Heimilisritið - 01.08.1943, Síða 20

leikari hún var. Þau unnu glæsi-
legan sigur, en mótleikai-arnir
tóku þó ósigrinum með brosi á
vör.
„Við vissum það“, sagði Mary
Seott. .,Þetta var gersamlega
vonlaust fyrir okkur!“
Hislop hinkraði eftir Peggy,
þegar leiknum var lokið, og þegar
hún kom, bað hann hana um
að stanza og sagði:
„Fröken Angus! Þér spiluðuð
alveg prýðilega! Alveg meistara-
lega! Mörgum sinnum betur en
ég! Þér verðið að taka mig í
kennslutíma fyrir næsta kapp-
leik“.
Hislop meinti það sem hann
sagði, en árangurinn varð annar
en hann bjóst við. Þegar hún
minntist fyrri framkomu hans í
hennar garð, gekk hún út frá
því sem vísu, að hann væri að
hæðast að sér, og svaraði þess-
vegna:
„Við verðum að spila saman
á meðan á mótinu stendur ....
en .... haldið þér, að það væri
ekki skynsamlegra af yður að
láta mig í friði?“
Hann skildi samstundis, að hún
hafði misskilið hann, en áður en
hann gat leiðrétt misskilning
hennar, var hún hlaupin.
ÓTIÐ hélt áfram.
Kappleikur eftir kappleik
var háður og að lokum átti að
berjast um úrslitin. —- Peggy Ang
us og Hislop gegn Anne Brown
og Doggy — áttu að keppa til
úrslita um farandbikarinn.
Mikill fjöldi fólks hafði safn-
ast saman klukkan þrjú, þegar
úrslitaleikurinn skyldi háður. —
Doggy var hinn sigurhreifasti.
„Þú hefur ekki gott af því að
sigra oftar“, kallaði hann yfir
netið til Hislop. „Þó liggur við
að ég vorkenni þér, að þú skulir
verða að láta í minni pokann
núna“.
„Vertu nú ekki alltof viss“,
svaraði Hislop.
„Því ekki það? Anne er upp
á sitt bezta í dag. En hvað dvel-
ur Peggy ?“
„Vertu rólegur .... liún kem-
ur!“
Áhorfendurnir heilsuðu Peggy
Angus með lófaklappi og fagnað-
arópum, þegar hún gekk inn á
leikvanginn. Hún var þreytuleg
og veikluleg. Á hægri hendinni
hafði hún leðurhanzka.
„Þér getið ekki spilað með
hanzka á hendinni“, sagði Hislop.
„Takið þér hann af yður!“
„Ég er með blöðrur á hendinni
.... Ég vona að ég geti spilað
þrátt fyrir það . .. . “
Áður en Hislop fékk frekari
skýringar, var gefið merki um að
byrja.
Leikurinn var tvísýnn og spenn-
andi. Áhorfendurnir stóðu á önd-
inni og létu hvað eftir annað í
ljós hrifningu sína með miklum
fagnaðarlátufti. — Leikurinn var
íþróttaviðburSur, sem lengi var
í minnum hafður.
18
HEIMILISRITIÐ