Heimilisritið - 01.08.1943, Síða 5

í því hjónabandi, sem annar aðilinn hef-
ur farið meir að ráðum skynseminnar en
hjartans þegar stofnað var til hjónabands-
ins, vakna fyrr eða síðar vandasamar spum-
ing:ar, sem krefjast úrlausnar.
að hafði upp ur trúlofun hennar og
kafteins Saville Cross.
Margaret hafði verið trúlofuð
Saville Cross. Hann var af góðum
ættum og faðir hans bjó á fögru
ættaróðali í Suður-Englandi. Hún
minntist þess með sársaukasting i
hjarta, er hamingjuóskirnar dundu
vfir þau Cross í London, eftir að þau
höfðu opinberað.
En lífið er hverfult.
Þegar hún leit aftur í tímann. átti
hún erfitt með að átta sig á, hve nú
var langt síðan. Hún vissi það eitt,
að hún hafði elskað Saville Cross
meira en hún gæti elskað nokkurn
annan mann. Hann var sá f.vrsti og
síðastl í hjarta hennar. Hár og dökk-
ur með beinabert útitekið andlit. Þau
höfðu orðið _ ástfangin við fyrsta
augnatillit.'
Hún hafði farið í samkvæmi með
Leon Winston, sem oft var förunaut-
ur hennar, þegar hún fór út. Henni
hafði alltaf geðjazt vel að honum.
Það var beinlínis ekki hægt annað
en líka vel við Leon, ef maður kvnnt-
ist honum; hann var svo góður og
hjálpsamur. Henni fannst hrnn ást-
úðlegur, en hún elskaði hann ekki.
Henni var kunnugt um að hann ætl-
aði að,biðja hennar, og hún gerði sér
það ljóst, að hún myndi að öllum
líkindum játast honum.
En þá skaut Saville Cross skyndi-
lega upp. Hann hafði brosað til
Margaret, og hinar hvítu tennur hans
höfðu virzt enn hvítari, en þær í
raun og veru voru, af því að andlit-
ið var svo brúnt. Hann hafði veifað
til hennar og hún hafði gegnt kalb
hans. Og hún vissi, að á meðan hún
lifði, þyrfti hann aðeins að veifa til
hennar — þá myndi hún yfirgefa allt
og fylgja honum. Hann var allt, ser.i
hún elskaði og dáðist að. Dökkur á
brún og brá, gamansamur, orðhepp-
inn og ágætur reiðmaður. Leon
Winston var hinsvegar mesti klaufi
að eiga við hesta.
Þau höfðu trúlofazt fyrirvaralaust.
Hún fór með honum á gamla óðalið
til foreldra hans. Hún hafði orðið dá-
lítið undrandi þegar hún sá, að eign-
in var í hinni mestu niðurníðslu, en
fjölskyldan var alúðleg og tók henni
opnum örmum.
Allt lék í lyndi þangað til faðir
Margarete var boðið þangað í heim-
sókn, og faðir Saville fór að ræða
um heimanmund brúðarinnar. Þá
kom misskilningurinn í ljós. Fjöl-
skylda Saville hafði álitið Margar-
ete af auðugu fóllci komna, en sann-
leikurinn var sá, að faðir hennar
hafði rétt rúmlega til hnífs og skeið-
ar.
Það gat af þessum orsökum ekki
HEIMILISRITIÐ
3