Prentarinn - 01.01.1999, Qupperneq 20

Þórdís Lilja Gunnarsdóttir
Vinnutíminn, eins og nú stendur,
er frá 8-16:30 í þrjár vikur, 6-14 í
eina viku á morgunvakt og 14-22
í eina viku á kvöldvakt. A kvöld-
vaktinni er unnið þriðjudagsnótt-
ina því við vinnum hér fasteigna-
blað vikulega sem er 180 síður í
lit. Fríðindi eru ekki mikil en þó
fæ ég frían síma, þ.e. innanlands.
Einnig fer ég nokkrar ferðir á ári
til útibúsins í Dunedin til að upp-
færa tæki, hugbúnað og kenna.“
Hvernig hefur fjölskyldunni
tekist að aðlaga sig nýrri heims-
álfu og hvernig taka eyjaskeggjar
á móti Islendingum?
„Fjölskyldan hefur aðlagast vel
og við erum öll alsæl héma úti.
Krakkamir em orðnir 13 og 15
ára og njóta vel útiveru og strand-
lífs. Hera, 15 ára dóttir okkar,
stundar hér gítamám og er farin
að koma mikið fram opinberlega
þar sem hún flytur sín eigin lög
og texta. Hera á eftir tvö ár í mið-
skóla („high school“) og er einnig
í leiklistamámi. Bjöm, sonur okk-
ar, er á fyrsta ári í miðskóla þar
sem íþróttum er blandað skemmti-
lega inn í námsefnið. Bjöm elskar
ströndina og fær ekkert betra en
ostrur grillaðar á ströndinni. Þetta
samfélag hér er svo ungt að flestir
Einn mesti ævintýra-
maður sem íslenski
prentbransinn hefur
alið af sér er Hjörtur
Kristinsson, prent-
smiður. Hirti svipar til
Indiana Jones. Undir
barðastórum hattinum,
sem hann hefur jafnan
á höfði, glittir í fjörleg
augun og órætt brosið
sem srnitar lífsgleði.
Hjörtur hefur verið
óhræddur við að takast
á við nýjar aðstæður
og sl. fjögur ár hefur
hann ásamt sinni
heittelskuðu Emmu og
börnunum tveimur
búið á Nýja-Sjálandi og
stundað þar iðn sína.
Prentarinn sló á
þráðinn til Hjartar og
fékk hann til að segja
frá högum sínum.
Hvernig stóð annars á því að þið
fjölskyldan fóruð alla leið til
Nýja-Sjálands og var ekkert mál
að fá vinnu hinutn megin á
hnettinum?
„Það er nú óhætt að segja að
það voru margar ástæður og til-
viljanir sem réðu því að við erum
hér niðurkomin. Alveg frá því að
ég var unglingur átti ég mér þann
draum að setjast að á eyju í
Kyrrahafinu. Síðar á lífsleiðinni
kynntist ég Dagnýju Emmu,
konunni minni, sem átti sér alveg
sömu drauma.
Arið 1991, þegar upp kom sú
staða að ég vildi taka mér tíma-
bundið frí frá prentsmiðjurekstri,
fannst okkur hjónunum tilvalið að
láta reyna á hvort þessir draumar
gætu ræst. Eg sló því á þráðinn til
kunningja míns á Nýja-Sjálandi
og bað hann að athuga með tíma-
bundna vinnu við skeytingu. Þetta
var í upphafi PostScript-byltingar-
innar og því nóga vinnu að fá við
fagið.
Af þeim fimm fyrirtækjum sem
buðu mér starf valdi ég Color-
tronic, sem er stærsta fyrirtækið í
forvinnslu hér á Suðureyjunni. Eg
vann þar í tíu mánuði eða þar til
að við urðum frá að hverfa til
Islands vegna skyndilegs fráfalls
föður míns. Eftir heimkomuna
þjáðumst við svo af ákafri heim-
þrá til Nýja-Sjálands og í septem-
ber 1995 pökkuðum við öllu
okkar hafurtaski í gám og sendum
á undan okkur hingað út. Eg fékk
vinnu hjá sama fyrirtækinu og er
þar enn þann dag í dag.“
Hefur íslenski prentiðnaður-
inn eitthvað fram yfirþann
ný-sjálenska?
„Það sem íslenski prentiðnaður-
20 ■ PRENTARINN
inn hefur fram yfir þann ný-
sjálenska er smæðin og öll tengsl
innan fagsins, s.s. upplýsinga-
miðlun o.þ.h. Nálægðin við stóru
sýningasvæðin í Evrópu er líka
stórt atriði. Ný-sjálenski prentiðn-
aðurinn nýtur stærðarinnar
(þótt allir kvarti um smæðina;
lOxísland) og líka þess að hér eru
færri en stærri aðilar í spilinu."
Eru launiti betri á Nýja-Sjá-
landi og hvernig er orlofsmálum
háttað?
„Launin eru eftir því sem ég
síðast vissi svipuð og á Islandi, en
afkoman og lífstíllinn hér eru mun
betri. Hér fá menn greitt eftir getu
og ábyrgð. Almennir frídagar eru
færri en á Islandi, þriggja vikna
orlof er algengast en þó eru und-
antekningar, t.d. á ég inni fjórar
vikur í orlofi. Öll aukavinna er
greidd sem 1,5 dagvinnutímar.
eiga foreldra, afa eða ömmu frá
Norður-Evrópu. Þar af leiðandi er
enginn sem kemur frá þeim slóð-
um útlendingur nema í fáein ár.
Okkur hefur alls staðar verið vel
tekið og fólk hér er einstaklega
hjálplegt. Við höfum eignast
stóran og samhentan vinahóp sem
hittist reglulega, t.d. alltaf á annan
í jólum þegar allir mæta með
afgangana af jólamatnum á
ströndina svo úr verður heljarmik-
Ostrutínsla.