mbl.-vef Morgunblaðsins á fót.
Á blaðinu stýrði Elínrós markaðs- og
sölumálum aukablaða þeirra sem
Morgunblaðið gaf út á sínum tíma.
Hún skrifaði um tísku og hönnun í
nokkur ár og ritstýrði svo Málinu
– tímariti fyrir ungt fólk sem fylgdi
með Morgunblaðinu vikulega.
Elskar að stökkva í djúpar
laugar
Komandi áskoranir: stofnun nýs,
alþjóðlegs fyrirtækis í ótraustu efna-
hagsástandi, veldur henni engum
kvíða. „Ég elska að stökkva í djúpar
laugar. Ég reyni að taka sjálfa mig
ekki of hátíðlega. Ég er forstjóri,
listrænn stjórnandi og framleiðslu-
stjóri ELLU. Framleiðslustjórann
rek ég samt oft á dag en hann er
alltaf ráðinn aftur! Hann er að reyna
að gera sitt besta,“ segir Elínrós
og útskýrir að hæfileikar hennar
liggi frekar í að sjá stóru myndina
en að sinna smáatriðum og þess
vegna hafi verið töluverð áskorun að
stýra framleiðsluferlinu. „En fyrsta
nýja manneskjan sem kemur inn í
fyrirtækið mun taka við af mér sem
framleiðslustjóri. Ég mun fagna því.
Ég vil vera í framlínunni, að selja
hugmyndina og vöruna og eiga sam-
skipti við viðskiptavini ELLU.“
Helstu fyrirmynd sína segir hún
vera Fjólu ömmu sína. „Ég hef reynt
eftir fremsta megni að tileinka mér
lífssýn hennar og æðruleysi. Það
mun eflaust taka ævi mína alla en
hún var þolinmóður kennari og nú
er það okkar afkomenda hennar
að sýna hversu góðir nemendur
við erum.“ Þar að auki nefnir hún
frænku sína og eins konar uppeldis-
systur, Svanbjörgu Helenu Jóns-
dóttur. „Ráðabetri og hjartahlýrri
manneskju hef ég ekki kynnst. Svo
er hún einstaklega falleg og gáfuð
með afbrigðum.“ Hún nefnir ráð-
gjafana sína, sem eru tíu talsins,
sem fyrirmyndir og svo Coco Cha-
nel sem hún segir eiga vel heima í
þessum hópi. „Chanel hannaði föt á
sjálfstæðar konur. Hún tók konurnar
úr korsilettunum og setti þær í
vinnuföt. Ég kann að meta róttækar
ráðstafanir af þessu tagi.“
Sjálfstæði og réttindi kvenna eru
Elínrós sérstaklega hugleikin og
hún vonast til að flíkurnar hennar
eigi eftir að efla viðskiptavinina,
sem eru hugsandi konur á aldr-
inum 25-45 ára. „Mér hefur oft þótt
karlar eldast betur í viðskiptum.
Sem betur fer er þetta að breyt-
ast. Við höfum núna margar
fyrirmyndir sem eru konur á
fimmtugsaldrinum. Mér leið
persónulega oft og tíðum
mjög illa á milli tvítugs og
þrítugs því ég var óörugg,
vissi ekki hver ég var og
hvað mig langaði og svo fór
ansi illa í mig hvað ég var fá-
fróð. Mér hefur persónulega aldrei
liðið betur í lífinu en á milli þrítugs
og fertugs! Og svo hef ég líka mikla
trú á aldursskeiðinu milli fertugs og
fimmtugs. Með ELLU langar mig að
undirstrika fegurð íslenskra kvenna,
efla sjálfstæði þeirra með viðeigandi
fatnaði þannig að þeim líði vel með
sig og finnist þær eiga erindi á hvaða
aldri sem er. Takist það – þá verð ég
ánægð.“
ELLA fatalínan, ilmvötnin og
skartgripirnir verða fáanleg á vefsíð-
unni www.ellabyel.com
Mamma er
einstök kona
og mér mikil
fyrirmynd. Við
vorum miklar
vinkonur og
stóðum saman
í gegnum súrt
og sætt. Hins
vegar má segja
að ég hafi misst
hana frá mér
þegar ég var
þrettán ára og
hún fór í óreglu.
Það tók mig
langan tíma
að sættast við
þetta og eins
og gengur og
gerist varð
ég ráðagóður
aðstandandi
og tók að mér
að reyna að
ala hana upp
næstu tvo
áratugina þar á
eftir.
Ég get varla hugsað til þess að úti í samfé-
laginu okkar sitji eldra fólk stundum eitt á
daginn, án þess að fá heimsókn eða athygli.
Eldra fólk er auðlind sem við ættum að nýta
svo miklu betur. Það á alla okkar virðingu
skilda, enda byggði það upp landið sem við
nú njótum.
Lj
ós
m
yn
d:
P
*a
ld
is
|
w
w
w
.p
al
di
s.
co
m
28 viðtal Helgin 1.-3. apríl 2011