Fréttatíminn - 10.06.2011, Blaðsíða 23

VELKOMIN Á BIFRÖST
Opið fyrir umsóknir
til 15. júní á bifrost.is
HHS - heimspeki,
hagfræði og
stjórnmálafræði
HHS undirbýr nemendur fyrir atvinnumarkað þar
sem gerðar eru miklar kröfur og þróun er hröð.
Námið er einnig góður undirbúningur fyrir fjölbreytilegt framhaldsnám á sviði
hug- og félagsvísinda. Í því fléttast saman þrjár grunngreinar hug- og félagsvísinda
sem oftast eru kenndar hver í sínu lagi. Með því að blanda saman aðferðum
heimspeki, hagfræði og stjórnmálafræði verður til óvenjulegt og innihaldsríkt
grunnnám sem gefur óvænt og gagnleg sjónarhorn.
Á Bifröst gefst nemendum kostur á að ljúka námi á skemmri tíma þar sem
sumarnám er hluti reglulegs náms. Náminu má því ljúka á tveimur og hálfu ári.
annarrar manneskju, svo ég vissi
snemma hvað ég vildi,“ segir hún
brosandi. „Ég get ekki tilgreint
einhverja stund þar sem ég fékk
svona sýn frá himnum: „Þú átt eftir
að verða leikkona.“ Ég bara vissi
það mjög ung að við þetta vildi ég
vinna. Ég las gríðarlega mikið og
góðar bókmenntir hafa mér alltaf
fundist ómetanlegur arfur.
Ég stundaði fimleika í mörg ár
en áður en ég ákvað endanlega að
verða leikkona fór ég í bókmennta-
fræði og starfaði meðfram náminu
í fjögur ár í mjög sérstakri bóka-
búð í miðbænum sem hafði verið
bókabúð andófsmanna á kommún-
istatímanum. Ég tók þátt í uppsetn-
ingum áhugaleikmanna á ýmsum
verkum en ákvað svo að reyna að
komast inn í leiklistarskólann,
DAMU. DAMU er hluti af listaaka-
demíunni í Prag, sem er þríþætt:
DAMU, sem kennir leiklist; FAMU,
sem er kvikmyndaskóli og HAMU,
sem er tónlistarskóli. Þarna kynnt-
ist ég meðal annarra kvikmynda-
gerðarmanninum Berki Gunnars-
syni og svo þekki ég Steffí Thors
sem lærði leiklist í Prag.“
Tvö hundruð þreyttu inntöku-
próf
„Þegar ég tók inntökuprófið í
DAMU varð ég heldur vonlítil þeg-
ar ég sá allan þann fjölda sem var
mættur til að þreyta inntökupróf.
Við vorum tvö hundruð – og skól-
inn tók bara inn tíu. En ég varð ein
af þessu fimm stelpum!“ segir hún
og gerir sigurmerki með höndun-
um. „Það eru ekki bara hæfileikar
sem fleyta fólki inn í skóla sem
þennan. Oft helst í hendur heppni,
karakter, viðkomandi verður að
passa inn í hópinn – en auðvitað
þarf hæfileika, en ekki hvað?!“
Tereza er einstaklega sjarmer-
andi ung kona; grönn, kattliðug,
ber sig eins og dansari og segir
skemmtilega frá. Talar hratt, bros-
ir og hlær mikið. Hún er LIFANDI,
engin tilgerð í henni og ein þeirra
sem varpa birtu í kringum sig.
„Þetta var erfitt sex ára nám,“
segir hún. „Fyrst er þriggja ára
nám að Bachelors-gráðu, svo þrjú
til viðbótar að meistaragráðu í
leiklist. Ég tók svo auðvitað þátt í
lokauppsetningu skólans eftir að
ég hafði lokið mastersnáminu og
þar voru umboðsmenn leikhúsa
og ég fékk atvinnutilboð. En sam-
keppni milli leikara í Tékklandi
er hörð, þar eru margir góðir leik-
arar. Leiklistarskólinn í Prag er sá
stærsti í landinu en svo eru aðrir
skólar starfandi víðs vegar um
landið og enn fremur einkaskólar.“
Fyrsta hlutverkið sem atvinnu-
leikkona: Shakespeare!
Hlutverk hennar í lokaverkefni
skólans var hlutverk Sonju í Glæpi
og refsingu eftir Dostoevsky.
„Leikstjóri sýningarinnar var
leikhússtjóri Svandovo-leikhússins
í Smíchov-hverfinu í Prag og hann
bauð mér strax starf. Fyrsta hlut-
verk mitt sem atvinnuleikkona var
því í leikriti Shakespeares Líku
líkt (e. Measure for measure) – og
ég var svoooo léleg!“ segir hún af
tilfinningu og setur hendur fyrir
andlitið. „Það er alveg satt, ég var
hræðileg!“
Tereza hefur leikið í mörgum
leikhúsum í Prag, jafnt alvarleg
hlutverk sem gamanhlutverk, og
lék á tímabili í leikhúsi í borginni
Ustí nad Labem.
„Svo lék ég í kvikmyndinni „Það
getur bara versnað,“ segir hún.
„Sú mynd var sýnd á Berlínarhá-
tíðinni. Þetta var nokkuð djörf
og gróf kvikmynd, fjallaði um
neðanjarðarhreyfinguna ... Ég lék
svo í nokkrum minni myndum, hef
unnið á kvikmyndahátíðum ungra
kvikmyndagerðarmanna, séð um
kynningar og annast „spurningar
og svör“-fundina og komið að
framleiðslu mynda. Ég vil ekki
bara leika, mér finnst gaman að
koma nálægt öllum þáttum leik-
húss og kvikmynda. Fæstir vina
minna koma þó úr leikhúsheim-
inum. Bestu vinir mínir eru ljós-
myndarar og listmálarar.“
Á kvikmyndahátíð í
Karlovy Vary
Tereza segist vera mikil áhuga-
manneskja um kvikmyndir og allt
sem þeim tengist:
„Og vegna þess áhuga finnst
mér mjög gaman að fara á kvik-
myndahátíðir. Ég hef farið á há-
tíðina í Karlovy Vary í fimmtán ár.
En þar sem ég verð hér í sumar
mun þetta verða fyrsta árið í
langan tíma sem ég kemst ekki
á hátíðina. Þar eru sýndar bestu
kvikmyndirnar. Vika á kvik-
myndahátíðinni í Karlovy Vary er
alltaf besta vika ársins hjá mér! Í
ár verður framlag Íslands til kvik-
myndahátíðarinnar mynd Árna
Sveinssonar, Backyard, Djöflaeyj-
an keppti þar árið 1997 og Mýrin
fékk aðalverðlaunin á þessari hátíð
árið 2007. Fleiri íslenskar kvik-
myndir hafa verið sýndar á þessari
hátíð, sem er hátíð í A-flokki eins
og kvikmyndahátíðirnar í Cannes,
Sundance, Toronto og Feneyjum.
Þegar Mýrin vann, var það í fyrsta
skipti í fjörutíu og tveggja ára sögu
hátíðarinnar sem spennumynd
sigraði. Flott fyrir Ísland!“
Kaffibarinn
Tereza sat við tölvuna að leita sér
að vinnu fyrst eftir að hún kom
og fékk að vinna sem aðstoðar-
maður Dóru Einars á RIFF kvik-
myndahátíðinni 2010.
„Ég er heilsuhraust, hef gaman
af að vinna og er með tvo hand-
leggi – og ég er dugleg í vinnu. Ég
hélt einhvern veginn að ég fengi
fleiri verkefni eftir RIFF en ekkert
kom út úr því, en ég fékk vinnu á
Kaffibarnum. Það var svolítið fynd-
ið að þegar ég sagði fólki í Prag að
ég ætlaði að flytja til Íslands var
sagt: „Þú verður að hringja í Ægi,
hérna er símanúmerið hans.“ Og
allt í einu var ég komin með tíu
miða með nafni og númeri Ægis
sem rekur Kaffibarinn.“
Hún segist vera svolítið leið yfir
að þurfa að fara frá Íslandi í ágúst,
enda hafi hún aðeins fengið árs-
leyfi frá vinnunni.
„En hver veit. Kannski les ein-
hver þetta viðtal og býður mér
stórkostlegt starf sem ég get
ekki hafnað. DJÓK! Ég sinni
núna þremur störfum fyrir utan
kvikmyndagerðina með Katrínu.
Ég vinn á kaffihúsinu Tíu dropum,
þýt svo á Kaffibarinn og vinn þar á
kvöldin og er jafnframt að aðstoða
vini mína Pövlu og Ægi sem reka
íbúðahótelið „37 Apartments“ við
Laugaveginn. Mér finnst alveg sér-
staklega gaman að vera innan um
fólk, leiðbeina því, segja því hvert
það getur farið, hvað er markvert
að sjá, hvaða verslanir eru hvar
og annað þvíumlíkt. Zdenek vinur
minn á Stöðvarfirði og Rósa konan
hans eru að starta alveg frábærri
hönnunarmiðstöð á Stöðvarfirði.
Þau endurreistu gamalt frystihús
og planið er að hafa þar upptöku-
ver, myrkraherbergi, verslun með
vörum frá þessu svæði, veitinga-
hús – og margt, margt fleira, sem
skapar íbúum atvinnu og lista-
menn geta sinnt starfi sínu og
sköpun því þarna verða líka íbúðir
fyrir listamenn. Hjá þeim er allt
náttúruvænt og markmiðið er að
búa í sátt og samlyndi við náttúr-
una.“
Afhverju ferðu ekki að vinna
þar?
„Af því að ég er svo mikið borg-
arbarn!“ svarar hún án umhugsun-
ar. „Ég get ekki lifað án borgarlífs.
Þangað sæki ég orku.“
Ekkert betra í Tékklandi
Hún fer aftur til þess tíma þegar
Flauelsbyltingin varð.
„Það varð ekki allt fullkomið,
eins og ferðamenn halda,“ segir hún. „Eldra fólk
varð dauðskelkað: Hvað myndi nú taka við? Svarta-
markaðsbrask jókst og tíundi áratugurinn var alls
ekki góður hjá okkur. Þannig er það enn, ástandið
í mínu landi er ekkert betra en hér. Þar er mikil
spilling í stjórnmálunum, engin siðferðiskennd, allt
snýst um peninga. Fólkið sem mér finnst að ætti að
vera í stjórnmálum vill ekki vera þar vegna „stjórn-
málamafíunnar“. Svo við erum eiginlega í blind-
hring.
En hvað með framtíðina; þú segist fara í ágúst,
en ef þú fengir nú atvinnutilboð?
„Draumur minn er sá að ég gæti fengið vinnu
við eitthvað sem tengist kvikmyndagerð, fram-
leiðslu eða við eitthvað sem tengist listum eða öðru
skapandi. Ég er líka góð í mannlegum samskiptum
og mjög skipulögð. Er þetta ekki fín ferilskrá?!!!
Djók. Mér líkar mjög vel í þeim störfum sem ég er
í núna en myndi ekki vilja starfa á bar eða kaffi-
húsi alla mína ævi. Mér finnst Tíu dropar kósí og
þægilegt kaffihús, fólk þekkir mig með nafni og ég
það, svo fer ég á Kaffibarinn þar sem er mikið fjör
og þar hef ég líka kynnst mörgum. Oft vinn ég þar
um helgar frá miðnætti til sjö næsta morguns. Við
þrífum og eftir það pöntum við okkur pitsu og fáum
okkur bjór – því auðvitað smökkum við ekki áfenga
drykki í vinnunni – tölum saman og hlustum á tón-
list. Þetta er mjög skemmtilegt og notalegt.“
En auðvitað togar Tékkland í hana:
„Ég sakna vina minna, mömmu og starfsfélaga.
Það bíður mín sviðshlutverk þegar ég kem út og
hlutverk í kvikmynd, þannig að í rauninni neyðist
ég til að fara.“
... þegar ég sagði fólki í
Prag að ég ætlaði að flytja
til Íslands var sagt: „Þú
verður að hringja í Ægi ...
viðtal 23 Helgin 10.-12. júní 2011